Teoria grafów w zarządzaniu produkcją

Wiele procesów jest zdeterminowanych czasem ich trwania. Obserwacja tych procesów pozwoliła Autorce, dr Ewie Grandys na opracowanie oryginalnego modelu i metody zarządzania produkcją. Została ona nazwana Drzewem Kontroli Procesu Produkcji (DKPP), co podkreśla wykorzystanie teorii grafów do planowania procesu oraz kontroli typu sterującego jego realizacji. Metoda umożliwia więc dotrzymanie planowanego terminu zakończenia procesu, pomimo turbulencji uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych (lub nieplanowanych zmian tych uwarunkowań).
Ksiażka jest przeznaczona dla pracowników naukowych zajmujących się organizacją i zarządzaniem produkcją, a także dla osób zainteresowanych nowoczesnymi metodami zarządzania produkcją.
 

Wprowadzenie

Trzeba mieć chaos w sobie,
aby spłodzić tańczącą gwiazdę.
F. Nietzsche

  
W rozprawie na temat kreatywności J. Tischner twierdzi, że praca twórcza wymaga twórczego myślenia, którego należy się uczyć wciąż na nowo, ponieważ „z nauką myślenia jest trochę tak jak z nauką chodzenia. Trzeba znaleźć sobie mistrza, uchwycić go za rękę, iść parę kroków, a potem spróbować samemu. Ale jest pewna różnica: kto raz nauczył się chodzenia, ten może zapomnieć o mistrzu. Kto zaczął sam myśleć, powinien od czasu do czasu wrócić do wzoru”1. Cytat ten potwierdza, że nowe obszary wiedzy można kreować wyłącznie na podstawie wcześniejszego dorobku uczonych. Dokładając do niego własną cegiełkę, mamy szansę utworzyć trwałą konstrukcję wiedzy. Pewną analogię do przywołanego cytatu można odnaleźć w wypowiedzi I. Newtona, który osiągnął sukces również dzięki rezultatom wcześniejszych badań nad ruchem ciał niebieskich, przeprowadzonych przez Galileusza, oraz prawom planetarnych elips utworzonym przez J. Keplera. Wyniki badań podsumował słynnym zdaniem: „Widziałem dalej niż inni, gdyż stałem na barkach gigantów”.
Kierując się tym przesłaniem, analizie poddano dotychczasowy stan wiedzy o zarządzaniu w zakresie niezbędnym do wskazania luki poznawczej, określając w ten sposób kierunek prowadzonych badań. Rozpoczęły je studia przedmiotowej literatury, które skonfrontowane z potrzebami pracy pozwoliły na zaproponowanie hierarchicznego podziału wiedzy o zarządzaniu. Jej trzy szczeble stanowią: zarządzanie organizacją jako określenie o największym zasięgu, zarządzanie przedsiębiorstwem oraz zarządzanie produkcją, które stało się obszarem badawczym. W tych okolicznościach niniejsza książka z założenia nie stanowi przeglądu wiedzy dziedzinowej, koncentrując się głównie na prezentacji wyników badań własnych.
Zarządzanie produkcją obejmuje, w ramach teorii zarządzania, naukowe rozwiązywanie problemów związanych z procesami mającymi na celu wytwarzanie produktu. Koncentracja na procesach produkcji, „a nie na stanowiskach pracy, ludziach, strukturach i funkcjach, umożliwia obserwowanie głównego celu procesu, a nie jego elementów składowych”. Podejście procesowe reprezentuje wielu autorów.
Stało się ono podstawą utworzenia modelu zarządzania produkcją wyrobów o krótkim cyklu życia. Określenie to „przejęto z nauk przyrodniczych, gdy zauważono analogię między istotami żywymi i produktami. One również rodzą się, dojrzewają, starzeją i umierają”, a zostało spopularyzowane w projekcie Komisji Europejskiej pt. The European Platform on Life Cycle Assessment (LCA)5 z 2005 roku, w którym ocenę cyklu życia rozszerzono na biznes i politykę Unii Europejskiej.
Upoważniało to do podjęcia działań w podobnym kierunku, czego skutkiem było rozwinięcie krzywej sprzedaży Ph. Kotlera i utworzenie modelu cyklu produkcji wyrobów. Model ten został  weryfikowany podczas wieloletnich badań oraz w praktyce zarządzania produkcją wyrobów o krótkim cyklu życia. Zostanie wykazane, że potencjalne wydłużenie jego dowolnego podprocesu powoduje ograniczenie czasu trwania sprzedaży, a w skrajnym przypadku jego eliminację. W takich warunkach czas okazał się głównym parametrem zarządzania produkcją wyrobów o krótkim cyklu życia.