Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego nr 07/2015

PRZEGLĄD USTAWODAWSTWA GOSPODARCZEGO 07/2015

 

PLIK PDF DO POBRANIA

 

Spis treści

 

Jerzy Jacyszyn, Uniwersytet Wrocławski

 

Wolność gospodarcza - stan obecny

 

Economic freedom – current situation

 

Streszczenie:

 

Idea wolności gospodarczej jest powszechnie znana w świecie gospodarczym. Nie oznacza to jednak, że jest ona jednolicie rozumiana. Ma do spełnienia istotną misję wolnościową, jaka ma być realizowana na terenie gospodarczym. Jest też ważnym elementem każdej gospodarki rynkowej. Jak postrzegana jest wolność gospodarcza w Polsce, czy jest ona w odpowiedni sposób realizowana w życiu gospodarczym, czy daje się ująć w obowiązujące przepisy prawa, jakie ustawodawca winien tworzyć prawo, by idea wolności gospodarczej nie była pustym sloganem. To tylko niektóre pytania, jakie można postawić, by spróbować odpowiedzieć, czy wolność gospodarcza jest w pełni respektowana, czy też można sformułować odpowiednie zarzuty wobec stopnia i skali realizowania idei wolności gospodarczej. Co należy zrobić, by ustawodawca w pełni dostrzegał i doceniał wolność gospodarczą, by tworzył takie prawo, które będzie sprzyjało rozwojowi przedsiębiorczości, a nie ograniczało i hamowało jej efektywność.

 

Wolność gospodarcza oceniana jest w rozmaity sposób na całym świecie. Polska w tych rankingach nie zajmuje najwyższych pozycji, co może świadczyć i o tym, że mamy w tym zakresie jeszcze wiele do spełnienia. Bez wątpienia należy pod tym kątem przejrzeć obowiązujące prawo gospodarcze, tak aby było ono przyjazne polskim przedsiębiorcom. Nie bez znaczenia jest w tym zakresie sprzyjający klimat polityczny i gospodarczy. Duży też wpływ na ocenę wolności gospodarczej powinni mieć ludzie nauki, praktyki gospodarczej i wielu różnych środowisk społecznych. By tak się jednak stało, powinno nastąpić zdecydowane otwarcie się na postulaty, jakie wysuwane są w toku dyskusji nad stanem obowiązującego ustawodawstwa gospodarczego.

 

Słowa kluczowe: wolność gospodarcza, prawo, zmiany legislacyjne, ustawa o swobodzie działalności gospodarczej.

 

Summary:

 

The idea of economic freedom is commonly known in the marketing world. However, it does not mean that it is understood in a one way. It possesses a specific freedom mission that should be realized in the marketing area. It is also an important element of every market economy. How is the economic freedom perceived in Poland, is it performed in a correct way in a marketing life, can it be defined by the law regulations, what laws should be created in order to make the idea of economic freedom something more than a simple slogan. That are only a few questions, that can be posted in order to receive an answer whether the economic freedom is fully respected or there could be formulated specific accusations toward the way of performance the economic freedom. What should be done the make to governing bodies fully respect and notice the economic freedom, to make them create the law that supports marketing development, and does not reduce its effectiveness.

 

The economic freedom is evaluated in many ways in different places in the world. Poland does not place at the top positions in these rankings, that may be a proof that we still have a lot do in this field. Without any doubts, the current marketing law should be revised in order to make it marketing-friendly. The sound of political and economic atmosphere haves also a great meaning. Scientists and marketing leaders as well as people of different social groups should also have an influence in this field. In order to do so, there should be a radical opening towards the arguments formulated during the discussion about the current economic law.

 

Key words: economic freedom, law, legislative changes, business activity, Freedom Act.

 

Monika Münnich, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

 

Wybrane organy posiadające uprawnienia organów podatkowych. Kwestie kontrowersyjne

 

Chosen authorities having powers of the tax authorities. Controversial issues

 

Streszczenie:

 

Niniejszy artykuł poświęcony jest skutkom wadliwej konstrukcji legislacyjnej przepisów ordynacji podatkowej normujących zakres przedmiotowy i podmiotowy tej ustawy. Nieprecyzyjność przywołanych postanowień ordynacji podatkowej prowadzi do nadmiernego i niestety chaotycznego rozbudowywania katalogu organów państwowych wyposażanych na podstawie odrębnych przepisów w niejednolity zakres uprawnień organów podatkowych. Do organów takich zaliczyć można obecnie min.: organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Prezesa Zarządu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej czy Dyrektor Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej. Taki stan prawny rodzi liczne problemy interpretacyjne w procesie stosowania prawa. W opinii autorki, jako główny wniosek de lege ferenda, wskazać należy potrzebę takiej nowelizacji omawianych przepisów ordynacji podatkowej, aby wszystkie organy państwowe, pobierające, różne rodzaje należności publicznoprawnych budżetu państwa mogły stosować przepisy III Działu ordynacji podatkowej.

 

Słowa kluczowe: organy państwowe, organy podatkowe, uprawnienia, budżet państwowe, dochody budżetu.

 

Summary:

 

This article deals with results of defective legal construction of the Tax Ordinance regulating the scope of this act. Imprecision of cited rules of the Tax Ordinance leads to inflated (excessive) and unfortunately chaotic extending of the catalog of state bodies being equipped on the basis of separate acts in patchy remit the tax authorities. We can indicate as the examples such authorities like: bodies of the State Sanitary Inspection, the President of the Management Board of National Fund for Environmental Protection and Water Management and the Director of Polish Film Institute. Such a legal state causes a lot of problems in the process of applying of the tax law. In author’s opinion as the main conclusion de lege feernda it should be noted such the need for these amendments to the Tax Ordinance, that all state authorities collecting various public payments of the state’s budget may apply the rules of III Section of The tax Ordinance.

 

Key words: state authorities, tax authorities, powers, state budget, budget’s revenue.

 

Mariusz Szulc, Uniwersytet Warszawski

 

Dekret warszawski w świetle współczesnych obowiązków podatkowych

 

The Warsaw decree in the light of the current tax obligations

 

Streszczenie:

 

Poniższe rozważania odnoszą się do kwestii związanych z opodatkowaniem tzw. roszczeń dekretowych, które to dziś spadkobiercy skomunalizowanych warszawskich nieruchomości mają wobec Skarbu Państwa. Chodzi zarówno o roszczenia do uzyskania prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, jak też te związane z uzyskaniem prawa do pieniężnej rekompensaty. Opracowanie dotyczy genezy wydania dekretu oraz jego dzisiejszych skutków prawnych. Autor zwraca także uwagę, iż dekret warszawski jest jednym z kilku aktów prawnych wydanych w latach Polski „lubelskiej”, których efektem było odejście od ochrony własności indywidualnej na rzecz własności państwowej, bądź przynajmniej likwidacja starego ładu własnościowego. Artykuł przedstawia także konkretne skutki podatkowe związane z istnieniem i korzystaniem z roszczeń. Chodzi zarówno o konsekwencje w zakresie podatku od spadków i darowizn jak też podatku dochodowego od osób fizycznych. Przedstawione zostały współcześnie stosowane spójne reguły dotyczące opodatkowania roszczeń. Autor zwraca jednak uwagę, że jeszcze nie tak dawno zdarzały się interpretacje indywidualne, w których organy podatkowe domagały się niezasadnego podatku dochodowego od spadkobierców byłych właścicieli, którzy roszczenie o ustanowienie prawa do użytkowania wieczystego zrealizowali, a następnie sprzedali. Taka praktyka oceniona została negatywnie.

 

Słowa kluczowe: Dekret warszawski, użytkowanie wieczyste, podatek dochodowy od osób fizycznych, podatek od spadków i darowizn, roszczenie.

 

Summary:

 

Following deliberations refer to issues concerning taxation of decree claims against Polish Treasury Board issued by heirs of today communalized real estate. This involves both a claim for obtaining a right for perpetual usufruct of the immovable property as well as the claim for a financial compensation. The subject of the article refer to a purpose of issuing a decree and its place in a today’s Polish law system as well as its current effects. The article also shares the view of other decrees issued in the similar time that also were aimed at liquidation of an individual ownership and the previous ownership status in Poland. The article presents the specific tax consequences connected with an existence of the claims and the potential benefits resulting from such claims. This concerns both the consequences in the scope of inheritance tax and personal income tax. The article clearly states that there are complex and reasonable tax rules for taxation of decree claims however it is reminded that recently there were some individual interpretations issued, where tax authorities demanded an unjustified income tax from the heirs of former owners that first fulfilled their claims for obtaining a right for perpetual usufruct of the immovable property and then sold this rights to third parties. Such a
practice is assessed as a wrong one.

 

Key words: Warsaw decree, perpetual usufruct, personal income tax, inheritance tax, claim.

 

Z praktyki gospodarczej

 

Tomasz Szczurowski, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

 

Forma umowy spółki jawnej (partnerskiej) a wkład w postaci własności nieruchomości

 

Form of the agreement of a registered partnership (professional partnership) and the contribution in the form of property ownership

 

Streszczenie:

 

Przedmiotem niniejszego artykułu jest konieczna i wystarczająca forma umowy spółki jawnej i partnerskiej w sytuacji, w której wkładem wspólnika do spółki jest własność nieruchomości. Aczkolwiek zgodnie z art. 23 oraz 92 Ksh umowa tych spółek może być zawarta już w formie pisemnej pod rygorem nieważności, to jednak art. 158 Kc wprowadza formę aktu notarialnego zarówno dla umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości, jak i umowy tą własność przenoszącej.

 

W pierwszej kolejności autor prezentuje poglądy doktryny i orzecznictwa. Szczególną uwagę zwrócono na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2015 r. W świetle tego ostatniego orzeczenia umowa spółki jawnej, w której wspólnik zobowiązuje się do wniesienia wkładu w postaci własności nieruchomości może być zwarta w formie pisemnej, niemniej po zarejestrowaniu spółki niezbędne jest wówczas zawarcie umowy przenoszącej własność tej nieruchomości w formie aktu notarialnego.

 

Krytykując stanowisko wyrażone zwłaszcza w postanowieniu SN z dnia 14 stycznia 2015 r. autor wskazuje, iż nie ma żadnych argumentów pozwalających na odstąpienie w rozpatrywanym przypadku od jednoznacznego wymogu co do formy wynikającego z art. 158 Kc.

 

Słowa kluczowe: wkłady, nieruchomość, spółka jawna, spółka partnerska.

 

Summary:

 

The article is analyzing the form of the constituting general partnership and professional partnership when partner’s contributions are real estates. However, under art. 23 and 92 of the Commercial Companies Code agreements creating this type of partnerships shall be made in writing in order to be valid, art. 158 of the Civil Code provides that a contract creating an obligation to transfer the ownership of real estates and a contract transferring the ownership should be prepared in the form of a notarial deed.

 

Firstly, the author shows views presented in the doctrine and past court rulings. He focuses on the Supreme Court resolution, dated 14th January 2015. In its’ light despite making contributions in the form of real estate, the agreements of general partnership and professional partnership could be made in writing, when the partnerships is effectively registered, partners are obligated to make the agreement in the form of a notarial deed.

 

The author criticizes the position of the Supreme Court. He underlines that it disregards the nature of the obligation to transfer the contributions in partnerships in the form of real estates. In his opinion the ruling is violating art. 158 of the Civil Code, because there are no arguments for excluding the application of the regulation.

 

Finally, the author concludes that the agreements of general partnership and professional partnership including the obligation of partners to make contributions in the form of real estate must be made in the form of a notarial deed.

 

Key words: contributions, real estate, general partnership, professional partnership.

 

Prawo własności intelektualnej

 

Jan Błeszyński, Uniwersytet Warszawski

 

Roszczenie o potrójne stosowne wynagrodzenie na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w świetle skargi o niezgodność tego przepisu z Konstytucją RP

 

Authors and performing artists claim for triple proper remuneration provided by Art. 79 sec. 1. 3. b of the Copyright Act in the light of complaint on its unconstitutionality

 

Streszczenie:

 

Przyznanie uprawnionemu do utworu lub artystycznego wykonania w art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b PrAut roszczenia o zapłatę, w przypadku zawinionego naruszenia autorskich praw majątkowych, potrójnego stosownego wynagrodzenia nie narusza zasady równości, proporcjonalności, ani sprawiedliwości społecznej. Roszczenie to, jako rozłączna alternatywa w stosunku do roszczenia o odszkodowanie na zasadach ogólnych, mieści się w funkcji kompensacyjnej odpowiedzialności cywilnej. W stosunku do roszczenia odszkodowawczego roszczenie o wielokrotność stosownego wynagrodzenia jest ujęte odmiennie, co do przesłanek oraz ciężaru dowodu. Społeczno-gospodarczy sens tego roszczenia wynika z niezbędności zróżnicowania odpowiedzialności cywilnej, która w jej klasycznym ujęciu, uregulowanym w art. 415 i nast. Kc, nie zapewnia uprawnionym do utworu lub artystycznego wykonania należytej ochrony. Nie zabezpiecza bowiem niezbędnego poziomu efektywnej kompensaty poniesionej szkody, ze względu na niemożliwe do pokonania przeszkody w wykazaniu związku przyczynowego, pomiędzy doznaną szkodą i działaniem (zawinionym w tym przypadku) sprawcy. Jest tak, zarówno ze względu na trudności ustalenia zakresu bezprawnego działania, jak i rozmiaru doznanej szkody w zakresie, w którym ma ona charakter następstw hipotetycznych.

 

Ma to szczególne znaczenie wobec tego, że utwór (artystyczne wykonanie), jako dobro niematerialne, może być przedmiotem trudno poddającego się kontroli korzystania. Następuje ono w trudnym do monitorowania przez uprawnionego łańcuchu produkcyjno-dystrybucyjnym, a niezbędne informacje dotyczące faktu i skali korzystania są z reguły niedostępne dla uprawnionego, pozostając jedynie w dyspozycji podmiotów podejmujących bezprawne rozpowszechnianie utworu lub artystycznego wykonania. Utwór (artystyczne wykonanie), jako dobro niematerialne o cechach twórczych, stanowi przedmiot niezastępowalny i nieprzewidywalny, zarówno ze względu na jego indywidualne walory, jak i trudną do wyszacowania „zdolność zarobkową” w zakresie korzyści z ich wykorzystania. W przypadku legalnego korzystania, twórca podejmuje suwerenną decyzję co do sposobu i skali rozpowszechniania utworu przez konkretną osobę, przystając na określone warunki tego korzystania.

 

Korzystanie z twórczości w ramach zbiorowego zarządzania łączy się z przyzwoleniem (a w wypadku, gdy OZZ korzystają z obowiązkowego pośrednictwa, bez indywidualnego przyzwolenia zawartego w akcie powierzenia utworu do zbiorowego zarządu) na korzystanie z utworu na zasadach zestandaryzowanych, a więc oznaczających także rezygnację z części korzyści wynikających z indywidualnych walorów poszczególnych utworów lub przedmiotów praw pokrewnych. Stwierdzenie to uzasadnia niedopuszczalność utożsamiania prawa twórcy (artysty) do wynagrodzenia, w znaczeniu prawa do pożytków z korzystania z przynależnego mu dobra, z roszczeniem o wielokrotność stosownego wynagrodzenia. To ostatnie stanowi zryczałtowaną rekompensatę za określone korzystanie z utworu lub przedmiotu prawa pokrewnego.

 

Ustawodawca wprowadzając alternatywne roszczenie o wielokrotność stosownego wynagrodzenia odniósł je do typowego wynagrodzenia za określone korzystanie dotyczące danego rodzaju utworów wykorzystywanych na danym polu eksploatacji. Tak określone wynagrodzenie z reguły jest niższe, niż należne za korzystanie z danego utworu, jednak jego dochodzenie zostaje uproszczone. Naruszyciel nie pozostaje przy tym bez odpowiedniej ochrony w sytuacji, gdy w konkretnym przypadku, tak wyliczona kwota roszczenia byłby nadmierną i prowadziłaby do wzbogacenia się uprawnionego ponad doznaną szkodę kosztem naruszyciela. Dlatego, i potwierdza to utrwalone orzecznictwo, naruszyciel może się w konkretnej sytuacji powoływać na nadużycie prawa, domagając się obniżenia rozmiaru zasądzanego roszczenia, stosownie do okoliczności danego przypadku. Oznacza to, że w omawianym alternatywnym roszczeniu, nie tyle wprowadzono mechanicznie ustalaną wysokość świadczenia, ile zmodyfikowano ciężar dowodu rozmiaru doznanej szkody i przyjęto odniesienia dla określenia zryczałtowanej wysokości środka zmierzającego do naprawy wyrządzonej szkody.

 

Błędne jest twierdzenie, jakoby omawiane roszczenie pełniło funkcje penalne lub prewencyjne. Jeżeli ma takie funkcje to jedynie wtórnie i dodatkowe i wynikają one z nieuchronności wyrównania przez sprawcę szkody majątkowych skutków dokonanego naruszenia.

 

Postulat sprowadzenia omawianego alternatywnego roszczenia do hipotetycznego wynagrodzenia, oznaczałby pozbawienie uprawnionych ochrony i legalizację, w istocie, stanów sprzecznych z prawem, przez ograniczenie odpowiedzialności do jedynie typowego wynagrodzenia, na ogół płaconego w danego typu sytuacjach, obciążając uprawnionego ryzykiem w większości niemożliwego do przeprowadzenia dowodu w tym zakresie. W ten sposób uprawniony zostałby pozbawiony nie tylko atrybutów służącego mu prawa podmiotowego bezwzględnego do utworu lub artystycznego wykonania o charakterze zakazowym. Oznaczałoby to postawienie naruszyciela prawa w wysoce uprzywilejowanej sytuacji, w stosunku do poszkodowanego uprawnionego, zważywszy, że uprawniony z reguły nie jest w stanie, z przyczyn wyżej wskazanych, udowodnić rozmiaru doznanej szkody, a w szczególności wykazać rozmiaru bezprawnie osiągniętych korzyści. Sytuacja taka sprzyjałaby dopuszczaniu się naruszeń, gdyż naruszający nie miałby żadnego interesu w zabieganiu o zawarcie umowy o korzystanie z utworu lub artystyczne wykonanie, a w każdym razie nie ponosiłby żadnych ujemnych skutków jej nie zawarcia. Więcej, miałby interes oczekiwania, że uprawniony nie zdoła udowodnić faktu naruszenia lub rozmiaru poniesionej szkody. Taka sytuacja nie tylko naruszałaby zatem drastycznie zasadę równego traktowania poszkodowanego i uprawnionego, zasadę proporcjonalności w ochronie słusznego interesu uprawnionych oraz obowiązanych do świadczeń, ale również naruszałaby ważny interes społeczny, polegający na przestrzeganiu prawa i osiąganiu społecznego celu, jakim jest nie tylko zrównoważona ochrona godnych ochrony interesów, ale także sprzyjanie rozwijaniu twórczości i jej rozpowszechnianiu z poszanowaniem prawa.

 

Słowa kluczowe: autorskie prawa majątkowe, naruszenie autorskich praw majątkowych, roszczenie o stosowne potrójne wynagrodzenie, roszczenie o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia, odszkodowanie, związek przyczynowy pomiędzy naruszeniem autorskich praw majątkowych i szkodą uprawnionego, zasada proporcjonalności, zasada równości, zasada sprawiedliwości społecznej, zbieg roszczeń o odszkodowanie i wydanie bezprawnie uzyskanych korzyści z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych.

 

Summary:

 

The claim for triple proper remuneration to which rightholders of copyright and artistic performances are being entitled on the basis of Art. 79 sec. 1.3.b of the Copyright Act in case of wilful infringement of economic rights, is not violating the principle of equality, proportionality nor social fairness. The claim, being a strong disjunction of claim for compensation resulting from general principles, meets requirements of civil liability compensation. In relation to compensation claim, the claim for multiple of proper remuneration is being regulated differently as to prerequisites and burden of proof. Social-economic sense of this claim results from the necessity of differentiation of civil liability, which in its classic form, regulated in Art. 415 and the following of the Civil Code, is not providing rightholders of copyrights and artistic performances with proper protection. It is not providing the necessary level of effective compensation of the incurred damage, due to obstacles in proving causal nexus between damage and action of the perpetrator (willful in this case), which are impossible to overcome. It is so because of difficulties in determination of the scope of illegal action, as well as scope of the incurred damage within the hypothetic character of the consequences. It is of the particular meaning due to the fact, that works (artistic performances), as intangible goods, may be subject to use, which is hard to control. It is occurring in production-distributional chain, which is hard to be monitored by the rightholder, where necessary information regarding fact and scale of use are in general unavailable for the rightholder, remaining in disposition of entities pursuing illegal dissemination of work or artistic performance only. Works (artistic performances), as intangible goods with creative features, cannot be replaced nor foreseen, due to their individual features as well as due to hard to estimate „commercial ability” as regards the benefits resulting from the use. In case of legal use, an author makes his sovereign decision as to the manner and scale of dissemination of the work by the concrete person, agreeing to the specified conditions of the use.

 

Use of creativity within collective management (when collective management organizations act on the basis of statutory intermediation, without individual consent included in document of entrusting rights to the work to collective management organization) with the consent to use the work after complying with standarized requirements, meaning also resignation from a share in incomes resulting from individual values of specific works or subjects to neighbouring rights. This statement justifies inadmissibility of identifying rights of an author (performing artist) to remuneration in the meaning of the right to participate in benefits deriving from use of his work, with the claim for multiple remuneration. The latter one constitutes lump-sum compensation for specific use of work or subjects to neighbouring rights.

 

The legislator, by introducing the alternative claim for multiple proper remuneration, has refered to the typical remuneration for specific use of specfic type of works used within the given field of exploitation. Such remuneration is usually lower than remuneration due for use of specific work, but pursuing a claim is simplified. The perpetrator is not being left without proper protection in situations where the claim computed in the specific case was too excessive and could lead to enrichment of the rightholder above the incured damage at the perpetrator’s expense. That is why, and it has been confirmed by the consolidated jurosprudence, the perpetrator may in a concrete situation claim, that his rights have been abused and demand reduction of the awarded claim, according to the circumstances of the specific case. It means, that in the discussed alternative claim, it was not the case of introducing mechanically set amount of the benefit, but rather modifying the burden of proof of the incured damage and agreeing on reference for determining lump-sum for the level of benefit intended to compensate the incured damage.

 

It is the false statement, that the discussed claim has fulfilled the penalty or prevention function. If it has such functions, they are only of secondary and additional character and they result from unavoidability of compensating incured damages by the perpetrator.

 

The postulate to reduce the discussed alternative claim to hypothetical remunneration, would mean that the rightholders are deprived of protection and that illegal situations are becoming legal by limiting liability to typical remuneration only, paid as a rule in situations of the given type, burdening the rightholder with the risk to carry out the proof, which is in most cases impossible to carry out. This way, the rightholder would be deprived not only of attributes of his absolute subjective rights to works or subjects to artistic performance of prohibition character. It would mean placing the perpetrator in highly privledged position comparing to the injured rightholder, whereas the rightholder is not, as a rule, due to the above reasons, able to prove the scope of the incured damage, in particuar the level of unjustly earned benefits. Such situation would be favourable for commiting infringements, because perpetrator would not have any interests in taking endavours to sign an agreement on use of work or artistic performance and in any case, he would not bear any negative consequences of not signing it. Even more, he would be interested in waiting for the rightholder to be not able to prove the fact of infringement or the scope of incurred damage. Such situation would not only drastically infringe the principle of equall treatment of perpetrator and injured, the principle of proprortionality in protection of the legitimate interests of rightholders and entities obliged to payments, but would also infringe weighty social interests consisting in observance of the law and reaching social purpose consisting not only in balanced protection of interests worth protection, but also in favouring developing creativity and spreading thereof with the respect of the law.

 

Key words: economic copyright, infringement of economic copyright, claim for triple remuneration,
infringement of economic copyright and rightholders damage, proportionality principle, equality principle, social fairness principle, joinder of claims for compensation and reimbursement of unjustly earned benefits resulting from infringement of economic copyright.

 

 

 

W najblizszym numerze:

 

Maria Michta, Uniwersytet Śląski

 

Forma uzupełnienia dokumentów na wezwanie zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

 

The form of supplementation of documents for the call of ordering party in public contract awarding procedure

 

Streszczenie:

 

W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytania: o właściwą formę dla dokumentów uzupełnianych w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, dopuszczalność późniejszego złożenia uzupełnianego dokumentu we właściwej formie, prawidłowość wyznaczenia dwóch terminów dla uzupełniania dokumentów oraz konsekwencje niedochowania prawidłowej formy dokumentów podlegających uzupełnieniu przez wykonawców. Rozważania odnoszą się do zasady pisemności przyjętej dla postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w ustawie Prawo zamówień publicznych, dotyczących sposobu porozumiewania się z wykonawcami oraz obowiązku zamieszczenia informacji o takowym w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. Opracowanie obejmuje analizę proponowanych w judykaturze oraz doktrynie rozwiązań dotyczących usprawnienia, zdynamizowania postępowania w zakresie składania uzupełnianych dokumentów oraz stanowi próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie dotyczące skutków niedochowania formy wymaganej dla uzupełnianych dokumentów dla wykonawcy oraz jego oferty.

 

Słowa kluczowe: zamówienia publiczne, zasada pisemności, forma uzupełnianych dokumentów, podpis.

 

Summary:

 

The article is written in order to consider the following matters: a proper form of documents supplemented in public contract awarding procedure, admissibility of delayed submission of supplemented document in a proper form, right determination of two time limits for supplementation, and consequences in case of failure to observe proper form of documents which are supposed to be supplemented by contractors. These considerations refer to the principle of proceedings in writing applied in public contract awarding procedure, in regulations on the way of communication with contractors, as well as in disclosure obligation of ordering party. The article contains analysis of solutions for facilitating public contract awarding procedure proposed by judiciary and doctrine. Besides, the article tries to answer the question about consequences in case of failure to observe required form of supplemented documents for contractor and his offer.

 

Key words: public contract, principle of proceedings in writing, form of supplementation of documents, signature.