Plan ogólny gminy w znowelizowanych przepisach ustawy o zagospodarowaniu i planowaniu przestrzennym

Artykuł analizuje przepisy wprowadzone do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, regulujące nowy instrument planistyczny, jakim jest plan ogólny gminy. Instrument ten zastępuje dyskusyjne rozwiązanie polegające na obligatoryjnym przyjęciu w każdej gminie niewiążącego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, którego ustalenia były wiążące przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Brak wymogu uchwalenia miejscowych planów powodował jednak, że w znacznej mierze zagospodarowanie przestrzenne konkretnych nieruchomości określane było w decyzji o warunkach zabudowy. Nowe rozwiązania dokonują istotnej zmiany, ustalenia planu ogólnego gminy mają być bowiem wiążące zarówno przy opracowywaniu planu miejscowego, jak i wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy. Celem artykułu jest zbadanie, czy nowe rozwiązania przyczynią się do zapewnienia ładu przestrzennego na terenie gmin.

Bibliografia/References

Bandarzewski, K. (2020). Dostęp działki budowlanej do drogi publicznej. Przegląd Prawa Publicznego, (6).

Bąkowski, T. (2004). Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz. Zakamycze.

Czarnik, Z. (2010). Istota i zakres władztwa planistycznego gminy. Administracja: Teoria, Dydaktyka, Praktyka, (3).

Jagoda, J. (2017). Podział kompetencji między jednostkami samorządu terytorialnego w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego. Studia Iuridica Agraria, (XV).

Kotowski, W., & Kurzępa, B. (2004). Drogi publiczne. Komentarz. Lex/el.

Leoński, Z., & Szewczyk, M. (1997). Podstawowe instytucje planowania przestrzennego i prawa budowlanego. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bankowej.

Małysa-Sulińska, K. (2017). Ramowe studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego a władztwo planistyczne gminy. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, (3).

Niewiadomski, Z. (red.). (2023). Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. Komentarz (wyd. 13). C.H.Beck.

NIK. (b.d.). Informacja o wynikach kontroli. Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne w Polsce na przykładzie wybranych miast z dnia 7.01.2023 r., KIN.430.8.2022. Nr ewid. 170/2022/P/22/023/KIN. https://www.nik.gov.pl/plik/id,27471,vp,30286.pdf

Okolski, D. (red.). (2024). Prawo rynku nieruchomości. Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. Ustawa deweloperska. Własności lokali. Ochrona praw lokatorów. Koncesja na roboty budowlane lub usługi. Partnerstwo publiczno-prywatne. Komentarz (wyd. 3). C.H.Beck.

Sosnowski, P. (2014). W: K. Buczyński, J. Dziedzic-Bukowska, J. Jaworski, & P. Sosnowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz. Wolters Kluwer.

Szewczyk, M. (2019). Zależności między studium a planem miejscowym. W: M. Szewczyk, M. Kruś, & Z. Leoński, Prawo zagospodarowania przestrzeni. Wolter Kluwer.

Świderski, K. (2006). Uwagi na temat prawnych instrumentów kształtowania ładu przestrzennego przez gminę. Casus, (3).

Zyglewska, T. (2018). Charakter prawny studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Annales UMCS, (2).