Best prices Special offers for members of the PWE book club The cheapest delivery

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego nr 11/2015

ISSN: 0137-5490
Pages: 36
Publication date: 2015
Place publication: Warszawa
Binding: paperback
Article price
As file to download
4.00
Buy article
Price of the magazine number
13.00
Annual subscription 2024 (12 consecutive numbers)
195.00 €
156.00
Lowest price in last 30 days: 156.00
195.00 €
156.00
Lowest price in last 30 days: 156.00
From number:
Semi-annual subscription 2024 (6 consecutive numbers)
98.00 €
88.00
Lowest price in last 30 days: 88.00
98.00 €
88.00
Lowest price in last 30 days: 88.00
From number:

PRZEGLĄD USTAWODAWSTWA GOSPODARCZEGO 11/2015

 

PLIK PDF DO POBRANIA

 

Spis treści

 

Dominik J. Gajewski, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

 

Unikanie opodatkowania - przejaw patologii czy tendencja światowa?

 

Tax Avoidance – Manifestation of Pathology or World Tendency?

 

Streszczenie:

 

Problematyka unikania opodatkowania stała się jedną z najważniejszych kwestii funkcjonowania podmiotów powiązanych kapitałowo. Szczególne znaczenie ma w ujęciu międzynarodowym. Zjawisko unikania opodatkowania często kojarzone jest niejednoznacznie, z jednej strony z działaniami szkodliwymi dla budżetu państwa, z drugiej - działaniami, które polegają na wykorzystywaniu przepisów podatkowych przez podmioty do osiągnięcia oszczędności podatkowych. Dlatego zjawisko to stało się tak kontrowersyjne i budzi wiele emocji i dyskusji. W publikacji przedstwione jest zjawisko unikania opodatkowania w różnych ujęciach, zarówno w ujęciu międzynarodowym, jak i w aspekcie wewnątrzkrajowym. Celem publikacji jest rozstrzygnięcie dylematu, czy unikanie opodatkowania jest przejawem patologii czy tendencją światową.

 

Słowa kluczowe: unikanie opodatkowania, uchylanie się od opodatkowania, planowanie podatkowe, podatek dochodowy od osób prawnych

 

Summary:

 

The issue of tax avoidance has become one of the most significant ones as far as entities having a shareholding link are concerned. It has acquired particular significance on an international scale. The phenomenon of tax avoidance is often perceived as ambiguous; on the one hand, it might be concerned with taking action harmful to the state budget and, on the other hand, with action consisting in applying the provisions of tax law for the purpose of obtaining tax savings. This is the reason why it has become so controversial and provoked so much emotion and discussion. The publication presents many aspects of the phenomenon of tax avoidance both from an international and national perspective. The purpose of it is to resolve the dilemma whether tax avoidance is a manifestation of pathology or a world tendency.

 

Key words: tax avoidance, tax evasion, tax planing, corporate income tax.

 

Ewa Galewska, Uniwersytet Wrocławski

 

O możliwości dochodzenia zawarcia umowy dostępowej przed sądem powszechnym – przyczynek do dyskusji

 

On the possibility of claiming the conclusion of telecommunications access agreements before civil court – the commencement of the discussion

 

Streszczenie:

 

Umowy o dostępie telekomunikacyjnym, określane też jako umowy dostępowe, mają istotne znaczenie dla rozpoczynania i prowadzenia działalności w sektorze telekomunikacyjnym. Obejmują one różne rodzaje stosunków prawnych, co stanowi konsekwencję ustawowej definicji dostępu telekomunikacyjnego, który obejmuje świadczenia umożliwiające korzystanie z infrastruktury danego operatora przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego. Umowy dostępowe zawierają warunki zapewniania dostępu telekomunikacyjnego oraz związanej z tym współpracy przedsiębiorców. Są one zawierane w obrocie profesjonalnym to znaczy pomiędzy przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi. Umowy dostępowe ze względu na swoje istotne znaczenie dla działalności w sektorze telekomunikacyjnym objęte są obowiązkiem kontraktowania. Obowiązek ten jest jednym z instrumentów służących regulowaniu sektora telekomunikacyjnego przez państwo. Polskie regulacje dotyczące dochodzenia zawarcia umowy dostępowej w pewnym zakresie realizują założenia wytyczone przez prawodawcę unijnego. Poważne wątpliwości wszakże wzbudza to, jak dopuszczenie do alternatywnego dochodzenia roszczeń o zawarcie umowy dostępowej przed organem administracji albo sądem powszechnym mogłoby funkcjonować w prawie polskim. Wątpliwym wydaje się czy poddanie omawianych tu spraw sądom powszechnym zapewniłoby ich sprawne rozstrzyganie oraz byłoby bardziej korzystne zarówno dla działalności przedsiębiorców telekomunikacyjnych, jak i rozwoju rynku telekomunikacyjnego.

 

Słowa kluczowe: telekomunikacja, dostęp telekomunikacyjny, umowy, dochodzenie roszczeń.

 

Summary:

 

Telecommunications access agreements are commonly applied on the telecommunications market. Due to the fact that agreements of this kind contain conditions of telecommunications access and cooperation related thereto they are of high importance to telecommunications activity. The consequence of the aforementioned importance is the obligation of concluding telecommunications access agreements imposed on telecommunications undertakings in the provisions of telecommunications law. The EU legislator emphasizes that in the event of a dispute between undertaking arising in connection with the obligation of concluding telecommunications access agreements it should be resolved by national regulatory authority. However, the possibility of commencing the proceeding before the national regulatory authority should not preclude the undertaking from bringing the action before the courts. The wording of the EU legislation leads to the conclusion that national courts and regulatory authorities are equally competent to handle cases that in turn brings the threat of concurrent jurisdiction of administrative bodies and civil courts. In the light of provisions of Polish civil and administrative law such concurrent jurisdiction is impossible in the event of the disputes discussed in this article. However, even if Polish regulatory authority and civil courts were equally competent to handle such cases, seeking redress before the courts would not be popular due to the specificity of Polish civil proceeding.

 

Key words: telecommunications, access agreements, administrative proceeding, civil proceeding, regulatory authority, civil courts.

 

Stefan Akira Jarecki , Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej i Zarządzania

 

Potrzeba i prawne możliwości interwencji państwa w zakresie kolejowych przewozów rozproszonych

 

The need and legal possibilities of state intervention in the field of railway single wagonload traffic

 

Streszczenie:

 

Sektor kolejowych przewozów towarowych został w Polsce szybko i skutecznie zliberalizowany. Rzeczywista liberalizacja rynku transportu kolejowego została zapoczątkowana przez uchwalenie ustawy z 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym. W bardzo krótkim czasie powstało wielu nowych przewoźników towarowych. Jednakże w tym samym czasie przewozy rozproszone uległy drastycznemu zmniejszeniu. Przewozy rozproszone to jeden z rodzajów kolejowych przewozów towarowych. Przewozy rozproszone oznaczają przemieszczanie ładunków w ilości mniejszej niż konieczna do uruchomienia całego składu pociągu, które wymagają prac rozrządczych oraz manewrowych na stacji nadania, przeznaczenia oraz na stacjach pośrednich. Ten typ kolejowego transportu towarowego znajduje się w niekorzystnym położeniu w stosunku do drogowego transportu towarowego, ze względu na wyższe koszty prowadzenia działalności wynikające z charakteru systemu transportu kolejowego. Celem niniejszego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: czy obecna sytuacja w zakresie kolejowych przewozów rozproszonych jest zgodna z polską i unijną polityką transportową oraz jakie są prawne możliwości wspierania rozwoju kolejowych towarowych przewozów rozproszonych?

 

Słowa kluczowe: kolej, kolejowe przewozy towarowe, kolejowe przewozy rozproszone.

 

Summary:

 

The freight rail sector in Poland was subject to quick and successful liberalization. The actual liberalization of railway market in Poland was introduced by the Act of 28 march 2003 on railway transport. Many new railway freight undertakings was established in a very short period of time. However at the same time single wagonload traffic declined drastically. Single wagonload traffic is one of the production form of freight rail transport. Single wagonload traffic refers to consignments smaller than the quantity of a full train that require the switching or shunting of wagons at departure or destination stations and at any intermediate stations. This type of rail freight transport is at a disadvantage as compared to road freight traffic, due to higher production costs inherent to the railway system. The aim of the article is to answer to the following questions: is the current situation in the single wagonload business in line with polish and EU transport policy and what are the legal possibilities of promoting the growth of single wagon traffic in the freight rail sector?

 

Key words: railway, freight rail transport, single wagonload traffic.

 

Z praktyki gospodarczej

 

Tomasz Szczurowski, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

 

Zarys wielkiej nowelizacji dotyczącej postępowania upadłościowego

 

Outline of a large amendment to the bankruptcy proceedings

 

Streszczenie:

 

Ustawa uchwalona w 15.5.2015 r. Prawo restrukturyzacyjne zawiera 272 poprawki do Prawa upadłościowego i naprawczego, które od teraz będzie nazywane Prawem upadłościowym. Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza Prawa upadłościowego, które w nowym brzmieniu wejdzie w życie 1.1.2016 r.

 

Prezentując nowe rozwiązania przede wszystkim podkreślono, iż w wyniku nowelizacji dochodzi do likwidacji dwóch opcji postępowania upadłościowego, które w myśl nowych przepisów zawsze będzie oznaczało likwidację majątku dłużnika.
Ponadto autor zwraca uwagę na wiele zmian wprowadzonych w zakresie postępowania poprzedzającego ogłoszenie upadłości. Najistotniejszą zmianą w tym zakresie jest nowa definicja niewypłacalności, która jest wspierana przez domniemania prawne będące szczególnie użyteczne dla wierzycieli wnioskujących o ogłoszenie upadłości, którzy często nie mają wiedzy o sytuacji dłużnika. Autor podkreśla, iż nowelizacja wydłuża termin do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika.

 

Autor opisuje również nową regulację dotycząca sposobu wynagradzania syndyka, które bardziej niż dotychczas będzie zależało od efektywności jego działań. Wskazano także na nowe rozwiązania w zakresie procedury zgłaszania wierzytelności do masy upadłości, które powinny przyspieszać ten etap postępowania upadłościowego.

 

Ponadto zwrócono uwagę na nowe regulacje dotyczące podziału na kategorie wierzytelności znoszącą uprzywilejowanie należności publicznoprawnych.

 

Słowa kluczowe: Prawo upadłościowe, niewypłacalność, zgłoszenia wierzytelności.

 

Summary:

 

The article is analyzing new regulation ‘The Law on Bankruptcy’ which enters into force on 1.1.2016. The act adopted by the Parliament on 15.5.2015 included 272 amendments of The Law on Bankruptcy and Reorganisation, which now will be known as ‘The Law on Bankruptcy’.

 

First of all The Act cancels two types of conducting the bankruptcy proceedings. In its light bankruptcy will mean liquidation proceedings of the bankrupt's assets.

 

Secondly, there are many changes introduced to proceedings before declaring bankruptcy. The most important is the new definition of insolvency which is supported by legal presumptions. The legal presumptions should be useful for creditors who do not know the details concerning financial situation of the debtor. The author underlines that The Act also extends the term to file a petition to declare bankruptcy.

 

Then the author describes new regulation of remuneration of the trustee, which will be more depending on effectiveness of activities. He also focuses on new rules connected to filing claims and possibilities of making agreement.

 

Finally, the author presents new division into classes of the amounts subject to satisfaction from the bankruptcy estate funds. He underlines that public debts have lost their privileged position.

 

Key words: The Law on Bankruptcy, insolvency, filing claims.

 

Prawo własności intelektualnej

 

Jan Błeszyński, Uniwersytet Warszawski
Maria Błeszyńska-Przybylska, radca prawny
Michał Błeszyński, radca prawny

 

Porozumienia organizacji zbiorowego zarządzania w świetle art. 1071 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

 

Agreements between collective management organizations in the light of Article 1071 of the Act on Copyright and Related Rights

 

Streszczenie:

 

W świetle jednoznacznego, jak to starano się wykazać, zapisu zawartego w art. 1071 ust. 1 PrAut zakres porozumienia pozostawiony został do uzgodnienia pomiędzy porozumiewającymi się OZZ, z tym, że nakazem płynącym z racjonalności jest, aby obejmował on, co najmniej całe dane pole eksploatacji, w tym pole odtworzeń, bez względu na kategorie licencjonowanych praw.

 

Art. 1071 ust. 2 PrAut nie daje, zarówno w swojej warstwie literalnej, celowościowej, jak i systemowej, podstaw do przyjęcia, że mocą ustawy ograniczone zostały podmiotowo możliwości zawierania porozumień obejmujących odtworzenia przedmiotów praw pokrewnych jedynie do OZZ działających w sferze praw pokrewnych. Nic więc zatem nie stoi na przeszkodzie, aby OZZ reprezentujące np. artystów wykonawców zawarły porozumienie o wspólnym poborze wynagrodzeń z OZZ działającymi w sferze np. prawa autorskiego i aby OZZ umocowaną do poboru wynagrodzeń (a także licencjonowania, do którego art. 1071 ust. 2 PrAut się wprost nie odnosi) z obszaru praw autorskich i pokrewnych była jedna OZZ, która zarządza np. prawami autorskimi. Przecież stanem optymalnym byłoby, żeby w oparciu o porozumienie obowiązki te wykonywała jedna OZZ oraz, aby porozumienie to obejmowało i inne pola, na których można wykorzystać ten sam aparat organizacyjny. To, że pobór wynagrodzeń w odniesieniu do odtworzeń przedmiotów praw pokrewnych, realizowany na podstawie zatwierdzonych tabel wynagrodzeń przez uzgodnioną OZZ, jest obowiązkowy nie ogranicza OZZ w doborze organizacji mającej dokonywać tego poboru na podstawie porozumienia OZZ. Nie przesądza to także zakresu porozumienia towarzyszącego uzgodnieniu jednej organizacji.

 

Art. 1071 PrAut określa minimum omawianej współpracy. Minimum to nie wyczerpuje jednak racjonalności zawierania porozumień o współpracy. Stosowanie tu wykładni zawężającej byłoby nie tylko sprzeczne z wykładnią gramatyczną art. 1071 ust. 2 PrAut, ale nadto z wykładnią systemową i celowościową. Osiągnięcie sytuacji, w której w stosunku do użytkowników, działając na rzecz innych OZZ objętych porozumieniem zawartym pomiędzy nimi, działa tylko jedna OZZ odpowiada względom racjonalności składającym się na należyte wykonywanie zbiorowego zarządzania. Nie tylko pozwala na podniesienie efektywności, obniżenie kosztów czynności oraz bardziej skuteczną kontrolę, a to dzięki koncentracji działań o tym samym charakterze, ale ponadto pozwala na osiągnięcie jasnej i czytelnej sytuacji na rynku, zdejmując z użytkowników ryzyko konieczności indywidualnego negocjowania z każdą z zainteresowanych OZZ z osobna, w tym zwłaszcza obowiązek angażowania się w trudne i uzależnione od ocen jednostkowych spory dotyczące właściwości poszczególnych OZZ. Wskazać należy, iż przyjęte rozwiązanie służy eliminowaniu niepewności sytuacji prawnej użytkowników. Pełne zrealizowanie tych celów wymagałoby jednak ustanowienia obowiązkowego pośrednictwa OZZ w odniesieniu do odtworzeń zarówno w zakresie praw pokrewnych, jak i praw autorskich. Naszym zdaniem zresztą wymogi współczesnego rynku uzasadniają postulat rozszerzenia obowiązkowego pośrednictwa OZZ. Wówczas możliwa byłaby efektywna ochrona zarówno uprawnionych, jak i zapewniona zostałaby pewność sytuacji prawnej po stronie użytkowników.

 

Powyższe zasady powinny obowiązywać niezależnie od tego, czy umawiające się OZZ mają zatwierdzone tabele, czy nie.
Według obowiązującego stanu prawnego fakt zatwierdzenia tabel ma znaczenie jedynie dla omawianego obowiązku w odniesieniu do praw pokrewnych, jeżeli organizacje, co najmniej działające w sferze praw pokrewnych, nie będą w stanie osiągnąć porozumienia, co do wyznaczenia jednej organizacji umocowanej do poboru wynagrodzeń z pola odtwarzanie. W tym wypadku, ale tylko w tym wypadku, możliwe jest administracyjne wskazanie OZZ do (poboru) dochodzenia wynagrodzeń należnych z tytułu praw pokrewnych z pola odtwarzanie. Jest to więc uregulowanie szczególne (o wąskim zakresie), ewidentnie niekorespondujące z całością uwarunkowań zbiorowego zarządzania. Wadą tego wskazania jest to, że może być odniesione, jak z tego wynika, wyłącznie do bardzo wąskiego zakresu korzystania z praw i to tylko pokrewnych. Konsekwencją takiego ujęcia jest przyjęcie, że wskazaną w tym zakresie organizacją będzie mogła być tylko organizacja z zakresu praw pokrewnych. Należy jednak zwrócić uwagę, że rozwiązanie to nie tylko nie zapobiega dezintegracji systemu zbiorowego zarządzania, ale utrwala sytuację niekorzystną, a mianowicie segmentaryzację zbiorowego zarządzania. Uzasadnia to niezbędność weryfikacji przyjętego rozwiązania, jako oczywiście wadliwego. Segmentaryzacja ta może być przełamana w drodze porozumienia OZZ wskazanej do wspólnego poboru wynagrodzeń z obszaru praw pokrewnych z OZZ działającymi w sferze praw autorskich w przedmiocie wspólnego poboru wynagrodzeń z obu obszarów, tzn. praw pokrewnych i prawa autorskiego. Nie ma przecież przeszkód, żeby w wypadku administracyjnego wskazania przez Ministra do poboru wynagrodzeń organizacji działającej w sferze praw pokrewnych doszło do porozumienia, co do tego, że organizacja ta współdziałać będzie z organizacjami działającymi w zakresie prawa autorskiego we wspólnym dochodzeniu wynagrodzeń z odtworzeń, a nawet, że wspólnie wykonywane będzie zbiorowe zarządzanie prawami pokrewnymi i autorskimi na tym polu.

 

Sprzyja temu zasada dopuszczająca współpracę OZZ, bez względu na zakres ich uprawnień, jak również zasada dopuszczająca możliwość umocowania pełnomocnika. Jest to ważne w sytuacji, w której realizacja poboru wynagrodzeń wymaga dysponowania wyspecjalizowanymi strukturami organizacyjnymi. Wykorzystanie możliwości w tym zakresie poszczególnych OZZ może przyczynić się walnie zarówno do podniesienia efektywności realizacji poboru wynagrodzeń, jak i wydatnego obniżenia kosztów wykonywanych czynności. Realizowałoby to zasadę one stop shop. Konstatacja ta ma szczególne znaczenie praktyczne. Minister wskazując OZZ z zakresu praw pokrewnych do poboru wynagrodzeń dokonuje oceny jej zdolności do należytego realizowania poboru, w szczególności dysponowania strukturami organizacyjnymi dającymi rękojmię efektywnego realizowania poboru. Wskazanie przez OZZ wnioskującą o wyznaczenie jej do poboru wynagrodzeń, że dysponuje porozumieniem z innymi organizacjami, które są w stanie zabezpieczyć efektywny pobór wynagrodzeń, powinno być brane pod uwagę przy administracyjnym wskazaniu OZZ z zakresu praw pokrewnych.

 

Terminy kluczowe: Organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi (OZZ), współpraca OZZ w zakresie praw autorskich, współpraca OZZ w zakresie praw pokrewnych, pola eksploatacji utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, publiczne odtworzenia utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, licencjonowanie odtwarzania utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, pobór wynagrodzeń za rozpowszechnianie utworów lub przedmiotów praw pokrewnych.

 

Summary:

 

In the light of the unambiguous, as it has been endeavoured to demonstrate, provision included in Article 1071 sec. 1 of the Copyright Act leaves the scope of the agreement to be concluded by the interested organizations. Due to rationality reasons, it has to regulate however at least the whole particular field of the exploitation, including communication to the public, regardless of categories of rights being subject to license.

 

Article 1071 sec. 2 of the Copyright Act does not allow to accept, in its literal, functional, as well as in system meaning, that the possibility to conclude agreements regulating communication to the public within neighbouring rights has been limited by the statute only to CMOs managing neighbouring rights. There are no obstacles for CMOs representing for example performing artists, to conclude agreements on collection of remunerations executed jointly with organizations managing authors rights. There are also no obstacles for the construction, where there is one organization authorized to collect remunerations (and provide licensing not expressly covered by Article 1071 sec. 2 of the Copyright Act) within copyright and neighbouring rights, for example organization managing authors rights. It would be the optimal solution, where these tasks were executed by one organization, basing on the agreement, which covers also other fields, where the same structures may be used. The fact, that collection of remunerations pertaining to communication to the public of subjects to neighbouring rights executed by the agreed CMO on the basis of approved tables of remuneration is obligatory, is not limiting CMOs in selecting the one to provide collection on the basis of the agreement between all organizations. It is also not determinig the scope of the agreement resulting from selecting one organization.

 

Article 1071 of the Copyright Act specifies minimum basis of the cooperation. This minimum is not however exhausting rationality of concluding cooperation agreements. Applying limiting interpretation here, would not only be against the grammatical interpretation of Article 1071 sec. 2 of the Copyright Act, but also against system and functional one. Reaching the situation, where there is only one CMO acting on behalf of other CMOs on the basis of the concluded agreement, is in the line with rationality, being one of factors of proper collective management. It allows not only to increase efficiency, decrease costs and provide more effective control, due to concentrated activity of the same character, but also to reach clear and transparent situation on the market, by taking the risk of individual negotiation with each of interested CMOs away from users, in particular the obligation to engage into hard and subjective disputes on competences of particular CMOs. It needs to be pointed, that the adopted solution serves eliminating unclear legal situation of users. The complete realization of these goals would require however establishing obligatory intermediation of CMO with regard to communication to the public within neighbouring rights and copyright. In our opinion, requirements set by the contemporary market give reasons for the postulate to extend the compulsory intermediation of CMO. This would allow for effective protection of rightholders, but also for certainty of legal situation of users.

 

The above rules should apply no matter, if CMOs being parties to the agreement have their tables approved, or not.
According to the existing law, that fact that tables of remuneration have been approved, is important for the discussed obligation with regard to neighbouring rights, where organizations, acting at least within neighbouring rights sphere, will not agree as to the appointment of one organization authorized to collect remuneration for communication to the public. In such case, but only in such case, it is possible to appoint CMO authorized to collect remunerations due for communication to the public within neighbouring rights, in the administrative way. It is therefore the special regulation (of narrow scope), obviously not corresponding with the general situation within collective management. The disadvantage of this regulation is that it can only be applied to very limited scope of exploitation of rights, only to neighbouring rights. The consequence of such regulation is, that only organization managing neighbouring rights may be appointed. It needs to be pointed out however, that this solution is not only not preventing disintegration of the system of collective management, but consolidates unfavourable situation, namely segmentarization of collective management. It justifies necessity to verify the adopted solution, as obviously defective. This segmentarization may by overcome in the way of agreement of CMO appointed to provide joint collection within neighbouring rights with CMOs acting within copyright sphere on joint collection of remuneration due from both spheres that is: copy right and neighbouring rights. There are no obstacles, in case of administrative appointment by the Ministry of the organization acting within neighbouring rights sphere, for the agreement on cooperation between this organization and organizations acting within copyright sphere pertaining to joint collection of remunerations due from communication to the public, and even more, that collective management of rights within this field shall be provided jointly.

 

It is favoured by the rule allowing cooperation between CMOs, regardless of the scope of their authorizations and by the rule allowing the possibility to appoint a proxy. It is important in the situation, where providing collection of remunerations requires specialized organizational structures. Using sources coming from particular CMOs may serve increasing efficiency in collecting remunerations and decreasing costs in a major way. It would comply with the rule of one stop shop. This has the special practical meaning. The Ministry appointing CMO acting within neighbouring rights to collect remunerations, evaluates its ability to provide proper collection, in particular its organizational structures allowing for effective collection. Declaration made by the CMO applying to be appointed to collect remunerations, that it has agreement with other CMOs, which are capable of securing effective collection of remunerations, should be taken into account by appointing CMO within neighbouring rights provided in the administrative way.

 

Key terms: Collective management organization (CMO), cooperation between CMOs with regard to copyright, cooperation between CMOs with regard to neighbouring rights, fields of exploitations of works or subjects to neighbouring rights, communication to the public of works or subjects to neighbouring rights, licensing of communication to the public of works or subjects to neighbouring rights, collection of remunerations for dissemination of works or subjects to neighbouring rights.

 

W najbliższym numerze:

 

Andrzej Michalik, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Elblągu

 

Skuteczność wewnątrzspółdzielczego postępowania odwoławczego w procesie dochodzenia uprawnień członków spółdzielni

 

Effectiveness of cooperative proceedings in the protection of members rights

 

Prowadzenie działalności gospodarczej przez każdą spółdzielnię pociąga za sobą również powstawanie sporów pomiędzy nią a jej członkami. Taka osoba może dochodzić swoich praw zarówno przed sądem jak również i przed organami spółdzielni. Przedmiotem tego artykułu jest omówienie skuteczności nowych rozwiązań prawnych w zakresie zniesienia obligatoryjności postępowania wewnątrzspółdzielczego. Od 2006 roku to spółdzielca decyduje jaką drogę odwoławczą wybierze. Tym samym osłabiona zostaje pozycja Rady Nadzorczej i Walnego Zgromadzenia w rozstrzyganiu tego typu sporów rosną natomiast jego koszty, czas trwania samego postępowania w przypadku wybrania bezpośredniej drogi sądowej. Mimo autonomii wyboru ze względu na argumenty ekonomiczne ustawodawca winien raczej rozważyć kwestię wprowadzenia obligatoryjności postępowania w pewnych typach spraw dotyczących chociażby organizacji działalności spółdzielni, zaś pozostawić fakultatywność w przypadku tych dotyczących sporów związanych z członkostwem. Przedstawienie argumentów za tym rozwiązaniem oraz propozycję stosowania postępowania wewnątrzspółdzielczego jako alternatywnej metody rozstrzygania sporów zawiera właśnie przedstawiony artykuł.

 

Słowa kluczowe: spółdzielnia, postępowanie wewnątrzspółdzielcze, droga odwoławcza.

 

Every economical activity aim to dispute between a cooperative and its members. They can demand their rights not only in cooperative proceedings but also directly at court since polish legislator amended the Cooperative Act in 2006. Due to a view presented in the doctrine and judicial decisions it was not a good solution. This change in legal provisions limited the role of a general meeting and supervisory board in a cooperative appeal preceding.. Also the time until the end of courts preceding is much longer than before when the appeal were connected to cooperative procedure. The litigation costs were also grow. From all those reasons the legislator must consider another change in the Cooperative Act. The cooperative proceedings should be obligatory in the organizational matters and optional in the membership causes. All arguments for this solution reader will find in the article.

 

Key words: cooperative, cooperative proceedings, The Cooperative Act.

Odbiór osobisty 0 €
Kurier Inpost 4 €
Kurier FedEX 4 €
Inpost Paczkomaty 4 €
Free delivery in Reader's Club from 47 €