Journal of Business Law 12/2018

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego nr 12/2018 
Rok LXXI nr 12 (grudzień) ISSN 0137-5490

 

Numer po pobrania

 

Spis treści/Content list

 

Artykuły

 

Andrzej Michór, Uniwersytet Opolski/Universitas Opoliensis

aamich@interia.eu

 

Reprezentacja Skarbu Państwa w postępowaniu mediacyjnym

 

W obrocie prawnym Skarb Państwa nie występuje przez swoje własne organy, lecz jest reprezentowany przez stationes fisci, to jest państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające odrębnej osobowości prawnej. Niejednokrotnie ustawodawca celem reprezentowania Skarbu Państwa tworzy jeszcze inne instytucje prawne, mające lub niemające osobowości prawnej.

 

Słowa kluczowe: mediacja; reprezentacja Skarbu Państwa. 

 

State Treasury representation in mediation proceedings

 

In legal transactions, the State Treasury does not act by its own organs, but is represented by stationes fisci, i.e. state organizational units without separate legal personality. Often the legislator creates other legal institutions with or without legal personality to represent the State Treasury.

 

Key words: mediation; representation of the State Treasury.

 

Bibliografia/ References
Gniewek, E., Machnikowski, P. (red.) (2017). Kodeks cywilny. Komentarz. Warszawa: CH Beck.
Gutowski, M. (red.) (2016). Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz do art. 1-44911. Warszawa: CH Beck.
Jedliński, A., Mędrzecka, J. (2003). Zasada swobody umów a ważność czynności prawnej. Rejent, (5), 85-101.
Jaślikowski, M. (2017). Wniosek sądu o wskazanie organu właściwego do podejmowania czynności procesowych za Skarb Państwa. Iustitia, (3), 122-131.
Mikos-Sitek, A. (red.) (2018). Ustawa o finansach publicznych. Komentarz. Warszawa: CH Beck.
Misiąg,  W. (red.) (2017). Ustawa o finansach publicznych. Ustawa o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Komentarz. Warszawa: CH Beck.
Opaliński, B., Rogalski, M., Szustakiewicz, P. (2015). Ustawa o Policji. Komentarz. Warszawa: CH Beck.
Pietrzykowski, K. (red.) (2018). Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz do art. 1-44910. Warszawa: CH Beck.
Pieprznym, S. (2001). Policja w strukturze administracji zespolonej. Rzeszowskie Zeszyty
Naukowe. Prawo-Ekonomia, (XXX), 190.

 

Maria Jasińska, radca prawny/attorney-at-law - Legal Office Maria Jasińska

maria.jasinska@powiat.pruszkow.pl

 

Pessimus pactum est melius quam optimum iudicium - Lepsza jest najgorsza ugoda niż najlepszy wyrok

 

Przedmiotem niniejszego opracowania jest przedstawienie problemu związanego z możliwością zawarcia ugody z wierzycielem publiczno – prawnym  z roszczenia ze skargi pauliańskiej. Ugoda ta może być zawarta zarówno w ramach prowadzonych mediacji,  jak i bezpośrednio z organem w ramach postępowania sądowego. Autor wskazuje na możliwości zawarcia ugody zarówno przez dłużnika paulińskiego, jak i osoby trzeciej  przy czym wskazuje na istotne różnice pomiędzy sytuacją prawną dłużnika paulińskiego, dla którego podstawą prowadzonej egzekucji jest prawomocna decyzja administracyjna  oraz osoby trzeciej – dla której wiążący jest wyrok ze skargi pauliańskiej i zgodnie ze stanowiskiem judykatury osoba trzecia powinna znosić egzekucję.
Autor zwraca uwagę na związek pomiędzy art. 533 Kc oraz zapisami dotyczącymi ugody zarówno na gruncie Kpc jak i Kpa  – i wskazuje, że artykuł ten daje możliwość zawarcia ugody osobie trzeciej na zasadach określonych w przepisach Kpc zarówno dotyczących mediacji jak i ugody. W związku z tym, że możliwe są również mediacje dłużnika pauliańskiego na zasadach wprowadzonej do Kpa instytucji mediacji – dłużnik pauliański może skorzystać z dobrodziejstwa tej instytucji. Chociaż sytuacja i możliwości każdego z dłużników tj. zarówno dłużnika paulińskiego, jak i osoby trzeciej jest procesowo inna i obowiązek zaspokojenia wierzyciela wynika z innych przesłanek - to zarówno mediacje, jak i ugoda wydaje się być dla uczestników postępowania interesującym rozwiązaniem problemu.

 

Słowa kluczowe: mediacje, ugoda administracyjna, ugoda cywilna, skarga pauliańska, wierzyciel publiczno - prawny,  wyrok pauliński.

 

Pessimus pactum est melius quam optimum iudicium - The worst settlement is better than the best judgment

 

The subject of this article is to present a problem related to the possibility of reaching a settlement with a public creditor with a claim based on Actio Pauliana. This settlement may be concluded on the grounds of mediation, as well as directly with the competent authority as the result of court proceedings.
The author indicates the possibility of concluding a settlement by both the paulian debtor and the third party, but also emphasizes significant differences between the legal situation of the paulian debtor for whom the basis of the execution is a legally valid administrative decision and the third party - for whom the judgment of the Pauline complaint is binding and according to the position of judicature the third party should accept execution.
The author also draws attention to the relationship between art. 533 Kc and provisions concerning a settlement- both on the grounds of the Kpc and Kpa - and indicates that this article gives the third party the possibility of concluding a settlement under the terms specified in the provisions of the Code of Civil Procedure (Kpc), both regarding mediation and a settlement.
Due to the fact that mediation is also possible under the terms of the institution of mediation- recently introduced into Kpa, the paulian debtor can take advantage of this institution's benefits.
Although the situation and capabilities of each of the debtors, i.e. both the paulian debtor and the third party, are different and the obligation to satisfy the creditor arises from other premises - both mediation and a settlement seems to be an interesting solution for the participants of the proceedings.

 

Keys words: mediation, an administrative settlement, a civil settlement, Actio Pauliana, a public creditor,  the paulian sentence.

 

Bibliografia/ References
Jasińska, M. (2015).  Skarga Pauliańska (wyd. II).  Warszawa:  C.H Beck.                     
Jasińska, M. (2004). Glosa do postanowienia SN z 13.05.2003 r. V CK 63/02 (glosa krytyczna dotyczy dopuszczalności drogi sądowej do dochodzenia roszczeń Skarbu Państwa z tytułu skargi pauliańskiej; składek ubezpieczeniowych). Monitor Prawniczy, (17), 811-813.
Pyziak-Szafnicka,  M.  (red. nauk.). (2014). Kodeks cywilny. Komentarz. Część ogólna. Warszawa:  LEX Wolters Kluwer.

 

Adam Hetmańczuk, Wyższa Szkoła Bankowa we Wrocławiu/WSB University in Wrocław

rektorat@wsb.wroclaw.pl

 

Niestandardowe środki polityki pieniężnej EBC zaimplementowane w strefie euro po wybuchu globalnego kryzysu finansowego na przykładzie transakcji LTRO

 

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wybranych środków EBC w ramach niestandardowych działań, jakie zostały podjęte po wybuchu globalnego kryzysu finansowego 2008). W szczególności autor analizuje długoterminowe operacje refinansujące (LTRO,  Dysfunkcja rynku międzybankowego w strefie euro spowodowana gwałtownym spadkiem zaufania pomiędzy partnerami transakcji w zakresie regularnej i terminowej spłaty kredytów doprowadziła do zakłóceń w refinansowaniu się banków przez rynek. Aby zapobiec rozwojowi kryzysu Europejski Bank Centralny musiał uzupełnić w systemie finansowym ostry niedobór („wyschnięcie”) płynności. Główne obawy były związane z niebezpieczeństwem przejścia kryzysu płynności w kryzys niewypłacalności instytucji kredytowych. Pieniądze z EBC dopływały do sektora bankowego dużym strumieniem w formie nieograniczonych pożyczek. Europejski Bank Centralny wybrał metodę opartą na przekształconych odwracalnych operacjach otwartego rynku. Typowe trzy miesięczne dłuższe operacje refinansujące (3M-LTRO) z częstotliwością miesięczną stały się niestandardowym instrumentem, z 3-4-letnim okresem zapadalności i bardzo niskimi stopami procentowymi, w tym zerowymi i ujemnymi. Rozszerzono też zakres aktywów finansowych akceptowanych jako zastaw transakcji w ramach Eurosystemu. Doszło do dwóch fal interwencji monetarnych za pośrednictwem warunkowych operacji odkupu (repos). Z jednej strony EBC przeprowadził dwie trzyletnie operacje LTRO na dużą skalę, pierwsze 3Y-LTRO w grudniu 2011 roku, a kolejne 3Y-LTRO2 w lutym 2012. Z drugiej strony, władze monetarne strefy euro wdrożyły serię12 czteroletnich ukierunkowanych (TLTRO-I/8) i 2016 (TLTRO-II/4), kontynuując filozofię dostarczania sektorowi bankowemu płynnych środków za pośrednictwem transakcji odwracalnych.

 

Słowa kluczowe: Europejski Bank Centralny, Eurosystem, warunkowe i bezwarunkowe operacje otwartego rynku, dłuższe operacje refinansujące, globalny kryzys finansowy, rynek międzybankowy, niestandardowa polityka pieniężna.

 

ECB’s non-standard monetary policy measures implemented in the euro area after the outbreak of the financial crisis. Case study: the LTRO transactions

 

The aim of this article is to present selected ECB’s non-standard measures taken after the outbreak of the global financial crisis (2008). In particular the author analyses the longer-term refinancing operations (LTROs). The dysfunctionality of the euro area interbank market caused by the dramatic decline in confidence between the transaction partners regarding  regular and timely repayment of loans has led to a disturbance in the refinancing of banks through the market. An acute shortage ("drying up") of liquidity had to be replenished by the European Central Bank to prevent the crisis. The main fears revolved around the liquidity crisis turning into an insolvency crisis. The ECB’s money was pumped into the financial system with a large stream as an unlimited liquidity. The European Central Bank has chosen a method based on the converted reversible open market operations. The typical three month longer refinancing operations (3M-LTROs) with a monthly frequency have become a non-standard instrument, with a 3-4 year maturity and with ultra-low interest rates, including zero and negative ones. The range of financial assets accepted as the pledge of transactions within the Eurosystem has been extended. There were two waves of monetary interventions through repurchase operations (repos). On the one hand, the ECB carried out two big-scale three-year LTRO operations, the first 3Y-LTRO in December 2011 and the second 3Y-LTRO2 in February 2012. On the other hand, the euro area monetary authority implemented series of 12 four-year targeted longer-term refinancing operations in 2014 (TLTRO-I/8) and in 2016 (TLTRO-II/4), continuing its philosophy of supplying the bank sector with liquidity through reverse transactions.

 

Key words: European Central Bank, Eurosystem, open market operations, reversible transactions,outright transactions, longer-term refinancing operations, global financial crisis, interbank market, non-standard monetary policy.

 

Bibliografia/ References
Krugman, P. (2012).  Zakończcie ten kryzys (40). Warszawa: Wydawnictwo HELION.
Noga, M. (2017).  Makroekonomia ze szczególnym uwzględnieniem polityki pieniężnej (wyd. 2).  Warszawa: CeDeWu.
Rymarczyk, J. (2013).  Antykryzysowe działania Europejskiego Banku Centralnego. Prace naukowe Uniwersytetu
Ekonomicznego we Wrocławiu, (315),  203-204.
Rzońca,  A. (2014).  Kryzys Banków centralnych. Skutki stopy procentowej bliskiej zera (43). Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
Stiglitz, J. (2010).  FREEFALL. Jazda bez trzymanki  (160 i nast.).  Warszawa: PTE

 

Glosa

 

Małgorzata Sieradzka, Uczelnia Łazarskiego w Warszawie/Lazarski University

małgorzata.sieradzka@lazarski.pl

 

Konsorcjum stanowi prawnie dopuszczalną formę udziału wykonawców w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego - glosa aprobująca do wyroku KIO z 19 lipca 2018 r. KIO 1295/18

 

Wykonawcy mogą wspólnie ubiegać się o udzielenie  zamówienia publicznego. Formą wspólnego udziału w postępowaniu jest konsorcjum. Wspólny udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego oznacza złożenie jednej oferty przez wykonawców. Porozumienie wykonawców może zostać uznane za zmowę przetargową. Jednak nie można takiego porozumienia wykonawców automatycznie kwalifikować jako naruszającego prawo konkurencji. Jak wynika z rozstrzygnięcia- samodzielne spełnienie warunków udziału w postępowaniu przez każdego z członków konsorcjum nie wystarczy, by uznać, że doszło do niedozwolonego porozumienia zakłócającego konkurencję. Utworzenie konsorcjum może mieć ekonomiczne uzasadnienie.

 

Słowa kluczowe: wykonawcy, konsorcjum, porozumienie ograniczające konkurencję, zamówienia publiczne. 

 

The consortium is a legally acceptable form of participation of contractors in the public procurement procedure - approbative gloss for the KIO's judgment of July 19, 2018, KIO 1295/18

 

Contractors may jointly apply for the award of a public contract. The form of a joint participation in the proceedings is a consortium. Joint participation in the public procurement procedure means submission of one offer by the contractors. The contractor agreement may be considered a bid rigging. However, such an agreement can not be automatically qualified as infringing competition law. As is clear from the decision - it is not sufficient for the consortium members to meet the conditions for participation in the proceedings alone, it is not enough to consider that there has been a prohibited agreement that distorts competition. The creation of a consortium may have economic justification.

 

Key words: contractor, consortium, agreement restricting competition, public orders.

 

Bibliografia/ References
Dylewska, J. (2001).   Zasada proporcjonalności w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego po wejściu w życie Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. Przegląd Sejmowy, (1), 49.
Jurczyk, Z. (2012).  Kartele w Polityce Konkurencji Unii Europejskiej. Warszawa.
Jurkowska, A., Skoczny, T.  (red.). (2008).  Wyłączenia grupowe spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję  we Wspólnocie Europejskiej i Polsce. Warszawa.
Kohutek, K. (2014). W: K. Kohutek, M. Sieradzka, Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów. Komentarz. Warszawa.
Komentarz do art. 23 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych  (Dz.U.10.113.759). W:  M. Stachowiak, J. Jerzykowski, W. Dzierżanowski, Prawo zamówień  publicznych. Komentarz (wyd. IV). LEX, 2010
Miąsik, D. (2004). Reguła rozsądku w prawie antymonopolowym. Kraków.
Podrecki, A. (2014). W: M. Kępiński (red.),  Prawo konkurencji. System Prawa prywatnego (t. 15). Warszawa.
Sieradzka,  M. (2015b). Antykonkurencyjny czy prokonkurencyjny cel udziału konsorcjum w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego - analiza i ocena. internetowy Kwartalnik  Antymonopolowy i Regulacyjny,  5(4).
Sieradzka, M.  (2018). (red.).  Prawo zamówień publicznych. Komentarz.  Warszawa.
Sieradzka, M. (2014).  Konsorcjum a podwykonawcy zamówienia publicznego. LEX zamówienia  publiczne 2014/el.
Sieradzka, M. (2015). Glosa do  wyroku  SOKiK z 10.03.2015 r.  (sygn.akt AmA 73/13). LEX/el.
Sieradzka, M. (2015a).  Zmowy przetargowe w świetle zamówień publicznych oraz prawa konkurencji. Warszawa.
Sieradzka, M. Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego  w Warszawie z dnia 8 czerwca 2016 r., VI ACa 651/15-częściowo aprobująca.
Stawicki, A. (2011).  W: A. Stawicki, E. Stawicki, Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów. Komentarz. Warszawa.
Stawicki, A. (2012). Porozumienia zakazane z uwagi na cel a porozumienia zakazane z uwagi na skutek. Internetowy Kwartalnik  Antymonopolowy i Regulacyjny, (1), 10 in.
Szostak, R. (2014).   Zmowy przetargowe w zamówieniach publicznych.  Prawo Zamówień Publicznych, (1).
Świstak, R. (2007).  Konsorcjum w  świetle prawa zamówień publicznych. Przegląd Prawa Handlowego, s. 40 in.
Turno, B. (2012).  Kategoria porozumień zakazanych ze względu na cel w unijnym oraz polskim prawie ochrony konkurencji. Kwartalnik Prawa Publicznego, (2),  34. Autor wskazuje, że adekwatne byłoby używanie wyrażenia: „ograniczenia zakazane z uwagi na przedmiot”.
Zawłocka-Turno, A. (2012).   Zmowa przetargowa czy działanie  zgodne z prawem? Problemy na styku prawa konkurencji i prawa zamówień publicznych.  internetowy Kwartalnik  Antymonopolowy i Regulacyjny,  4(1), 44–56.