Labour and Social Security Journal 6/2018
Publication date: 2018
Place publication: Warszawa
Binding: paperback
Praca i Zabezpieczenie Społeczne 06/2018
Spis treści/Content list
Monika Latos-Miłkowska, Akademia Leona Koźmińskiego
e-mail: mlatos@kozminski.edu.pl
Faktyczne zaprzestanie prowadzenia działalności przez pracodawcę – nowa odsłona
Ostatnia nowelizacja ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy z 20 lipca 2017 r. wprowadziła głębokie zmiany w zakresie faktycznego zaprzestania działalności przez pracodawcę. Ustawodawca zmienił charakter prawny faktycznego zaprzestania prowadzenia działalności przez pracodawcę oraz zakres świadczeń, jakie pracownik może otrzymać z tego tytułu z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zmiany te są istotne nie tylko z prawnego, ale również społecznego punktu widzenia. Faktyczne zaprzestanie działalności przez pracodawcę było jedną z najczęściej występujących w praktyce przesłanek niewypłacalności pracodawcy. Dlatego też zmiana regulacji w tym zakresie w istotny sposób wpływa na sytuację pracowników zatrudnionych u niewypłacalnych pracodawców. Artykuł zawiera pogłębioną analizę i próbę oceny nowej regulacji.
Słowa kluczowe: faktyczne zaprzestanie działalności, niewypłacalność, roszczenie, zaliczka, pracodawca, pracownik.
Actual termination of activity by employer - new regulation
The last amendment of the Law on the protection of employees’ claims in case of insolvency of employer provided the profound change of regulation on the actual termination of activity by an employer. The legislator has changed the legal status of the actual termination of activity by the employer and the scope of benefits, which can be in such a case paid by the Found of Guaranteed Employees’ Claims. This change is important not only from a legal, but also from a social point of view. The actual termination of activity was in practice one of the most common basis of insolvency of an employer. Thus, change of the regulation influences in a very important way the situation of employees’ in case of insolvency of their employer. This article contains the profound analysis of the new regulation and an attempt of its evaluation.
Keywords: actual termination of activity, insolvency, claim, employer, employee.
Bibliografia/References
Gersdorf, M. (2007). Nowe reguły ochrony roszczeń pracowniczych. Wybrane zagadnienia. W: Człowiek, obywatel, pracownik. Studia z zakresu prawa. Księga jubileuszowa poświęcona Profesor Urszuli Jackowiak. Gdańskie Studia Prawnicze, (XVII).
Gersdorf, M. (2011). Zaprzestanie działalności pracodawcy jako przesłanka niewypłacalności. W: J. Gudowski, K. Weitz (red.), Aurea Praxis Aurea Theoria. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Tadeusza Erecińskiego, (II). Warszawa.
Latos-Miłkowska, M. (2017). Komentarz do ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Warszawa.
Wypych-Żywicka, A. (2016). O porzuceniu raz jeszcze. W: M. Latos-Miłkowska, Ł. Pisarczyk (red.), Prawo pracy. Między gospodarką a ochroną pracy. Księga jubileuszowa Profesora Ludwika Florka. Warszawa.
Studia i opracowania
Mateusz Barwaśny, Uniwersytet Łódzki
e-mail: mbarwasny@wpia.uni.lodz.pl
Ewelina Szadkowska, Uniwersytet Łódzki
e-mail: ewelina_szadkowska@op.pl
Stosowanie umów cywilnoprawnych w świetle przepisów prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Łódzko-poznański początek dyskusji. Sprawozdanie z I Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej z cyklu „Nietypowe stosunki zatrudnienia”
18 kwietnia 2018 r. na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego odbyła się I Ogólnopolska Konferencja Naukowa z cyklu „Nietypowe stosunki zatrudnienia” pt. „Stosowanie umów cywilnoprawnych w świetle przepisów prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Łódzko-poznański początek dyskusji”. Jej organizatorami było Centrum Nietypowych Stosunków Zatrudnienia działające przy Katedrze Prawa Pracy UŁ oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Podczas konferencji omawiono zarówno zagadnienia dotyczące bieżących problemów związanych ze stosowaniem umów prawa cywilnego (zwłaszcza umowy o świadczenie usług i umowy o dzieło), jak i nowe koncepcje pojawiające się w tym obszarze w nauce prawa.
Słowa kluczowe: nietypowe stosunki zatrudnienia, umowa o świadczenie usług, umowa o dzieło, prawo pracy, prawo ubezpieczeń społecznych.
The use of civil law contracts in the light of labor law provisionsand social insurance. Lodz-Poznan beginning of discussion
On April 18, 2018, in the Blue Hall of the Faculty of Law and Administration of „The use of civil law contracts in the light of labor law provisionsand social insurance. Lodz-Poznan beginning of discussion”. The organizers of the conference were the Atypical Employment Relationships Center, operating at the Labor Law Department of the University of Lodz and the Social Insurance Institution. The theme of the conference was the issue of the application of civil law contracts in the light of labor law and social security regulations. During the conference, issues related to current problems concerning the employment of civil law contracts (especially contracts for the provision of services and contracts for specific work), as well as new concepts emerging in science in this area were also discussed.
Keywords: atypical employment relations, application of civil law contracts, labour law cases, social security matters.
Wykładnia i praktyka
Dominik Wajda, Sąd Najwyższy
e-mail: astadw@sn.pl
Cywilnoprawna odpowiedzialność płatnika składek wobec ubezpieczonego za naruszenie obowiązków płatniczo-rozliczeniowych
W artykule przedstawiono problematykę dotyczącą możliwości pociągnięcia płatnika składek na ubezpieczenia społeczne do odpowiedzialności cywilnoprawnej z tytułu naruszenia obowiązków ustawowych w zakresie „obliczania, potrącania, rozliczania i opłacania” składek. Autor podejmuje próbę wyjaśnienia kontrowersji związanych z ustaleniem, czy za naruszenie tych obowiązków płatnik w ogóle ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną względem ubezpieczonego oraz rozważa podstawę normatywną, w oparciu o którą ubezpieczony może kierować wobec płatnika ewentualne roszczenia cywilnoprawne z tytułu nienależytej realizacji obowiązków składkowych. Wskazane wątpliwości wynikają z faktu, że treść tych obowiązków jest kształtowana normami prawa ubezpieczeń społecznych, a więc regulacjami mającymi charakter publicznoprawny.
Słowa kluczowe: składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczony, płatnik, odpowiedzialność cywilnoprawna.
The social security contribution payer's civil liability towards the insured for infringement of the social security legal obligations
The article presents issues concerning the possibility of the insured to call social security contribution payer to civil liability account for infringement of the social security legal obligations regarding "calculation, deduction, settlement and payment" of the contributions. This study is primarily an attempt to clarify the controversy associated with determining whether the payer in general is civil-law responsible to insured for any breach of these obligations. Next, the normative basis should be taken into account, on the basis of which the insured can direct any civil claims against the payer, who realized improperly the social security obligations. These doubts arise from the fact that the content of these duties is shaped by the social security norms, which means the rules having a public-law nature.
Keywords: social security contributions, insured, payer, civil liability.
Bibliografia/References
Antonów, K. (2006). Problematyka prawna przekazywania części składki na ubezpieczenie emerytalne przez ZUS do OFE. Praca i Zabezpieczenie Społeczne, (3).
Banaszczyk, Z. Granecki, P. (2002). O istocie należytej staranności. Palestra, (7–8).
Dąbrowa, J. (1968). Wina jako przesłanka odpowiedzialności cywilnej. Wrocław.
Gawlik, Z. (2014). W: A. Kidyba (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania — część ogólna. Warszawa.
Lewaszkiewicz-Petrykowska, B. (1969). Wina jako podstawa odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych. Studia Prawno-Ekonomiczne, II.
Olejniczak, A. (2014). W: A. Kidyba (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania — część ogólna. Warszawa.
Sośniak, M. (1959). Bezprawność zachowania jako przesłanka odpowiedzialności cywilnej za czyny niedozwolone. Kraków.
Sośniak, M. (1980). Należyta staranność. Katowice.
Wajda, D. (2014). W: B. Gudowska, J. Strusińska-Żukowska (red.), Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz. Warszawa.
Jacek Lewkowicz, Uniwersytet Warszawski
e-mail: jlewkowicz@wne.uw.edu.pl
Znaczenie czynnika czasu w sporach zbiorowych
Artykuł poświęcony jest problematyce czasu trwania sporu zbiorowego oraz zawieszenia sporu zbiorowego w polskim prawie pracy. Rozważania autora dotyczą interpretacji obowiązujących przepisów, ich skutków dla funkcjonowania rynku pracy oraz propozycji zmian. Wnioski, poza aspektami naukowymi, mają wartość praktyczną dla stron sporu zbiorowego.
Słowa kluczowe: czas trwania sporu zbiorowego, zawieszenie sporu zbiorowego, zbiorowe prawo pracy.
The importance of the time factor in collective disputes
The article is devoted to the issue of length of collective disputes and suspension of collective disputes in Polish labour law. The considerations refer to the interpretation of valid regulations and their outcome for labour market. De lege ferenda suggestions are presented. The conclusions, apart from their scientific aspects, may bring a value-added for labour market agents and legislators.
Keywords: length of collective dispute, suspension of collective dispute, collective labour law.
Bibliografia/References
Baran, K.W. (red.). (2014). System prawa pracy. Tom V. Zbiorowe prawo pracy. Warszawa: Wolters Kluwer.
Baran, K.W. (red.). (2016). Zbiorowe prawo pracy. Komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer.
Kurzynoga, M. (2011). Warunki legalności strajku. Warszawa: Wolters Kluwer.
Lewandowski, H. (1998). Komentarz do ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. W: Z. Salwa (red.), Prawo pracy. Warszawa: Wydawnictwa Prawnicze PWN.
Masewicz, W. (1993). Rokowania oraz spory zbiorowe pracy. Biblioteczka Pracownicza, (26).
Salwa, Z. (1998). Uprawnienia związków zawodowych. Bydgoszcz: Oficyna Wydawnicza Branta.
Świątkowski, A.M. (2009). Komentarz do ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. W: J. Wratny, K. Walczak (red.), Zbiorowe prawo pracy. Komentarz. Warszawa: C.H. Beck.
Wagner, B. (1998). Odpowiedzialność za zorganizowanie i udział w nielegalnym strajku. Praca i Zabezpieczenie Społeczne, (1).
Wrocławska, T. (2007). Prawo do strajku w prawie pracy państw bałtyckich w świetle prawa międzynarodowego. Poznań: Ars boni et aequi.
Żołyński, J. (2011). Pracodawca a związki zawodowe. Wybrane problemy zbiorowego prawa pracy. Zagadnienia prawne w pytaniach i odpowiedziach, wzory pism. Warszawa: Wolters
Kluwer.
Magdalena Zajchowska, Uniwersytet Śląski w Katowicach
e-mail:magdalenazajchowska88@gmail.com
Wyrażenie zgody przez organ rentowy na opłacenie składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe po terminie
Autorka omawia instytucję wyrażenia zgody przez organ rentowy na opłacenie składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe po terminie. Na podstawie orzecznictwa sądowego i doktryny wyjaśnia pojęcie „nieopłacenia w terminie składki należnej” w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz przedstawia skutki nieopłacenia składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe dla ubezpieczonego. Wskazuje, jakimi przesłankami kieruje się organ rentowy przy wyrażeniu zgody na opłacenie składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe po terminie. Omawia także procedurę wyrażenia zgody przez organ rentowy na opłacenie składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe po terminie oraz kontrolę sądową decyzji odmawiających prawa do zasiłku chorobowego.
Słowa kluczowe: ubezpieczenie chorobowe, ubezpieczenie dobrowolne, wyrażenie zgody, organ rentowy, ubezpieczenia społeczne.
The institution of give consent by social security organ to pay a voluntary sickness insurance contribution after the statutory deadline
The purpose of this article is to discuss the institution of give consent by social security organ to pay a voluntary sickness insurance contribution after the statutory deadline. On the basis of judicial decisions and doctrine, the author explains the concept of "non-payment a due contribution on time", within the meaning of art. 14 paragraph 2 point 2 of the Act of 13.10.1998. Social Insurance System. Next, the author discusses the consequences of not paying the voluntary sickness insurance contribution for the insured person. It also indicates what are the premises for social security organ when agreeing to pay a voluntary sickness insurance contribution after statutory deadline. The author also discusses the procedure of giving consent by the social security organ to pay a voluntary sickness insurance contribution after the statutory deadline and judicial control of decisions refusing benefit sickness.
Keywords: sickness insurance, voluntary insurance, give consent, social security organ, social insurance.
Bibliografia/References
Antonów, K. (2011). Sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych. Warszawa: Wolters Kluwer.
Jędrasiak-Jankowska, I. (2002). Ubezpieczenie wypadkowe i chorobowe. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis.
Karkowska, D. (2007). Zgłoszenie i wyrejestrowanie z ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego. W: D. Karkowska, A. Nerka (red.), Pozycja płatnika składek w ubezpieczeniu społecznym i zdrowotnym. Warszawa: Wolters Kluwer.
Kostrzewa, P. (2014). Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz. Lex/el, http://www.lex.online.wolterskluwer.pl (09.11.2017).
Kostrzewa, P. (2013). Procedura: Zgoda na opłacenie po terminie
składki na dobrowolne ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. W: J. Żołyński (red.), Zgoda na opłacenie po terminie składki na dobrowolne ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. ABC, http://www.lex.online.wolterskluwer.pl (13.03.2018).
Kwapisz, K. (2013). Komentarz do art. 14 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W: K. Kwapisz (red.), Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz. LexisNexis, http://www.lex.online.wolterskluwer.pl (09.11.2017).
Prasołek, Ł. (2011). Komentarz do art. 14 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W: B. Gudowska, J. Strusińska-Żukowska (red.), Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz. Warszawa: C.H. Beck.
Radzisław, A. (2014). Komentarz do art. 14 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W: J. Wantoch-Rekowski (red.), Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz. Lex, http://www.lex.online.wolterskluwer.pl (18.10.2017).
Stelina, J. (2004). Dobrowolne ubezpieczenie emerytalne. W: T. Bińczycka—Majewska (red.), Konstrukcje prawa emerytalnego. Kraków: Zakamycze.
Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Aleksandra Ziętek-Capiga, Uniwersytet Warszawski
e-mail: a.zietek-capiga@wpia.uw.edu.pl
Dyżur w miejscu zamieszkania a czas pracy
W wyroku z 21 lutego 2018 r. w sprawie C-518/15, Ville de Nivelles przeciwko Rudiemu Matzakowi, Trybunał Sprawiedliwości UE zajmował się zagadnieniem pełnienia przez pracownika dyżuru w miejscu zamieszkania. Trybunał orzekł, że okres dyżuru pełnionego przez pracownika w miejscu zamieszkania w połączeniu z obowiązkiem stawienia się na wezwanie pracodawcy w ciągu ośmiu minut, jeżeli obowiązek ten znacząco ogranicza możliwość skupienia się pracownika na innych sprawach, należy traktować jako „czas pracy” w rozumieniu dyrektywy 2003/88 dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy.
Słowa kluczowe: czas pracy, czas odpoczynku, dyżur w miejscu zamieszkania.
Stand-by duty performed at home and working time
In the judgment of 21 February 2018, C-518/15, case Ville de Nivelles vs. Rudy Matzak, the Court of Justice of the EU analysed the issue of stand-by duty performed at home. The Court ruled that stand-by time which a worker spends at home with the duty to respond to calls from his employer within 8 minutes, very significantly restricting the opportunities for other activities, must be regarded as ‘working time’ in the meaning of Directive 2003/88 concerning certain aspects of the organization of working time.
Keywords: working time, rest periods, stand-by duty performed at home.
Z orzecznictwa Sądu Najwyższego
Eliza Maniewska, Uniwersytet Warszawski
e.maniewska@wpia.uw
Zasada równego traktowania a zasada niedyskryminacji pracowników w aktualnym orzecznictwie Sądu Najwyższego
Autorka omawia wypracowane w aktualnym orzecznictwie Sądu Najwyższego kryteria odróżniające zasadę równego traktowania pracowników od zasady niedyskryminacji. Choć różnica treści obu tych zasad nie zawsze jest dostrzegana w praktyce, to warto ją akcentować, gdyż wiąże się to z istotnymi konsekwencjami prawnymi, choćby w sferze przysługujących roszczeń z tytułu naruszenia tych zasad. W omówieniu zostały zreferowane także te judykaty Sądu Najwyższego, które wyjaśniają zagadnienie katalogu powodów dyskryminacji - w szczególności w odniesieniu do jakich powodów jest to katalog otwarty, a w odniesieniu do jakich – zamknięty.
Słowa kluczowe: zasada równego traktowania pracowników, zasada niedyskryminacji pracowników.
Principle of equal treatment and principle of non-discrimination of employees in the current case law of the Supreme Court
The author refers to the criteria, distinguished in the current case law of the Supreme Court, that differentiate the principle of equal treatment of employees from the principle of non-discrimination. Although the difference between the content of both these principles is not always perceived in practice, it is worth emphasizing, because it is associated with significant legal consequences, even in the sphere of claims for violation of these principles. The discussion also includes the judgments of the Supreme Court, which explain the issue of the list of reasons for discrimination - in particular as to what reasons it is an open catalog, and in relation to which it is closed.
Keywords: principle of equal treatment of employees, principle of non-discrimination of employees.
Poniższe stałe rubryki nie mają charakteru artykułów naukowych/Permanent columns below do not have the status of scientific articles
Zdaniem Państwowej Inspekcji Pracy
Jeszcze o zakazie handlu
Nowe przepisy
Przegląd Dzienników Ustaw z 2018 roku od poz. 822 do poz. 1062
Przegląd wydawnictw
Marta Otto: The Right to Privacy in Employment: A Comparative Analysis
rec. Dorota Dzienisiuk
Wskaźniki i składki ZUS - według stanu na dzień 1 czerwca 2018 r.
Niezwykła lekkość ocen
W Polsce każdy znakomicie zna się na polityce i medycynie. Lista tych dziedzin coraz bardziej się wydłuża: nie dziwi już wcale, że w trudnych dla państwa czasach objęła ona również – a jakże! – prawo, włącznie z jego teorią i filozofią. Niejeden publicysta prasowy (a nawet i zwykły zjadacz chleba) pragnąłby uchodzić za znawcę wszechrzeczy. Z tej pozycji nader łatwo ferować oceny moralne oraz udzielać innym dobrych rad, jak powinni postąpić.
Martwi mnie niepomiernie, że taką właśnie pozycję „dyżurnych recenzentów” zajęły ostatnimi czasy osoby, które demonstrują bliskie mi przywiązanie do demokracji „bezprzymiotnikowej” i zasad państwa, które chroni wolność obywateli. Nie odmawiam im prawa do własnej oceny, nie namawiam również, aby się ze mną we wszystkim zgadzały. Byłoby jednak z korzyścią dla nas wszystkich, obywateli Rzeczypospolitej, gdyby spór był prowadzony w sposób nieemocjonalny, z szacunkiem i zrozumieniem dla cudzych postaw, nawet jeśli ich nie rozumiemy.
Moja wypowiedź dotyczy dwóch faktów.
Pierwszy: rządząca większość zdemolowała, lecz nie uchyliła obowiązującej w związku z art. 187 ust. 4 Konstytucji RP, ustawy z 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa. „Dobrze zmieniona” Rada nadal składa się nie tylko z piętnastu członków wybranych spośród sędziów, lecz również z Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Ministra Sprawiedliwości, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego i osoby powołanej przez Prezydenta Rzeczypospolitej, a także czterech członków wybranych przez Sejm spośród posłów oraz dwóch członków wybranych przez Senat spośród senatorów. Oczywiście, sprzecznie z Konstytucją – jak uważałam i będę uważać – zakończono mocą ustawy kadencję części członków Rady; jednak dotyczyło to tylko sędziów, a nie wszystkich. Czy całe „ciało” - ów konstytucyjny organ kolegialny –przestało przez to istnieć? Sytuacja pewnie byłaby prostsza, gdyby tak było. Jednak Rada w rozumieniu art. 187 Konstytucji istnieje. Posiedzenie trzeba było zatem zwołać. O tym mówi nadal obowiązująca ustawa z 2011 r., którą „dobrze zmieniono” – ale akurat nie w najważniejszych dla mnie, jako osoby piastującej urząd publiczny, punktach.
Drugi dotyczy krytyki na łamach prasy sędziów SN, którzy postąpili „podobnie” do mnie, czyli domyślnie – źle. Przedmiotem krytyki jest tym razem złożenie Prezydentowi oświadczeń w trybie art. 111 najnowszej ustawy z 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, z zamiarem ubiegania się o zgodę na dalsze zajmowanie stanowisk sędziowskich. Wytykając palcami sędziów, którzy stanęli przed najtrudniejszą w życiu decyzją, jak postąpić wobec władzy, która nie szanuje ich konstytucyjnego statusu, publicystka „Polityki” przemilcza pkt 6 głośnej – również w mediach – uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2018 r.:
„Apelujemy o uszanowanie decyzji każdego sędziego, który według nowej ustawy o Sądzie Najwyższym zostaje zmuszony do podjęcia decyzji co do dalszego pozostania na stanowisku, przejścia w stan spoczynku albo ubiegania się o zgodę władzy wykonawczej na przedłużenie wykonywania sprawowanego urzędu”.
Aby zrozumieć tragizm sytuacji, przed jaką zostaliśmy wszyscy postawieni, trzeba być sędzią. Jest to normalna konsekwencja zasady życiowej, że udzielanie dobrych rad wymaga doświadczenia; ten, kto czegoś nie przeżył, nie powinien bawić się w cenzora. Dlatego właśnie w uchwale tej sędziowie prosili, aby w trudnej sytuacji nie atakować ich i nie dzielić. Pozostawić im możliwość działania w sposób, jaki uznają za słuszny.
Jedną z osób, która wielokrotnie publicznie popierała to stanowisko najważniejszego z kolegialnych organów SN, był Prezes Sądu Najwyższego kierujący Izbą Karną, pan sędzia Stanisław Zabłocki. Sam skądinąd będący podmiotem ustawowej czystki personalnej w Sądzie Najwyższym.
Ja sama nie złożyłam żadnego oświadczenia, uznając za oczywistość, że w świetle Konstytucji jestem nieusuwalna; nie śmiałabym jednak oceniać kroków podjętych przez innych Kolegów i Koleżanki w zaistniałej sytuacji. W tak trudnym momencie dla polskiego sądownictwa, kiedy jest ono z premedytacją niszczone, próby dzielenia sędziów wcale nie służą obronie polskiego państwa prawa. Niestety, w owej sztuce celuje nie tylko partia rządząca oraz lojalni wobec niej publicyści.
Bardzo łatwo tu o błąd, który celnie oddają słowa byłego prezydenta USA George’a W. Busha na konferencji prasowej w Chicago 7 lipca 2006 r.: „Nie każdy myśli dokładnie w taki sam sposób jak my… słowa znaczą różne rzeczy dla różnych ludzi…” (“Not everybody thinks the exact same way we think… words mean different things to different people…”; Public Papers of the Presidents of the United States: George W. Bush, 2006, Book II-July 1 to December 31, 2006, Washington 2010, s. 1343).
Otóż pan prezes Zabłocki uznał, że należy złożyć oświadczenie in nuce wyrażające gotowość dalszego orzekania „na wszelki wypadek”. Powołał się na Konstytucję, która mu to gwarantuje. Podobne oświadczenia złożyło wcześniej jeszcze trzech sędziów. Nie ma pewności, jak te oświadczenia zostaną zrozumiane i wykorzystane? Artykuł 111 § 1 ustawy o SN nie mówi wszak o złożeniu oświadczenia Prezydentowi, lecz o oświadczeniu w ogóle – a komu, ustawa nie mówi.
To nie sędziowie niszczą wymiar sprawiedliwości, a wraz z nim całe państwo. Winowajca jest jeden: to grupa trzech partii, które wygrały wybory w bloku Zjednoczonej Prawicy, z wiodącą rolą Prawa i Sprawiedliwości.
Sędziowie zostali wciągnięci w brutalną grę, której – tak jak gry „w trzy kubki”– nie można wygrać. Jej wynik jest ustalony z góry przez cel, który grupa rządząca realizowała, realizuje i będzie realizować. Z tego punktu widzenia ocena, kto postąpił „zgodnie z Konstytucją” (czyli rzekomo dobrze), a kto „usłuchał ustawowego bezprawia” (czyli rzekomo sam naruszył prawo), jest obrażaniem tych, którzy są ofiarami owej rozgrywki i na taką ocenę bynajmniej nie zasługują.
Małgorzata Gersdorf
| Odbiór osobisty | 0 € |
| Kurier Inpost | 4 € |
| Kurier FedEX | 4 € |
| Inpost Paczkomaty | 4 € |
| Free delivery in Reader's Club | from 47 € |