Zjawisko cichego odchodzenia stanowi jedno z kluczowych wyzwań w obszarze zarządzania kapitałem ludzkim. Ściśle wiąże się ze spadkiem zaangażowania zawodowego pracowników, co z kolei przekłada się na obniżenie wydajności i efektywności pracy. Artykuł ma charakter koncepcyjny. Jego celem jest systematyzacja wiedzy na temat quiet quitting oraz wypracowanie rekomendacji dla praktyków zarządzania. Sformułowano następujący problem badawczy: na czym polega istota zjawiska cichego odchodzenia oraz jakie są jego przyczyny, przejawy i potencjalne skutki w badaniach przedstawicieli nauk społecznych? Problem ten rozwiązano przy wykorzystaniu metody narracyjnego przeglądu literatury. Artykuł zawiera przegląd definicji quiet quitting ze szczególnym uwzględnieniem rozbieżności w podejściu do istoty i przyczyn tego zjawiska, analizę koncepcji psychologicznych i ekonomicznych wyjaśniających genezę cichego odchodzenia, a także zależności między quiet quitting a zmiennymi demograficznymi – wiekiem i płcią pracowników. Podjęto również wątek związku cichego odchodzenia pracowników z kryzysem przywództwa organizacyjnego, który stanowi ważny przedmiot badań na gruncie nauk o zarządzaniu i jakości.