The application of the European Anti-fraud Office (OLAF) reports as an official document in Polish administrative and tax proceedings

The purpose of this article is to answer, from a practical perspective, a crucial question related to legal status of OLAF final control reports (investigative reports conducted by the European Anti-Fraud Office — OLAF): whether these reports can or cannot be applied in the administrative or tax proceedings. Therefore it will be examined whether the OLAF Reports have the value as measures of inquiry in administrative or tax proceedings and whether the content of the OLAF final control report is binding for the public administration, and whether it can be regarded as an official document. Research methodology is based on the analysis of legal texts and interpretations. The legal analysis shows that the OLAF report should be classified as an official document which does not have binding force for the public administration. Moreover when the authority decides, the OLAF report should be taken into account in the administrative or tax proceedings. As a further consequence, the OLAF report can't, unless it is based on special rules, give rise to liability for misconduct of public officer, because it is not a legal act binding on the authority.

Bibliografia/References

Literatura/Literature

Adamiak, B., Borkowski, J. (2009). Kodeks Postępowania Administracyjnego. Komentarz, Warszawa: C.H. Beck

Borkowski, J. (1994). Glosa do wyroku NSA z 6 października 1993 r. I SA 1270/93 — Orzecznictwo Sądów Polskich, (7–8).

Brzeziński, B., Masternak, M. (2004). O tak zwanym ciężarze dowodu w postępowaniu podatkowym. Przegląd Podatkowy, (5).

Dawidowicz, W. (1962). Ogólne postępowanie administracyjne. Zarys systemu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Grzeszczuk, M. (2016). Zasada prawdy obiektywnej jako zasada stosowania prawa. Studia Iuridica Lublinensia, XXV, (1). https://doi.org/10.17951/sil. 2016.25.1.269

Hanusz, A. (2004). Strony postępowania podatkowego a ciężar dowodu. Przegląd Podatkowy, (9).

Iserzon, E., Starościak, J. (1970). Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, teksty, wzory i formularze. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Jaśkowska, M. (2010). Uznanie administracyjne a inne formy władzy dyskrecjonalnej. W: R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel (red.), System prawa administracyjnego. Instytucje prawa administracyjnego. Warszawa: C.H. Beck.

Klonowiecki, W. (1938). Strona w postępowaniu administracyjnym. Lublin.

Mariański, A. (2005). Reguły ciężaru dowodu w postępowaniu podatkowym (polemika). Przegląd Podatkowy, (2).

Nita, A. (2013). Wymuszona współpraca podatnika w procesie wymiaru podatku. Państwo i prawo, (12).

Ostrowska, A. (2006). Teoretycznoprawne aspekty uznania administracyjnego. W: L. Leszczyński (red.), Wykładnia prawa — odrębności w wybranych gałęziach prawa. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej.

Przybysz, P. (2009). Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Wyd. 6. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Rozmaryn, S. (1961). O zasadach ogólnych kodeksu postępowania administracyjnego. Państwo i Prawo, 12.

Siedlecki, W. (1971). Uchybienia procesowe w sądowym postępowaniu cywilnym, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Stronikowska, G. (2020). Prokuratura Europejska jako instytucja ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej, Warszawa: C.H. Beck.

Strzelec, D. (2011). Gwarancje procesowe w postępowaniu podatkowym. Przegląd Prawa Publicznego, (2).

Strzelec, D. (2012). Zasada równej mocy dowodowej a legalne (ustawowe) teorie dowodowe w sprawach podatkowych. Przegląd Podatkowy, (7).

Szot, A. (2011). Słuszność a uznanie administracyjne. Studia Iuridica Lublinensia, 15, 176.

Świdła-Sawa, W. (2001). Ciężar dowodu w postępowaniu podatkowym. Przegląd Podatkowy, (3).

Trybek, K. (2020). Konfiskata rozszerzona mienia pochodzącego z przestępstwa w prawie polskim oraz unijnym, Warszawa: C.H. Beck.

Wyrzykowski, M. (1986). Pojęcie interesu społecznego w prawie administracyjnym, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Zimmermann, J. (2005). Prawo administracyjne, 364. Kraków: Kantor Wydawniczy „Zakamycze”.

 

Akty prawne/Legal acts

Decyzja Komisji z 28.04.1999 r. 1999/352/WE, EWWiS, Euratom (Dz.U. UE L. 1999.136.20 z 31.05.1999 r.).

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, EURATOM) nr 883/2013 z 11.09.2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. UE L. 2013.248.1 z 18.09.2013 r.).

Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. UE C 326 z 26.10 2012 r.).

Ustawa z 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 1960 nr 30 poz. 168).

Ustawa z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 1997 nr 137 poz. 926).

 

Orzecznictwo/Judgments

Wyrok NSA z 26.05.1981 r., SA 810/81, Legalis 34515.

Wyrok NSA z 9.03.1989 r., II SA 961/88, Legalis 36463.

Wyrok NSA z 17.05.1994 r. SA/Lu 1921/93, LEX nr 26517.

Wyrok NSA z 2.02.1996 r., II SA 2875/95, Legalis 39952.

Wyrok NSA z 4.06.1998 r., I SA/Kr 1052/97, Legalis41573.

Wyrok NSA z 9.10.1998 r., II SA 1081/98, LEX nr 41419.

Wyrok NSA z 10.11.1998 r., II SA 1003/98, LEX nr 41797.

Wyrok NSA z 23.02.2012 r. II GSK 118/12, Legalis 442421.

Wyrok NSA z 4.07.2013 r., sygn. akt I GSK 983/12, Legalis 764369.

Wyrok NSA z 8.09.2016 r., I GSK 1878/14, Legalis 1534161.

Wyrok NSA z 22.02.2017 r., I GSK 2236/15, Legalis 1722933.

Wyrok NSA z 5.10.2017 r. I GSK 1428/15, Legalis 1724135.

Wyrok NSA z 18.10.2017 r. I GSK 1703/15, Legalis 1698881.

Wyrok NSA z 18.10.2017 r. I GSK 1761/1, LEX nr 2409662.

Wyrok WSA w Warszawie z 22.01.2004 r., III SA 858/02, Legalis1113942.

Wyrok WSA w Warszawie z 14.04.2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 848/09, Legalis 234822.

Wyrok WSA we Wrocławiu z 4.01.2012 r. sygn. akt III SA/Wr 453/11, Legalis 486401.

Wyrok WSA w Gdańsku z 10.07.2014 r., III SA/Gd 281/14, LEX nr 1500503.

Wyrok WSA w Warszawie z 31.05.2016 r., I ACa 1171/15, Legalis 2121661.

Wyrok WSA siedzibą w Gdańsku z 29.12.2017 r. I SA/Gd 762/17, Legalis 1723930.

Wyrok WSA z 23.01.2019 r. III SA/Gd 835/18, Legalis 1884886.