Raport z dochodzenia OLAF jako dokument urzędowy w postępowaniu administracyjnym i postępowaniu podatkowym

Celem niniejszego artykułu jest uzyskanie odpowiedzi na istotne dla praktyki obrotu prawnego pytanie, czy raporty końcowe z kontroli OLAF (tj. raporty z dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych OLAF) mają walor środków dowodowych w ramach postępowań administracyjnych oraz podatkowych, a także czy treść raportu końcowego z kontroli OLAF ma moc wiążącą dla organu administracji publicznej, a ponadto, czy można je uznać za dokument urzędowy. Przyjętą metodologią badań jest metodologia normatywno-dogmatyczna. Z dokonanej analizy wynika, iż raport końcowy z kontroli OLAF należy zaklasyfikować jako dokument urzędowy niemający mocy wiążącej dla organu administracji publicznej prowadzącej określone postępowanie administracyjne (podatkowe), który jednak winien być brany pod uwagę w takim postępowaniu — jeśli dany organ tak zadecyduje. W dalszej konsekwencji raport OLAF, o ile nie wynika to z regulacji szczególnych, nie może powodować pociągnięcia do odpowiedzialności za przekroczenie uprawnień funkcjonariusza publicznego, albowiem nie jest to wiążący organ akt prawa, a zatem nie można w tym kontekście mówić o występowaniu źródła obowiązku będącego zobowiązaniem do danego (ścisłego) zachowania się przez funkcjonariusza publicznego.

Bibliografia/References

Literatura/Literature

Adamiak, B., Borkowski, J. (2009). Kodeks Postępowania Administracyjnego. Komentarz, Warszawa: C.H. Beck

Borkowski, J. (1994). Glosa do wyroku NSA z 6 października 1993 r. I SA 1270/93 — Orzecznictwo Sądów Polskich, (7–8).

Brzeziński, B., Masternak, M. (2004). O tak zwanym ciężarze dowodu w postępowaniu podatkowym. Przegląd Podatkowy, (5).

Dawidowicz, W. (1962). Ogólne postępowanie administracyjne. Zarys systemu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Grzeszczuk, M. (2016). Zasada prawdy obiektywnej jako zasada stosowania prawa. Studia Iuridica Lublinensia, XXV, (1). https://doi.org/10.17951/sil. 2016.25.1.269

Hanusz, A. (2004). Strony postępowania podatkowego a ciężar dowodu. Przegląd Podatkowy, (9).

Iserzon, E., Starościak, J. (1970). Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, teksty, wzory i formularze. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Jaśkowska, M. (2010). Uznanie administracyjne a inne formy władzy dyskrecjonalnej. W: R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel (red.), System prawa administracyjnego. Instytucje prawa administracyjnego. Warszawa: C.H. Beck.

Klonowiecki, W. (1938). Strona w postępowaniu administracyjnym. Lublin.

Mariański, A. (2005). Reguły ciężaru dowodu w postępowaniu podatkowym (polemika). Przegląd Podatkowy, (2).

Nita, A. (2013). Wymuszona współpraca podatnika w procesie wymiaru podatku. Państwo i prawo, (12).

Ostrowska, A. (2006). Teoretycznoprawne aspekty uznania administracyjnego. W: L. Leszczyński (red.), Wykładnia prawa — odrębności w wybranych gałęziach prawa. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej.

Przybysz, P. (2009). Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Wyd. 6. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Rozmaryn, S. (1961). O zasadach ogólnych kodeksu postępowania administracyjnego. Państwo i Prawo, 12.

Siedlecki, W. (1971). Uchybienia procesowe w sądowym postępowaniu cywilnym, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Stronikowska, G. (2020). Prokuratura Europejska jako instytucja ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej, Warszawa: C.H. Beck.

Strzelec, D. (2011). Gwarancje procesowe w postępowaniu podatkowym. Przegląd Prawa Publicznego, (2).

Strzelec, D. (2012). Zasada równej mocy dowodowej a legalne (ustawowe) teorie dowodowe w sprawach podatkowych. Przegląd Podatkowy, (7).

Szot, A. (2011). Słuszność a uznanie administracyjne. Studia Iuridica Lublinensia, 15, 176.

Świdła-Sawa, W. (2001). Ciężar dowodu w postępowaniu podatkowym. Przegląd Podatkowy, (3).

Trybek, K. (2020). Konfiskata rozszerzona mienia pochodzącego z przestępstwa w prawie polskim oraz unijnym, Warszawa: C.H. Beck.

Wyrzykowski, M. (1986). Pojęcie interesu społecznego w prawie administracyjnym, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Zimmermann, J. (2005). Prawo administracyjne, 364. Kraków: Kantor Wydawniczy „Zakamycze”.

 

Akty prawne/Legal acts

Decyzja Komisji z 28.04.1999 r. 1999/352/WE, EWWiS, Euratom (Dz.U. UE L. 1999.136.20 z 31.05.1999 r.).

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, EURATOM) nr 883/2013 z 11.09.2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. UE L. 2013.248.1 z 18.09.2013 r.).

Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. UE C 326 z 26.10 2012 r.).

Ustawa z 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 1960 nr 30 poz. 168).

Ustawa z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 1997 nr 137 poz. 926).

 

Orzecznictwo/Judgments

Wyrok NSA z 26.05.1981 r., SA 810/81, Legalis 34515.

Wyrok NSA z 9.03.1989 r., II SA 961/88, Legalis 36463.

Wyrok NSA z 17.05.1994 r. SA/Lu 1921/93, LEX nr 26517.

Wyrok NSA z 2.02.1996 r., II SA 2875/95, Legalis 39952.

Wyrok NSA z 4.06.1998 r., I SA/Kr 1052/97, Legalis41573.

Wyrok NSA z 9.10.1998 r., II SA 1081/98, LEX nr 41419.

Wyrok NSA z 10.11.1998 r., II SA 1003/98, LEX nr 41797.

Wyrok NSA z 23.02.2012 r. II GSK 118/12, Legalis 442421.

Wyrok NSA z 4.07.2013 r., sygn. akt I GSK 983/12, Legalis 764369.

Wyrok NSA z 8.09.2016 r., I GSK 1878/14, Legalis 1534161.

Wyrok NSA z 22.02.2017 r., I GSK 2236/15, Legalis 1722933.

Wyrok NSA z 5.10.2017 r. I GSK 1428/15, Legalis 1724135.

Wyrok NSA z 18.10.2017 r. I GSK 1703/15, Legalis 1698881.

Wyrok NSA z 18.10.2017 r. I GSK 1761/1, LEX nr 2409662.

Wyrok WSA w Warszawie z 22.01.2004 r., III SA 858/02, Legalis1113942.

Wyrok WSA w Warszawie z 14.04.2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 848/09, Legalis 234822.

Wyrok WSA we Wrocławiu z 4.01.2012 r. sygn. akt III SA/Wr 453/11, Legalis 486401.

Wyrok WSA w Gdańsku z 10.07.2014 r., III SA/Gd 281/14, LEX nr 1500503.

Wyrok WSA w Warszawie z 31.05.2016 r., I ACa 1171/15, Legalis 2121661.

Wyrok WSA siedzibą w Gdańsku z 29.12.2017 r. I SA/Gd 762/17, Legalis 1723930.

Wyrok WSA z 23.01.2019 r. III SA/Gd 835/18, Legalis 1884886.