Naruszenie przez podwykonawcę jego zobowiązań względem osoby powierzającej mu wykonanie własnego zobowiązania (wykonawcy) często stanowi przyczynę naruszenia zobowiązania istniejącego w relacji pomiędzy tymże wykonawcą (dłużnikiem) a jego kontrahentem (wierzycielem). Owemu wierzycielowi, doznającemu w tych okolicznościach szkody, przysługuje wówczas roszczenie odszkodowawcze względem jego własnego dłużnika (wykonawcy) posługującego się podwykonawcą przy wykonywaniu własnego zobowiązania (art. 474 k.c.). Odszkodowanie, które wykonawca (jako dłużnik) zapłacił na rzecz swojego wierzyciela, ustalone z zastosowaniem ogólnych zasad (art. 361 k.c.), stanowi szkodę tego dłużnika pozostającą w normalnym związku przyczynowym z naruszeniem zobowiązania przez jego podwykonawcę (art. 363 k.c.). W artykule poddano analizie odpowiedzialność podwykonawcy za szkodę, którą poniósł dłużnik powierzający podwykonawcy wykonanie zobowiązania, a sprowadzającą się do zapłaty na rzecz jego kontrahenta (wierzyciela) odszkodowania mającego postać zastrzeżonej pomiędzy tymi stronami kary umownej. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że we wskazanej sytuacji podwykonawca odpowiada co do zasady tylko za zapłacone przez wykonawcę na rzecz jego kontrahenta odszkodowanie o wysokości, jaka byłaby należna pomiędzy nimi zgodnie z zasadami ogólnymi. Za zapłatę zastrzeżonych pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem kar umownych podwykonawca dłużnika odpowiada zaś tylko wówczas, gdy zawierając umowę podwykonawczą, wiedział o zastrzeżonych pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem karach umownych, ich podstawach i wysokości, oraz gdy akceptował ryzyko poniesienia rozszerzonej odpowiedzialności.