Koncepcja rozmieszczenia wojskowej stacjonarnej infrastruktury logistycznej w tylnej strefie działań

The subject of the research presented in the article is the Rear Area of Activity (RAA), which is a part of the theater of military operations conducted by the Armed Forces of the Republic of Poland (AF RP) as part of the national defense operation on the territory of Poland. The aim of the research included in the article is to check, verify and assess the validity of the deployment of military stationary material depots and repair workshops in the country during peacetime, as well as to examine the adopted doctrinal solutions in terms of maintaining the ability of the logistic system to ensure that fighting troops can maintain their operations. The research hypothesis adopted for consideration assumes that the location of the military stationary logistics infrastructure (material depots and repair workshops), due to the existing threat directions and the possibility of destruction of the logistics potential by the enemy, requires the transfer of part of the defense potential from the zone of direct operations to the RAA. The conclusions drawn allow us to state that in the current geopolitical conditions of Poland there is a need to transfer part of the stationary logistics potential of the army already in peacetime from the first zone of the theater of operations to the second and third ones. Moreover, taking into account the operational base, the authors of the study also found it necessary to implement changes in the organization of the mobile logistics potential of tactical level II.

Przedmiotem badań przedstawionym w artykule jest tzw. tylna strefa działań (TSDz), będąca częścią teatru działań wojennych prowadzonych przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej (SZ RP) w ramach narodowej operacji obronnej na terytorium Polski. Celem badań przedstawionych w artykule jest sprawdzenie, weryfikacja i ocena zasadności rozmieszczenia na terenie kraju w czasie pokoju wojskowych stacjonarnych składów materiałowych i warsztatów naprawczych oraz zbadanie przyjętych rozwiązań doktrynalnych pod kątem zachowania zdolności systemu logistycznego do zapewnienia walczącym wojskom podtrzymania działań. Przyjęta do rozważań hipoteza badawcza zakłada, że lokalizacja wojskowej stacjonarnej infrastruktury logistycznej (składy materiałowe i warsztaty naprawcze), z uwagi na występujące kierunki zagrożeń i możliwość zniszczenia potencjału logistycznego przez przeciwnika, wymaga przeniesienia części potencjału obronnego ze strefy działań bezpośrednich do TSDz. Wyciągnięte wnioski pozwalają na stwierdzenie, że w obecnych uwarunkowaniach geopolitycznych Polski występuje konieczność przeniesienia części stacjonarnego potencjału logistycznego wojska już w czasie pokoju z I strefy teatru działań operacyjnych do stref II i III. Ponadto, uwzględniając bazę operacyjną, autorzy opracowania uznali za konieczne również wdrożenie zmian w organizacji mobilnego potencjału logistycznego szczebla taktycznego II.