Dialog z interesariuszami jako przejaw społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstwa

Zaspokojenie potrzeb informacyjnych różnorodnych grup interesariuszy, czyli każdej osoby lub grupy, która może wywierać wpływ na daną organizację lub na którą organizacją wywiera wpływ (Freeman, 1984), staje się istotnym elementem zarządzania przedsiębiorstwem. Dziś przedsiębiorstwa realizując koncepcję społecznej odpowiedzialności organizują i zarządzają dialogiem z interesariuszami jako czynnikiem wpływu na jej organizacyjny i strategiczny kształt. Celem artykułu jest ocena dialogu z interesariuszami jako przejawu społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstwa. Niniejszy artykuł to próba odpowiedzi na pytanie: czy dialog z interesariuszami jest wynikiem zarządzania społeczną odpowiedzialnością przedsiębiorstwa czy przejawem działań reaktywnych, ograniczonych do budowania wizerunkowych relacji z interesariuszami, które nie mają bezpośrednich powiązań ze sposobem realizacji założeń strategicznych? 

AccountAbility. (2015). AA1000 Stakeholder Engagement Standard. New York: AccountAbility.
Allegro. (2017). Raport Społecznej Odpowiedzialności Allegro 2017. Poznań: Allegro.pl.
Aquanet SA. (2017). Raport Społecznej Odpowiedzialności 2017. Poznań: Aquanet SA.
Awdiejew, A. (1991). Strategie konwersacyjne (próba typologii). Socjolingwistyka, XI(8).
Białas, T. (2009). Komunikacja z interesariuszami w kontekście zarządzania bezpieczeństwem organizacji publicznej. W: T. Białas, M. Grzybowski i J. Tomaszewski (red.), Zarządzanie bezpieczeństwem w sektorze publicznym i biznesie (s. 53–54). Gdynia: Wyższa Szkoła Administracji i Biznesu im. E. Kwiatkowskiego w Gdyni.
Black, A., Wright, P. i Bachman, J.E. (2000). W poszukiwaniu wartości dla akcjonariuszy. Kraków: Oficyna Ekonomiczna Grupa Wolters Kluwer.
Freeman, R.E. (1984). Strategic management: A stakeholder’s approach. Boston: Pitman.
Foley, J. (2006). Balanced Brand. How to Balance the Stakeholders Forces that Can Make or Break Your Business. San Francisco: Jossey-Bass.
GK PGNiG. (2017). Strategia zrównoważonego rozwoju GK PGNiG na lata 2017–2022. Warszawa: GK PGNiG.
GRI Sustainability Reporting Standards. (2016). Consolidated set of GRI Sustainability Reporting Standards. Boston: GRI. https://doi.org/10.15405/epsbs.2019.08.1
Grupa Energa. (2017). Raport społeczny „Nasza Odpowiedzialność” za rok 2017. Gdańsk: Grupa Energa.
Grupa LPP. (2017). Raport Zintegrowany LPP za rok 2017. Gdańsk: Grupa LPP.
Grupa Raben. (2019). Strategia CSR Grupy Raben. Gądki: Grupa Raben.
International Organization for Standardization. (2010). ISO 26000 Społeczna Odpowiedzialność. Szwajcaria: ISO.
Jan Paweł II. (1983) Orędzie na Światowy Dzień Pokoju 1983 roku. Dialog na rzecz pokoju – wyzwaniem dla naszych czasów. Watykan: Jan Paweł II.
Kanter, R.M. (2010). SUPERCORP: How Vanguard Companies Create Innovation, Profits, Growth, and Social Good. London: Profible Book.
Kłoczowski, J. A. (2006). Filozofia dialogu. Poznań: Wyd. Polskiej Prowincji Dominikanów.
Konfederacja Lewiatan, Deloitte Advisory. (2014). Poradnik dla firm. Dialog z interesariuszami. Jak rozmawiać, czyli jak usłyszeć i jak zostać wysłuchanym? Warszawa: Konfederacja Lewiatan, Deloitte Advisory.
Komisja Europejska. (2011). Odnowiona strategia CSR UE na lata 2011–2014. Bruksela: Komisja Europejska.
Kraków Airport (2017). Strategia Społecznej Odpowiedzialności Kraków Airport na lata 2016–2018. Kraków: Kraków Airport. 
Ministerstwo Gospodarki, Forum Odpowiedzialnego Biznesu, Deloitte. (2015). Wizja zrównoważonego rozwoju dla polskiego biznesu 2050. Warszawa: Ministerstwo Gospodarki, Forum Odpowiedzialnego Biznesu, Deloitte.
Obłój, K. (2007). Strategia organizacji. Warszawa: PWE.
Orange Polska. (2019). Strategia CSR Orange Polska 2016–2020. Warszawa: Orange Polska.
Raport Zespołu Doradców Strategicznych Premiera RP. (2009). Polska 2030. Wyzwania rozwojowe. Warszawa: Zespół Doradców Strategicznych Premiera RP.
Roche Polska. (2017). Raport CSR Roche Polska za rok 2017. Innowacje tworzyMY w Polsce. Warszawa: Roche Polska.
Rybak, M. (2004). Etyka managera – społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Savage, G.T., Nix, T.W., Whitehead, C.J. i Blair J.D. (1991). Strategies for Assessing and Managing Organizational Stakeholders. Academy of Management Executive, (2). https://doi.org/10.5465/ame.1991.4274682
Schaltegger, S., Lüdeke-Freund, F. i Hansen, E.G. (2012). Business Cases for Sustainability: The Role of Bussiness Model Innovation for Corporate Sustainability. International journal of Innovation and Sustainable Development, 6(2), 95–119. https://doi.org/10.1504/ijisd.2012.046944
Social Accountability International. (2014). Social Accountability 8000 International Standard. New York: Social Accountability International.
Ścibiorska-Kowalczyk, I. (2013). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw jako metoda kształtowania relacji z interesariuszami. W: J. Szynal (red.), Nauki o Zarządzaniu „Management Sciences”, 1(14). Wrocław: Wyd. Uniwersytetu Ekonomicznego.