Celem niniejszego artykułu jest ustalenie statusu asesora komorniczego w czasie pełnienia przez niego funkcji zastępcy komornika w rozumieniu przepisów prawa pracy. Spektrum badawcze koncentruje się wokół poszukiwania odpowiedzi na pytanie, czy zastępca komornika – asesor, powołany w trybie art. 43 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych, zachowuje status pracownika, skoro uzyskuje miano organu władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności zawodowych zastrzeżonych dla komornika sądowego. Żaden przepis ustawy o komornikach sądowych nie udziela wyraźnej odpowiedzi na pytanie problemowe, dlatego autor przeprowadza rozważania interdyscyplinarne. Poddaje egzegezie przepisy ustawy o komornikach sądowych i Kodeksu pracy, w zakresie cech charakterystycznych stosunku pracy przy wykorzystaniu metody formalno-dogmatycznej.