Autorka podejmuje w artykule analizę praktycznych skutków tendencji do rozszerzania katalogu celów publicznych w polskim porządku prawnym. Porusza w szczególności kwestię konsekwencji wprowadzania modyfikacji procedury wywłaszczeniowej określonej w ustawie o gospodarce nieruchomościami, w tzw. specustawie drogowej i rozporządzeniu w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego. Na podstawie problemów z aplikacją zasady korzyści w wycenie nieruchomości przeznaczonych pod inwestycje drogowe wyjaśnia konieczność nakreślenia jasnej hierarchii w regulacjach dotyczących procedury wywłaszczeniowej. Celem artykułu jest określenie wybranych elementów efektywnego ekonomicznie i optymalnego pod względem prawnym modelu wywłaszczenia nieruchomości, który będzie równoważył interesy prywatnych właścicieli i rozwijającego się rynku inwestycji publicznych w kontekście odszkodowawczej odpowiedzialności państwa z tytułu legalnej ingerencji w prawo własności. Aktualność tematyki wynika z intensyfikacji prac związanych z lokalizowaniem infrastruktury technicznej, takiej jak drogi, linie kolejowe, lotniska czy porty komunikacyjne, i związanych z tym problemów legislacyjnych. Poruszone zagadnienia mają kluczowe znaczenie w kontekście wysokości przyznawanych odszkodowań za nieruchomości przejęte pod inwestycje celu publicznego, a co za tym idzie — określania relacji pomiędzy interesem publicznym a prywatnym.