Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2019/2121 z 27.11.2019 r. gruntownie zmieniono dyrektywę nr 2017/1132 w sprawie niektórych aspektów prawa spółek. Polski ustawodawca dokonał implementacji nowych przepisów unijnych z dniem 15.09.2023 r., w którym weszła w życie ustawa z 16.08.2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r., poz. 1705), stanowiąca największą nowelizację przepisów transformacyjnych Kodeksu spółek handlowych od wielu lat. Jedna z nowych regulacji dotyczy tzw. połączeń typu side-stream, czyli połączeń, w których uczestniczą spółki pozostające w takich konfiguracjach, że: 1) jeden wspólnik posiada bezpośrednio lub pośrednio wszystkie udziały lub akcje w łączących się spółkach albo 2) wspólnicy łączących się spółek posiadają udziały lub akcje w tej samej proporcji we wszystkich łączących się spółkach. Ustawodawca polski nie tylko wypełnił płynący z dyrektywy obowiązek uchwalenia przepisów dotyczących takich połączeń o charakterze transgranicznym (zob. art. 51615 § 1 i 2 k.s.h.), ale także, celem zapobiegnięcia tzw. zjawisku odwrotnej dyskryminacji, wprowadził analogiczną regulację dla połączeń wewnątrzkrajowych. Niniejszy artykuł ma na celu krytyczną analizę właśnie tej ostatniej.