Najlepsze ceny Specjalne oferty dla członków klubu książki PWE Najtańsza dostawa
Dr hab. Krzysztof Topolewski
ORCID: 0000-0003-0124-873X

Dr hab. Krzysztof Topolewski

Pracownik badawczo-dydaktyczny w Katedrze Prawa Cywilnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Autor publikacji z zakresu prawa cywilnego, zwłaszcza dotyczących problematyki umowy agencyjnej, pośrednictwa przy zawieraniu umów oraz umowy zlecenia.

 
DOI: 10.33226/0137-5490.2024.2.6
JEL: K12, K15, K22

Celem glosy jest ocena z perspektywy polskiego prawa cywilnego dokonanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej interpretacji art. 7 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 86/653/EWG, według której to interpretacji przedstawiciel handlowy może być pozbawiony prowizji od umowy zawartej bez jego udziału z klientem poprzednio przez niego pozyskanym dla umowy tego samego rodzaju. W glosie zaaprobowano tę interpretację i podważono wysuwane przeciwko niej w polskim piśmiennictwie argumenty, które pomijają rolę wykonywanego przez agenta pośrednictwa jako zasadniczej przesłanki prawa do prowizji. W glosie wskazano na znaczenie słusznych interesów zleceniodawcy jako kluczowego argumentu na rzecz interpretacji przyjętej w komentowanym wyroku.

Słowa kluczowe: dyrektywa Rady 86/653/EWG; przedstawiciel handlowy; umowa agencyjna; prowizja; moc wiążąca przepisu prawa; pośrednictwo finansowe
DOI: 10.33226/0137-5490.2022.10.7
JEL: K12, K15, K22

Celem glosy jest analiza stanowiska Sądu Najwyższego w kwestiach związanych z odpowiedzialnością del credere agenta, zwłaszcza stanowiska co do utraty prawa do prowizji z tytułu pośrednictwa jako postaci tej odpowiedzialności. W glosie zakwestionowano pogląd Sądu Najwyższego, zgodnie z którym odpowiedzialność agenta del credere może polegać na kompensującej poniesioną przez dającego zlecenie szkodę utracie prawa do prowizji. Wskazano, że wykluczenie możliwości ustanowienia zabezpieczania wierzytelności stanowiącego obejście unormowania odpowiedzialności del credere agenta jest trafne tylko w części, ze względu na brak de lege lata w semiimperatywnym art. 7617 k.c. podstaw pozbawienia skuteczności zabezpieczeń prawa wekslowego. Podkreślono, że nie powinna być akceptowana odpowiedzialność agenta za wykonanie przez klienta zobowiązania względem dającego zlecenie poza ramami podlegającej ograniczeniom odpowiedzialności del credere, w tym nie powinna być akceptowana odpowiedzialność agenta za klienta w ramach odpowiedzialności ex contractu. Podtrzymano pogląd, że zawarcie umowy za pośrednictwem agenta stanowi tylko jedną z przesłanek prawa do prowizji i jako błędne oceniono twierdzenie zawarte w komentowanym wyroku, że „prowizja agenta co do zasady nie jest zależna od wykonania umowy przez klienta”.

Słowa kluczowe: pośrednictwo; umowa agencyjna; prowizja; zabezpieczenie wierzytelności; klauzula del credere