Instrumenty ograniczania wpływu handlu na środowisko w globalnym prawie ochrony klimatu

The aim of this article is to analyze the potential impact of international climate law on the trade liberalization. Flexibility mechanisms introduced by the Kyoto protocol and Paris agreement result in the creation of trade-related environmental measures. Those measures are created by the states in their national policies aiming at implementation of flexibility mechanisms into national legal orders. Trade-related environmental measures are not directly identified by the WTO law. This creates a situation where such measures may be challenged in the WTO dispute resolution system. Article shows potential threats and tries to underline axiological common ground between climate change law and WTO law, which enable wider acceptance of the use of trade-related environmental measures between the WTO members.

Celem artykułu jest analiza potencjalnego wpływu międzynarodowego prawa klimatycznego na liberalizację handlu. Mechanizmy elastyczności wprowadzone przez protokół z Kioto i porozumienie paryskie wdrażają środki, które mogą być identyfikowane jako instrumenty ograniczania wpływu handlu na środowisko (trade-related environmental measures). Instrumenty te są tworzone przez państwa w ich politykach krajowych mających na celu wdrożenie mechanizmów elastyczności w krajowych porządkach prawnych. Środki ochrony środowiska związane z handlem nie są bezpośrednio identyfikowane przez prawo Światowej Organizacji Handlu (WTO), chociaż pojęcie to nie jest obce dokumentom WTO o niewiążącym charakterze. Stwarza to sytuację, w której takie środki mogą zostać zakwestionowane w systemie rozstrzygania sporów WTO. Artykuł pokazuje potencjalne zagrożenia i próbuje podkreślić aksjologiczną wspólną płaszczyznę łączącą prawo dotyczące zmian klimatu i prawo WTO, które umożliwiają szerszą akceptację stosowania instrumentów ograniczania wpływu handlu na środowisko pomiędzy państwami członkowskimi WTO.