Warunki, jakim mają odpowiadać mechanizmy filtrowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych stosowane przez państwa członkowskie UE, zostały określone w art. 3 rozporządzenia UE 2019/452 ustanawiającego ramy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii. Celem artykułu jest przeanalizowanie konsekwencji tego przepisu dla prawa polskiego ze szczególnym uwzględnieniem ewentualnej konieczności interwencji ustawodawcy w celu zapewnienia pełnej jego skuteczności. Analizie zostały poddane następujące wymogi: zakaz dyskryminacji, przejrzystość, odpowiednie ramy czasowe, ochrona informacji poufnych, zapewnienie prawa do odwołania oraz przeciwdziałanie obchodzeniu mechanizmu monitorowania. Przeprowadzona ocena prowadzi do wniosku, że wejście w życie art. 3 rozporządzenia nie pociąga za sobą konieczności zmian w ustawodawstwie polskim.