Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego nr 06/2015

PRZEGLĄD USTAWODAWSTWA GOSPODARCZEGO 06/2015

 

PLIK PDF DO POBRANIA

 

Spis treści

Tomasz Szanciło, Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie

 

Przedawnienie roszczeń z tytułu umowy drogowego przewozu przesyłek towarowych w prawie polskim

 

Limitation of claims under the contract of carriage of freight shipments in Polish law

 

Streszczenie:

 

Problematyka dotycząca upływu czasu stanowi gwarancję pewności w obrocie i stosunkach prawnych. Brak realizacji przez osobę uprawnioną roszczenia w dłuższym okresie czasu wywoływałby bowiem stan bezterminowej niepewności co do sytuacji prawnej stron. Skutkowało to ingerencją ustawodawcy, który w przepisach prawa ustalił terminy dla skutecznego dochodzenia konkretnych roszczeń. Także w prawie przewozowym instytucja przedawnienia ma szerokie zastosowanie, z tym że zawarte są w nim istotne odmienności w stosunku do zasad ogólnych wynikających z Kodeksu cywilnego. Odmienności te są na tyle poważne, że wpływają negatywnie w sposób bezpośredni na możliwość skutecznego dochodzenia roszczeń w stosunku do przewoźnika. Dotyczy to przede wszystkim terminów przedawnienia, które są bardzo krótkie, co oznacza, że na podmioty uprawnione do dochodzenia roszczeń w związku z wykonywanym przewozem nałożony został obowiązek szczególnej staranności w dbaniu o swoje interesy. Powstaje pytanie, czy tego typu rozwiązania zasługują na aprobatę w aktualnym systemie gospodarczym i prawnym, szczególnie, że w praktyce rozwiązania te stanowią zaprzeczenie konstytucyjnej zasady prawa do sądu.

 

Słowa kluczowe: przewoźnik, przesyłka towarowa, roszczenie, przedawnienie, szkoda.

 

Summary:

 

Issues pertaining to the passage of time is a guarantee of confidence in the market and legal relations. No execution by an authorized person claims in the long term from producing a perpetual state because of uncertainty about the legal situation of the parties. This resulted in interference of the legislator, who by law has established deadlines for the effective investigation of specific claims. Also in transport law limitation periods is widely used, except that it contains significant differences in relation to the general principles under the Civil Code. These differences are so severe that adversely affect directly the possibility of effective investigation of claims against the carrier. This mainly concerns the limitation periods that are very short, which means that the entities authorized to seek redress in the exercise of the carriage obligation was imposed special diligence in caring for their interests. The question is whether this type of solution worthy of approval in the current economic and legal system, especially since, in practice, these solutions represent a denial of the constitutional principle of the right to trial.

 

Key words: freighter, consignment, claim, non-claim, detriment.

 

Andrzej Michalik, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Elblągu

 

Konsekwencje prawne przekształcenia spółdzielni pracy w spółki prawa handlowego

 

Legal consequences of tranformation labour cooperatives into commercial partnerships

 

Streszczenie:

 

Spółdzielnia pracy jest jednym z typów spółdzielczych przedsiębiorców działających na lokalnym i regionalnym rynku. Dla zwiększenia ich efektywności ekonomicznej polski ustawodawca dał im możliwość przekształcenia się w spółki prawa handlowego jako podmioty bardziej konkurencyjne. Artykuł zwiera opis procedury zmiany formy prawnej spółdzielni ze szczególnym uwzględnieniem w tym procesie członków spółdzielni oraz ich trwałości zatrudnienia. Dodatkowo wskazano także na zagrożenia związane ze zmianą formy prawnej w zakresie realizacji obowiązków podatkowych oraz prowadzenia działalności gospodarczej zwłaszcza na początku działalności. Tym samym stanowi on punkt wyjścia do dyskusji czy takie rozwiązania prawne są potrzebne oraz czy w dążeniu do osiągania zysku ekonomicznego nie prowadzi do zagubienia celów jakie stoją przed spółdzielniami pracy. Są nimi bowiem nie jest tylko generowanie zysku, ale przede wszystkim tworzenie miejsc pracy dla swoich członków oraz wspieranie lokalnej społeczności w walce z wykluczeniem społecznym czego doskonałym przykładem są spółdzielnie socjalne.

 

Słowa kluczowe: spółdzielnia pracy, spółka, zmiana formy prawnej.

 

Summary:

 

A labour cooperative is one of many enterprises on the local and regional market. In 2011 polish legislator prepared new instrument to develop its economical effectiveness. Cooperative members can now adopt a resolution and transform their company into commercial partnership. An article contains a description of this procedure and shows its influence on employment stability. Moreover it presents the tax threats connect with this new form of economic activity. In the contrast to cooperatives commercial companies really rare help local communities to reduce social exclusion so the article can be also important voice in discussion what is important profit or maybe cooperative unity which can solve many important problems especially like social cooperatives among barred persons.

 

Key words: cooperative, commercial enterprises, legal form.

 

Mateusz Radziński, Uniwersytet Łódzki

 

Ograniczenie swobody przepływu kapitału a problematyka unbundlingu własnościowego

 

Restriction of free movement of capital and ownership unbundling issue

 

Streszczenie:

 

Swoboda przepływu kapitału stanowi jedną z czterech swobód gospodarczych przewidzianych w Traktacie o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, będącą istotnym elementem procesu europejskiej integracji gospodarczej. Celem artykułu jest ukazanie wpływu, jaki na niniejszą swobodę wywiera instytucja ownership unbundlingu prowadząca do wydzielenia z przedsiębiorstwa energetycznego zintegrowanego pionowo odrębnego pod względem prawnym i własnościowym operatora systemu. W związku z tym rodzi się pytanie, czy ownership unbundling może stanowić uprawnione ograniczenie przedmiotowej swobody w kontekście liberalizacji tj. otwarcia na konkurencję sektora energii elektrycznej w Unii Europejskiej. Zdaniem TSUE, wyrażonym w wyroku z 22 października 2013 r. w sprawach połączonych C-105/12, C-106/12 i C-107/12 Staat der Nederlanden v. Essent NV, Essent Nederland BV, Eneco Holding NV, Delta NV, zapewnienie niezakłóconej konkurencji na rynku energii elektrycznej może uzasadniać ograniczenie swobody przepływu kapitału.

 

Słowa kluczowe: unbundling, swoboda przepływu kapitału, zakaz prywatyzacji, zakaz połączeń grupowych, zakaz działalności ubocznej.

 

Summary:

 

Free movement of capital is one of the four economic freedoms enshrined in the Treaty on the Functioning of the European Union, and thus an important element in the process of European economic integration. The purpose of this article is to show in what way ownership unbundling – leading to legal and ownership separation of vertically integrated undertaking –, exerts an influence on this freedom. Therefore, the question arises whether the ownership unbundling can be a legitimate restriction of this freedom in the context of liberalization, ie. opening to competition of the electricity sector in the European Union. According to the ECJ, as expressed in its judgment of 22 october 2013 in joined Cases C-105/12, C-106/12 and C-107/12 Staat der Nederlanden v. Essent NV Essent Nederland BV, Eneco Holding NV, Delta NV, undistorted competition in the electricity market can justify a restriction on the free movement of capital.

 

Key words: unbundling, free movement of capital, the prohibition of privatization, the group prohibition , the additional activity prohibition.

 

Beata Kozłowska – Chyła, Uniwersytet Warszawski

 

Reprezentacja spółki partnerskiej przez partnerów

 

Representation of a partnership by the partners

 

Streszczenie:

 

W artykule dokonano analizy normatywnego modelu reprezentacji spółki partnerskiej przez partnerów. Kluczową kwestią jest ustalenie pozycji prawnej partnera wykonującego prawo reprezentowania spółki na płaszczyźnie stosowania w tym zakresie teorii przedstawicielstwa. Autorka prezentuje stanowisko, iż partner nie występuje w charakterze przedstawiciela ustawowego spółki, nie posiada również statusu organu w znaczeniu ścisłym. Partnerzy posiadający prawo reprezentowania spółki wykonują funkcje charakterystyczne dla organu, co w świetle art. 331 K.c. pozwala na odpowiednie stosowanie przepisów o organach osoby prawnej. Powyższa kwalifikacja ma istotne znaczenie z punktu widzenia mechanizmu przypisywania spółce partnerskiej oświadczeń woli składanych przez partnera, możliwości przypisania samej spółce dobrej lub złej wiary oraz wad oświadczenia woli, czy wyjaśnienia odpowiedzialności odszkodowawczej spółki (zwłaszcza odpowiedzialności ex delicto). Stosowanie teorii organów, w miejsce dotąd wykorzystywanej teorii przedstawicielstwa, wywołuje również istotne konsekwencje na płaszczyźnie oceny skutków dokonania czynności prawnej przez partnera w warunkach przekroczenia przez niego granic umocowania. W artykule przeprowadzono szczegółową analizę zakresu prawa reprezentacji przysługującego partnerowi spółki partnerskiej, z uwzględnieniem kwestii dopuszczalności przedmiotowego ograniczenia prawa reprezentowania spółki ze skutkiem wobec osób trzecich. Dokonano również oceny funkcjonalnych ograniczeń prawa reprezentowania spółki, tj. sposobu wykonywania przez partnerów prawa reprezentowania spółki, ze wskazaniem granic swobody kształtowania umową spółki partnerskiej możliwych sposobów reprezentacji spółki przez partnerów.

 

Słowa kluczowe: spółka partnerska, reprezentacja, partnerzy, teoria przedstawicielstwa, teoria organów.

 

Summary:

 

In the article an analysis of the normative model of representation of a partnership was made. The key question is to determine the legal position of the partner executing the right of representing the partnership in view of the application of the representation theory. The author presents the standpoint that the partner shall neither perform in the capacity of a statutory representative of the partnership nor he/she has a status of a partnership organ in its exact meaning. The partners having the right to represent the partnership perform functions specific for the organ what, in the light of art. 331 of the Civil Code, enables the (relevant) application of the relevant regulations about the organs of a legal person. The above qualification is important from the point of view of the mechanism of attribution of the statements of will made by the partner to the partnership, possibility of attribution of a good or bad faith or faults in statement of will to the partnership itself, or explanation of the indemnification liability of the partnership (in particular, liability ex delicto). The application of the organ theory instead of the representation theory applicable by now, also entails important consequences in the field of the assessment of the results of the performance of a legal action by the partner exceeding his/her limits of empowering. In the article a detailed analysis of the scope of the representation rights vested in the partner of a partnership was made, taking into account the question of the permissible material limitation of the right to represent the partnership, effective towards third persons. The assessment of the functional limitations of the right to represent the partnership, i.e. the way of executing the right to represent the partnership by the partners, indicating the limits of freedom of forming (defining) the possible ways of representation of the partnership by the partners in the partnership agreement, was also made.

 

Key words: partnership, representation, partners, representation theory, organ theory.

 

Witold Małecki, Uniwersytet Wrocławski

 

System zamówień publicznych w Chińskiej Republice Ludowej – dualizm regulacji ustawowej?

 

Public procurement system of the People’s Republic of China – duality of statutory regulation?

 

Streszczenie:

 

Problematyce zakresu systemu zamówień publicznych w Chińskiej Republice Ludowej przypisać należy istotną doniosłość praktyczną – określeniem granic systemu powinno być warunkowane obowiązywanie norm międzynarodowego prawa zamówień publicznych, mających na celu wyeliminowanie dyskryminacji zagranicznych produktów, usług oraz dostawców, a także zasad wykładni i stosowania przepisów regulujących funkcjonowanie rynku o wielkości rzędu kilku bilionów juanów. Węzłowe zagadnienie w analizowanym przedmiocie dotyczy rozstrzygnięcia kwestii przynależności do systemu zamówień publicznych ustawy o ofertach i przetargach. Jakkolwiek w rezultacie zastosowania przepisów ustawy może dojść do zawarcia umowy o materialnych cechach zamówienia publicznego, uznać należy, że ustawa o ofertach i przetargach nie stanowi części systemu zamówień publicznych. Za stanowiskiem takim przemawiają argumenty natury zarówno dogmatyczno-, jak i historycznoprawnej. Instytucje, definicje i zasady ujęte w ustawie o ofertach i przetargach wykazują znaczne odmienności na tle podstawowej dla systemu zamówień publicznych ustawy o zamówieniach publicznych, ponadto podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o ofertach i przetargach obejmuje również podmioty prywatne, niepowiązane organizacyjnie lub funkcjonalnie z podmiotami publicznymi i niewykonujące zadań o znaczeniu publicznym lub finansowanych ze środków publicznych. Geneza obu ustaw wskazuje zaś, że stanowiły one zwieńczenie dwóch niezależnie kształtujących się nurtów rozwoju regulacji prawnej.

 

Słowa kluczowe: zamówienia publiczne, system zamówień publicznych, przetarg, Chiny.

 

Summary:

 

The problem of the scope of the public procurement system in the People’s Republic of China seems to have a significant practical importance. Application of the rules of international law on public procurement, aimed at eliminating discrimination against foreign products, services and suppliers, as well as interpretation and application of the domestic rules governing a market worth several billions yuans, are determined by defining the boundaries of the system. The main issue concerns the question whether the public procurement system includes the Tendering and Bidding Law. However a contract with the features of a public procurement contract can be concluded as a result of application of the Law, it must be held that the Tendering and Bidding Law does not constitute a part of the public procurement system. Both dogmatic and historical arguments support this position. Institutions, definitions and principles contained in the Tendering and Bidding Law show significant differences with the Public Procurement Law, i.e. the fundamental act for the public procurement system. Moreover, the personal scope of application of the Tendering and Bidding Law includes private entities, unrelated organizationally or functionally with the public entities and not performing public tasks or tasks financed from public funds. The origins of the two laws show that they constituted the culmination of trends independently emerging in the development of legal regulation.

 

Key words: public procurement, public procurement system, tendering, bidding, China.

 

GLOSA

 

Zbigniew Kuniewicz, Uniwersytet Szczeciński

 

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 26 lutego 2014 r. (III CZP 103/13)

 

 

 

W najbliższym numerze:

 

Jan Błeszyński, Uniwersytet Warszawski

 

Roszczenie o potrójne stosowne wynagrodzenie na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w świetle skargi o niezgodność tego przepisu z Konstytucją RP

 

Authors and performing artists claim for triple proper remuneration provided by Art. 79 sec. 1. 3. b of the Copyright Act in the light of complaint on its unconstitutionality

 

Streszczenie:

 

Przyznanie uprawnionemu do utworu lub artystycznego wykonania w art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b PrAut roszczenia o zapłatę, w przypadku zawinionego naruszenia autorskich praw majątkowych, potrójnego stosownego wynagrodzenia nie narusza zasady równości, proporcjonalności, ani sprawiedliwości społecznej. Roszczenie to, jako rozłączna alternatywa w stosunku do roszczenia o odszkodowanie na zasadach ogólnych, mieści się w funkcji kompensacyjnej odpowiedzialności cywilnej. W stosunku do roszczenia odszkodowawczego roszczenie o wielokrotność stosownego wynagrodzenia jest ujęte odmiennie, co do przesłanek oraz ciężaru dowodu. Społeczno-gospodarczy sens tego roszczenia wynika z niezbędności zróżnicowania odpowiedzialności cywilnej, która w jej klasycznym ujęciu, uregulowanym w art. 415 i nast. Kc, nie zapewnia uprawnionym do utworu lub artystycznego wykonania należytej ochrony. Nie zabezpiecza bowiem niezbędnego poziomu efektywnej kompensaty poniesionej szkody, ze względu na niemożliwe do pokonania przeszkody w wykazaniu związku przyczynowego, pomiędzy doznaną szkodą i działaniem (zawinionym w tym przypadku) sprawcy. Jest tak, zarówno ze względu na trudności ustalenia zakresu bezprawnego działania, jak i rozmiaru doznanej szkody w zakresie, w którym ma ona charakter następstw hipotetycznych.

 

Ma to szczególne znaczenie wobec tego, że utwór (artystyczne wykonanie), jako dobro niematerialne, może być przedmiotem trudno poddającego się kontroli korzystania. Następuje ono w trudnym do monitorowania przez uprawnionego łańcuchu produkcyjno-dystrybucyjnym, a niezbędne informacje dotyczące faktu i skali korzystania są z reguły niedostępne dla uprawnionego, pozostając jedynie w dyspozycji podmiotów podejmujących bezprawne rozpowszechnianie utworu lub artystycznego wykonania. Utwór (artystyczne wykonanie), jako dobro niematerialne o cechach twórczych, stanowi przedmiot niezastępowalny i nieprzewidywalny, zarówno ze względu na jego indywidualne walory, jak i trudną do wyszacowania „zdolność zarobkową” w zakresie korzyści z ich wykorzystania. W przypadku legalnego korzystania, twórca podejmuje suwerenną decyzję co do sposobu i skali rozpowszechniania utworu przez konkretną osobę, przystając na określone warunki tego korzystania.

 

Korzystanie z twórczości w ramach zbiorowego zarządzania łączy się z przyzwoleniem (a w wypadku, gdy OZZ korzystają z obowiązkowego pośrednictwa, bez indywidualnego przyzwolenia zawartego w akcie powierzenia utworu do zbiorowego zarządu) na korzystanie z utworu na zasadach zestandaryzowanych, a więc oznaczających także rezygnację z części korzyści wynikających z indywidualnych walorów poszczególnych utworów lub przedmiotów praw pokrewnych. Stwierdzenie to uzasadnia niedopuszczalność utożsamiania prawa twórcy (artysty) do wynagrodzenia, w znaczeniu prawa do pożytków z korzystania z przynależnego mu dobra, z roszczeniem o wielokrotność stosownego wynagrodzenia. To ostatnie stanowi zryczałtowaną rekompensatę za określone korzystanie z utworu lub przedmiotu prawa pokrewnego.

 

Ustawodawca wprowadzając alternatywne roszczenie o wielokrotność stosownego wynagrodzenia odniósł je do typowego wynagrodzenia za określone korzystanie dotyczące danego rodzaju utworów wykorzystywanych na danym polu eksploatacji. Tak określone wynagrodzenie z reguły jest niższe, niż należne za korzystanie z danego utworu, jednak jego dochodzenie zostaje uproszczone. Naruszyciel nie pozostaje przy tym bez odpowiedniej ochrony w sytuacji, gdy w konkretnym przypadku, tak wyliczona kwota roszczenia byłby nadmierną i prowadziłaby do wzbogacenia się uprawnionego ponad doznaną szkodę kosztem naruszyciela. Dlatego, i potwierdza to utrwalone orzecznictwo, naruszyciel może się w konkretnej sytuacji powoływać na nadużycie prawa, domagając się obniżenia rozmiaru zasądzanego roszczenia, stosownie do okoliczności danego przypadku. Oznacza to, że w omawianym alternatywnym roszczeniu, nie tyle wprowadzono mechanicznie ustalaną wysokość świadczenia, ile zmodyfikowano ciężar dowodu rozmiaru doznanej szkody i przyjęto odniesienia dla określenia zryczałtowanej wysokości środka zmierzającego do naprawy wyrządzonej szkody.

 

Błędne jest twierdzenie, jakoby omawiane roszczenie pełniło funkcje penalne lub prewencyjne. Jeżeli ma takie funkcje to jedynie wtórnie i dodatkowe i wynikają one z nieuchronności wyrównania przez sprawcę szkody majątkowych skutków dokonanego naruszenia.

 

Postulat sprowadzenia omawianego alternatywnego roszczenia do hipotetycznego wynagrodzenia, oznaczałby pozbawienie uprawnionych ochrony i legalizację, w istocie, stanów sprzecznych z prawem, przez ograniczenie odpowiedzialności do jedynie typowego wynagrodzenia, na ogół płaconego w danego typu sytuacjach, obciążając uprawnionego ryzykiem w większości niemożliwego do przeprowadzenia dowodu w tym zakresie. W ten sposób uprawniony zostałby pozbawiony nie tylko atrybutów służącego mu prawa podmiotowego bezwzględnego do utworu lub artystycznego wykonania o charakterze zakazowym. Oznaczałoby to postawienie naruszyciela prawa w wysoce uprzywilejowanej sytuacji, w stosunku do poszkodowanego uprawnionego, zważywszy, że uprawniony z reguły nie jest w stanie, z przyczyn wyżej wskazanych, udowodnić rozmiaru doznanej szkody, a w szczególności wykazać rozmiaru bezprawnie osiągniętych korzyści. Sytuacja taka sprzyjałaby dopuszczaniu się naruszeń, gdyż naruszający nie miałby żadnego interesu w zabieganiu o zawarcie umowy o korzystanie z utworu lub artystyczne wykonanie, a w każdym razie nie ponosiłby żadnych ujemnych skutków jej nie zawarcia. Więcej, miałby interes oczekiwania, że uprawniony nie zdoła udowodnić faktu naruszenia lub rozmiaru poniesionej szkody. Taka sytuacja nie tylko naruszałaby zatem drastycznie zasadę równego traktowania poszkodowanego i uprawnionego, zasadę proporcjonalności w ochronie słusznego interesu uprawnionych oraz obowiązanych do świadczeń, ale również naruszałaby ważny interes społeczny, polegający na przestrzeganiu prawa i osiąganiu społecznego celu, jakim jest nie tylko zrównoważona ochrona godnych ochrony interesów, ale także sprzyjanie rozwijaniu twórczości i jej rozpowszechnianiu z poszanowaniem prawa.

 

Słowa kluczowe: autorskie prawa majątkowe, naruszenie autorskich praw majątkowych, roszczenie o stosowne potrójne wynagrodzenie, roszczenie o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia, odszkodowanie, związek przyczynowy pomiędzy naruszeniem autorskich praw majątkowych i szkodą uprawnionego, zasada proporcjonalności, zasada równości, zasada sprawiedliwości społecznej, zbieg roszczeń o odszkodowanie i wydanie bezprawnie uzyskanych korzyści z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych.

 

Summary:

 

The claim for triple proper remuneration to which rightholders of copyright and artistic performances are being entitled on the basis of Art. 79 sec. 1.3.b of the Copyright Act in case of wilful infringement of economic rights, is not violating the principle of equality, proportionality nor social fairness. The claim, being a strong disjunction of claim for compensation resulting from general principles, meets requirements of civil liability compensation. In relation to compensation claim, the claim for multiple of proper remuneration is being regulated differently as to prerequisites and burden of proof. Social-economic sense of this claim results from the necessity of differentiation of civil liability, which in its classic form, regulated in Art. 415 and the following of the Civil Code, is not providing rightholders of copyrights and artistic performances with proper protection. It is not providing the necessary level of effective compensation of the incurred damage, due to obstacles in proving causal nexus between damage and action of the perpetrator (willful in this case), which are impossible to overcome. It is so because of difficulties in determination of the scope of illegal action, as well as scope of the incurred damage within the hypothetic character of the consequences. It is of the particular meaning due to the fact, that works (artistic performances), as intangible goods, may be subject to use, which is hard to control. It is occurring in production-distributional chain, which is hard to be monitored by the rightholder, where necessary information regarding fact and scale of use are in general unavailable for the rightholder, remaining in disposition of entities pursuing illegal dissemination of work or artistic performance only. Works (artistic performances), as intangible goods with creative features, cannot be replaced nor foreseen, due to their individual features as well as due to hard to estimate „commercial ability” as regards the benefits resulting from the use. In case of legal use, an author makes his sovereign decision as to the manner and scale of dissemination of the work by the concrete person, agreeing to the specified conditions of the use.

 

Use of creativity within collective management (when collective management organizations act on the basis of statutory intermediation, without individual consent included in document of entrusting rights to the work to collective management organization) with the consent to use the work after complying with standarized requirements, meaning also resignation from a share in incomes resulting from individual values of specific works or subjects to neighbouring rights. This statement justifies inadmissibility of identifying rights of an author (performing artist) to remuneration in the meaning of the right to participate in benefits deriving from use of his work, with the claim for multiple remuneration. The latter one constitutes lump-sum compensation for specific use of work or subjects to neighbouring rights.

 

The legislator, by introducing the alternative claim for multiple proper remuneration, has refered to the typical remuneration for specific use of specfic type of works used within the given field of exploitation. Such remuneration is usually lower than remuneration due for use of specific work, but pursuing a claim is simplified. The perpetrator is not being left without proper protection in situations where the claim computed in the specific case was too excessive and could lead to enrichment of the rightholder above the incured damage at the perpetrator’s expense. That is why, and it has been confirmed by the consolidated jurosprudence, the perpetrator may in a concrete situation claim, that his rights have been abused and demand reduction of the awarded claim, according to the circumstances of the specific case. It means, that in the discussed alternative claim, it was not the case of introducing mechanically set amount of the benefit, but rather modifying the burden of proof of the incured damage and agreeing on reference for determining lump-sum for the level of benefit intended to compensate the incured damage.

 

It is the false statement, that the discussed claim has fulfilled the penalty or prevention function. If it has such functions, they are only of secondary and additional character and they result from unavoidability of compensating incured damages by the perpetrator.
The postulate to reduce the discussed alternative claim to hypothetical remunneration, would mean that the rightholders are deprived of protection and that illegal situations are becoming legal by limiting liability to typical remuneration only, paid as a rule in situations of the given type, burdening the rightholder with the risk to carry out the proof, which is in most cases impossible to carry out. This way, the rightholder would be deprived not only of attributes of his absolute subjective rights to works or subjects to artistic performance of prohibition character. It would mean placing the perpetrator in highly privledged position comparing to the injured rightholder, whereas the rightholder is not, as a rule, due to the above reasons, able to prove the scope of the incured damage, in particuar the level of unjustly earned benefits. Such situation would be favourable for commiting infringements, because perpetrator would not have any interests in taking endavours to sign an agreement on use of work or artistic performance and in any case, he would not bear any negative consequences of not signing it. Even more, he would be interested in waiting for the rightholder to be not able to prove the fact of infringement or the scope of incurred damage. Such situation would not only drastically infringe the principle of equall treatment of perpetrator and injured, the principle of proprortionality in protection of the legitimate interests of rightholders and entities obliged to payments, but would also infringe weighty social interests consisting in observance of the law and reaching social purpose consisting not only in balanced protection of interests worth protection, but also in favouring developing creativity and spreading thereof with the respect of the law.

 

Key words: economic copyright, infringement of economic copyright, claim for triple remuneration,
claim for reimbursement of unjust enrichment, compensation, causal nexus between infringement of economic copyright and rightholders damage, proportionality principle, equality principle, social fairness principle, joinder of claims for compensation and reimbursement of unjustly earned benefits resulting from infringement of economic copyright