Najlepsze ceny Specjalne oferty dla członków klubu książki PWE Najtańsza dostawa

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego nr 1/2019

ISSN: 0137-5490
Liczba stron: 36
Rok wydania: 2019
Miejsce wydania: Warszawa
Oprawa: miękka
Pobierz numer
Cena artykułu
Wersja elektroniczna
16.00
Kup artykuł
Cena numeru czasopisma
59.90
Prenumerata roczna 2025 (12 kolejnych numerów)
960.00 zł
768.00
Najniższa cena z 30 dni: 672.00
960.00 zł
768.00
Najniższa cena z 30 dni: 672.00
Od numeru:
Prenumerata półroczna 2025 (6 kolejnych numerów)
480.00 zł
432.00
Najniższa cena z 30 dni: 378.00
480.00 zł
432.00
Najniższa cena z 30 dni: 378.00
Od numeru:

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego nr 1/2019 
Rok LXXII nr 1 (styczeń) ISSN 0137-5490

 

NUMER DO POBRANIA

Spis treści/Content list

 

Artykuły


Dr hab. Magdalena Fedorowicz
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu/Adam Mickiewicz University
ORCID: 0000-0002-5578-5170
e-mail: magfed@amu.edu.pl


Dr hab. Anna Zalcewicz
Politechnika Warszawska/Warsaw University of Technology
ODCID: 0000-0002-2459-4398
e-mail: a.zalcewicz@ans.pw.edu.pl

An Analysis of EBA Soft Law on the Payment Services Market
DOI 10.33226/0137-5490.2019.1.1
The objective of this paper, entitled “An Analysis of EBA Soft Law on the Payment Services Market” is firstly to reconstruct the substantive content of the main types of EBA soft law for the payment services market and group the resulting findings according to thematically classified procedural standards and principles (as related, for example, to data aggregation) specified by EBA both for payment services providers, consumers and supervisory authorities. The second aim is to identify and classify the functions and roles arising therefrom and fulfilled by EBA soft law for the payment services market. The third research goal of this project is to answer the following question: is it possible to argue that EBA soft law on the payment services market has a special or distinct character compared to soft law from other segments of the European Union’s financial market?
Key words: payment services market, EBA, soft law, customer protection on the payment services market, EBA functions on the payment services market.

Analiza soft law EBA na rynku usług płatniczych
Celem opracowania Analiza soft law EBA na rynku usług płatniczych stało się po pierwsze, dokonanie materialnej rekonstrukcji głównych typów soft law EBA dla rynku usług płatniczych i pogrupowanie powstałej stąd materii w oparciu o wyodrębnione tematycznie określone przez EBA standardy i wzorce postępowań, tak dla dostawców usług płatniczych, jak i dla konsumenta rynku usług płatniczych oraz nadzorców (np. w zakresie agregacji danych). Po drugie, celem przedstawianego artykułu było również wyodrębnienie i nazwanie wynikających stąd funkcji i roli, jakie soft law EBA pełni na rynku usług płatniczych. Trzecim zamierzeniem badawczym stało się udzielenie odpowiedzi na pytanie czy w porównaniu do soft law z pozostałych segmentów rynku finansowego UE można w odniesieniu do soft law EBA na rynku usług płatniczych argumentować o istnieniu szczególnej specyfiki czy podziału.
Słowa kluczowe: rynek usług płatniczych, EBA, soft law, ochrona klienta na rynku usług płatniczych, funkcje EBA na rynku usług płatniczych.

References
Bajor, B. (2016). Obowiązki informacyjne w zakresie świadczenia usług płatniczych [in:] Ustawa o usługach płatniczych. Komentarz. A. Zalcewicz (ed.). Warsaw, 139-173.
Byrski, J. (2018). Outsourcing w działalności dostawców usług płatniczych. Warsaw: Wydawnictwo C.H. Beck.
Byrski, J. (2017). Consumer Protection under Directive 2015/2366 on Payment Services in the Internal Market – Selected Issues. Zeszyty Naukowe UEK, (8), p. 26. https://doi.org/10.15678/ZNUEK.2017.0968.0802
Fedorowicz, M. (2013). Nadzór nad rynkiem finansowym Unii Europejskiej. Warszawa: Wydawnictwo DIFIN.
Fedorowicz, M. (2017). Nadzorcze soft law nowej generacji w sektorze bankowym w świetle art. 133 ust. 1a ustawy Prawo bankowe, "Studia Prawnoustrojowe", nr 38, 29-44.
Kaszubski, R., (2006). Funkcjonalne źródła publicznego prawa bankowego. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Möllers, T. (2010). Sources of Law in European Securities Regulation- Effective Regulation, Soft law and Legal Taxonomy from Lamfalussy to de Larosiere. European Business Organisation Law Review, (11), 379-407. https://doi.org/10.1017/S1566752910300048
Nieborak, T. (2016). Creation and enforcement of financial market law in the light of the economisation law. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Nieborak, T. (2017). Soft lex, sed lex? O nowych formach regulacji rynku finansowego Unii Europejskiej. Przegląd Zachodni, (2), 205-217.
Senden, L. (2005). Soft law, Self-Regulation and Co-Regulation in European Law: Where do they meet? Electronic Journal of Comparative Law, (9); http://www.ejcl.org/91/art91-3.html (21.11.2018).
Wojtczak-Samoraj, D. (2012). Soft law i mechanizmy nielegislacyjne jako instrumenty integracji rynku usług bankowych Unii Europejskiej. Monitor Prawa Bankowego, (1), 58-71.
Zalcewicz, A. (2016). Teoretycznoprawne wprowadzenie w problematykę rynku usług płatniczych – kilka uwag tytułem wstępu [in:] Ustawa o usługach płatniczych. Komentarz, A. Zalcewicz (ed.). Warsaw, 19-24.

 

mgr Magdalena Paleczna
Uniwersytet Wrocławski/University of Wrocław
ORCID: 0000-0001-7646-1055
e-mail: magda.paleczna@uwr.edu.pl 

Obowiązki informacyjne konsumentów wobec kredytodawców jako przejaw odpowiedzialnego udzielania kredytów
DOI 10.33226/0137-5490.2019.1.2
W artykule przedstawione zostały istota i zakres obowiązków informacyjnych przekazywanych przez konsumentów wobec kredytodawców. W opracowaniu przyjęto definicję kredytodawcy w ujęciu trzech ustaw: ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim, ustawy z dnia 23 października 2014 r. o odwróconym kredycie hipotecznym oraz ustawy z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym i nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami. Obowiązek informacyjny jest jednym z mechanizmów ochrony konsumenta na rynku usług finansowych, w tym także kredytowych. Dyrektywa 2008/48/WE, dyrektywa 2014/17/UE oraz ustawa o kredycie konsumenckim zobowiązały konsumentów do przekazania informacji kredytodawcy w celu przeprowadzenia oceny zdolności kredytowej, nie wskazując jednak katalogu tych informacji. Ze względu na specyfikę umowy kredytowej konsument powinien przekazywać wszystkie informacje dotyczące jego bieżącej i przyszłej sytuacji finansowej. Poprzez prawidłowe, rzetelne i kompleksowe przekazanie informacji konsument  może uchronić się przed nadmiernym zadłużeniem i popadnięciem w tzw. „spiralę zadłużenia”. W artykule poruszono również kwestię niewypełnienia obowiązku informacyjnego przez konsumenta. Wypełnienie obowiązku informacyjnego przez kredytodawcę i konsumenta jestem jednym z przejawów realizacji idei odpowiedzialnego kredytowania. 
Słowa kluczowe: konsument, kredytodawca, kredyt, informacja, obowiązek informacyjny.

Information obligations  provided by consumers to creditors as a manifestation of responsible lending
The paper presents the essence and the scope of the consumer's obligations to provide the creditor with information. The information obligations is one of the consumer protection mechanisms existing on the financial services market, what includes credit services. Directive 2008/48/WE and the Consumer Credit Act of 12 May 2011 oblige consumers to provide the creditor with information in order for the creditor to be able to conduct a thorough assessment of the consumer’s creditworthiness, however this information is not specified.  Owing to the nature of the credit agreement, consumer shall communicate all information concerning his or her current and future financial situation. The true, fair and comprehensive transfer of information may prevent the consumer from over-indebtedness and from falling into so-called “debt spiral”. The paper also addresses the issue of the failure to fulfill the information obligation by the consumer. Fulfilling the information obligation by the consumer is one of the manifestations of implementation of the responsible lending.
Key words: credit, consumer, creditor, information, information obligation.

Bibliografia
Capiga, M. (2009). Działalność kredytowa monetarnych instytucji finansowych. Warszawa:Wydawnictwo Difin.
Czech, T. (2017). Kredyt konsumencki. Komentarz. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Ganczar, M. (2016). Misselling- nowa praktyka naruszająca zbiorowe interesy konsumentów w świetle nowelizacji ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów z 2015 r. W: M. Czarnecka, (red.), T. Skoczny, Prawo konsumenckie w praktyce. Warszawa: Legalis.
Krasnodębska-Tomkiel, M. (2016). Misselling, czyli sprzedaż nieetyczna. Gazeta Bankowa, (6), 30-32.
Matuszyk, A. (2004). Creditscoring. Warszawa: Wydawnictwo CeDeWu.
Niborak, T. (2016). Tworzenie i stosowanie prawa rynku finansowego proces ekonomizacji prawa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Orlicka, J. (2015). Zakaz stosowania klauzul abuzywnych i zakaz missellingu w znowelizowanej ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów. Prawo Asekuracyjne, (4), 36-48.
Osajda, K. (2018). Ustawa o kredycie konsumenckim. Komenatrz. Legalis.
Paxford, B., Kredyty i pożyczki pieniężne oraz zasady koncentracji zaangażowań. [w:] H. Gronkiewicz- Waltz, H. (red.). (2013). Prawo bankowe. Komentarz. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
Paxford, B. (2018). Ustawa o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami. Komentarz. Legalis.
Rutkowska-Tomaszewska, E. (2014). Ochrona prawna kredytobiorcy- konsumenta w świetle najnowszych projektowanych regulacji prawnych. W: M. Ganczar (red.), E. Sługocka- Krupa (red.), Ochrona konsumenta i jej współczesne wyzwania (278 in.). Lublin: Wydawnictwo KUL.
Rutkowska-Tomaszewska, E. (2016). Usługi finansowe- dobrodziejstwo i (czy) zagrożenie dla konsumentów? Czy ochrona konsumenta usług finansowych jest obecnie efektywna i wystarczająca? W: M. Jagielska, E. Sługocka-Krupa, K. Podgórski (red.), Ochrona konsumenta na rynku usług (36 in.). Warszawa: Wydawnictwo CH Beck.
Sieradzka, M. (2016). Ochrona konkurencji i konsumentów. Komentarz do zmian wprowadzonych ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz niektórych innych ustaw. LEX/el.
Sroczyński, J. (2016). Misselling: nowy rodzaj zakazanej praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów. Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego, (4), 26-31.
Staniszewska, A. (2012). Creditscoring jako metoda oceny zdolności kredytowej dla osób fizycznych. W: A. Krysiak, A. Staniszewska, M.S. Wiatr, Zarządzanie portfelem kredytowym banku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH.
Tereszkiewicz, P. (2015). Obowiązki informacyjne w umowach o usługi finansowe. Studium instrumentów ochronnych w prawie prywatnym i prawie unijnym. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Uzasadnienie do Rządowego projekt ustawy o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami. Dostępne pod adresem: http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/druk.xsp?nr=1210 (dostęp: 12.10.2018 r.)
Wierzbicka, E. (2016). Misselling barierą rozwoju ubezpieczeń w Polsce. Zeszyty Naukowe WSH Zarządzanie, (2), 316- 327. https://doi.org/10.5604/18998658.1210134
Zoll, F. (2016). Prawo bankowe. Komentarz (Tom I). LEX/el.

 

mgr Krystyna Patora
Uniwersytet Łódzki/University of Lodz
ORCID: 0000-0003-2526-6801
e-mail: kalifornia1@wp.pl
 
Ograniczenia możliwości zastosowania znamienia pochodzenia „korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego” z art. 299 § 1 Kodeksu karnego
DOI 10.33226/0137-5490.2019.1.3
Przedmiotem rozważań w niniejszym artykule jest wykładnia pochodzenia korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, określonych w art. 299 § 1 Kodeksu karnego w kontekście czynów współukaralnych następczych, możliwości przyjęcia paserstwa, a ponadto wypowiedzenia się czy przestępstwo „prania brudnych pieniędzy” może być przyjęte wtedy, gdy przestępstwem bazowym jest przestępstwo uregulowane w Kodeksie karnym skarbowym, godzące w interesy Skarbu Państwa. Z punktu widzenia praktycznego chodzi o to, aby wskazać, która z czynności podejmowanych przez sprawcę, który pozyskał środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości pochodzące z popełnienia przestępstwa może być ewentualnie uznana za czyn współukaralny następczy, a która może być uznana za wypełnienie znamienia „pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego” i zrealizować czyn zabroniony z art. 299 § 1 Kodeksu karnego. Ponadto nie jest jasna relacja pomiędzy przestępstwem paserstwa umyślnego oraz nieumyślnego do przestępstwa „prania brudnych pieniędzy”. Podobnie rzecz ma się z odpowiedzią na pytanie czy przestępstwo „prania brudnych pieniędzy” może obejmować korzyści, jakie zostały uzyskane z popełnienia przestępstw określonych w Kodeksie karnym skarbowym, co łączy się z wykładnią pojęcia czynu zabronionego. Rzecz wydaje się istotna, bowiem popełnienie znacznej ilości przestępstw skutkuje uzyskaniem korzyści, a interpretacja we wskazanych wyżej obszarach wyznacza nie tylko granice przedmiotowe czynności, ale i granice podmiotowe. Stąd też kluczowe wydaje się dokonanie wykładni przytoczonego wyżej znamienia. 
Słowa kluczowe: czyn zabroniony, czyn współukaralny następczy, przestępstwo bazowe, przestępstwo prania brudnych pieniędzy, korzyści pochodzące z przestępstwa skarbowego. 

Restrictions on the applicability of the origin of the "benefits associated with the commission of a prohibited act" under Art.299 § 1 of the Criminal Code
The subject of considerations in the article is the interpretation of the origin of benefits connected with committing a forbidden act specified in art 299 paragraph 1 of the Penal Code in the context of co-incidents consequent, the possibility of reception of the fencing and moreover commenting on whether the offence of "money laundering" may be approved only when the base offence is the offence regulated in Penal fiscal code affecting the interests of the State Treasury. From the practical point of view, the point is to indicate which of the actions taken by the offender who obtained payment means, financial instruments, securities, foreign exchange values, property rights or other movable properties real estate resulting from the commission of a crime may be possibly recognized as co-incident co-incumbent and which may be recognized as derived from the benefits associated with the commission of a prohibited act "and execute a prohibited act from art. 229 paragraph 1 of Penal Code. Moreover, there is no clear relation between an offense of deliberate and unintentional felony to the crime of "laundering money". The same applies to the question whether the crime of "laundering money" may include benefits that have been obtained from committing offences specified in the Penal Code, which is connected with the interpretation of the concept of a prohibited act. The thing seems to be significant, because committing a large number of crimes results in gaining benefits, and interpretation in the above-mentioned areas determines not only the boundaries of the activities concerned, but also the subjective boundaries. Therefore, it seems crucial to interpret the abovementioned sign.
Key words: prohibited act, subsequent co-incidental act, base offence, money laundering offences, benefits from tax offences.

Bibliografia
Andrejew, I. (1986). Polskie prawo karne w zarysie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Buchała, K., Zoll, A. (red.). (1998). Kodeks karny. Część ogólna. Kantor Wydawniczy Zakamycze.
Buczkowski, K., Wojtaszek, M. (2001). Pranie pieniędzy. Warszawa: Oficyna Naukowa.
Buk, K. (2006). Pranie brudnych pieniędzy pochodzących z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych skierowanych przeciwko obowiązkom podatkowym. Doradztwo Podatkowe, (5), strona 54.
Długosz, J. W: Zawłocki, R. (red.). (2012). Prawo karne gospodarcze. (t. 10). Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Długosz, J. W: Zawłocki, R. (red.). (2011). Przestępstwa przeciwko mieniu i gospodarcze. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Duży, J. (2012). Glosa do post. SN z 1.9.2010 roku. V KK 43/10. PiP 2012, (5), strony 132-137.
Duży, J. (2010). Korzyść w przestępstwie prania pieniędzy. Prokuratura i Prawo (12), strony 33-47.
Filipkowski, W. Pływaczewski, E. W: Filar, M. (red.). (2010). Kodeks karny. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis Polska.
Filipkowski, W. (2004). Zwalczanie przestępczości zorganizowanej w aspekcie finansowym. Kantor Wydawniczy Zakamycze.
Giezek, J. (2014). Kodeks karny Część szczególna. Komentarz. Warszawa: Wydawnictwo LEX a Wolters Kluwer business.
Górniok, O. (red.). (2003). Prawo karne gospodarcze. (t. 10). Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Górniok, O. (2000). Przestępstwa gospodarcze Rozdział XXXVI i XXXVII Kodeksu karnego. Komentarz. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Grzywacz, J. (red.). (2005). Pranie brudnych pieniędzy. Warszawa: Wydawnictwo Oficyna Wydawnicza Szkoła Główna Handlowa w Warszawie.
Grzywacz, J. (2010) . Pranie pieniędzy. Metody. Raje podatkowe. Zwalczanie. Warszawa: Wydawnictwo Oficyna Wydawnicza Szkoła Główna Handlowa w Warszawie.
Guzik-Makaruk, E. M., Filipkowski, W. W: Pływaczewski, E. W. (red.). (2005). Przestępczość zorganizowana. Świadek koronny. Terroryzm. W ujęciu praktycznym. Kantor Wydawniczy Zakamycze.
Hołyst, B. (1997) . Wiktymologia. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze PWN.
Kegel, Z. (1961). Realny zbieg przestępstw czy zbieg ustaw?. Nowe Prawo 1961, (11), strona 1441.
Kostarczyk-Gryszka, J. (1967). Z rozważań nad jednością i wielością czynów oraz jednością i wielością przestępstw. Wojskowy Przegląd Prawniczy 1967, (2), strona 165.
Kostarczyk-Gryszkowa, J. (1968). Problem granic realnego zbiegu przestępstw. Zeszyty Naukowe UJ. Prace prawnicze. Kraków (37), strona 19.
Kulik, M. (2001). Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 16 stycznia 2001 roku, sygn. II Aka 248/2000. Prokuratura i Prawo (10), strony 108-117.
Lizak, R. (2018). Pranie pieniędzy w prawie polskim na tle europejskim, międzynarodowym i amerykańskim. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Marek, A., Gensikowski, P. (2004). Konstrukcja czynów współukaralnych i jej implikacje praktyczne. Prokuratura i Prawo (10), strony 7-18.
Marek, A. (2000). Komentarz do kodeksu karnego. Część szczególna. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
Marek, A. (2006) . Prawo karne. 7. Wydanie. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Marek, A. (2004). Prawo karne. wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Michalska-Warias, A. W: Bojarski, T. (red.). (2013). Kodeks karny. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis.
Ożóg, I. (2017). Przestępstwa karuzelowe i inne oszustwa w VAT. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Pływaczewski, E. (1993). Pranie brudnych pieniędzy. Możliwości przeciwdziałania z uwzględnieniem roli systemu bankowego. Toruń: Wydawnictwo TNOIK "Dom Organizatora".
Ratajczak, A. (1994). Ochrona obrotu gospodarczego. Praktyczny komentarz. Warszawa: Wydawnictwo Zrzeszenia Prawników Polskich.
Skorupka, J. (2006). Pojęcie "brudnych pieniędzy" w prawie karnym. Prokuratura i Prawo, (11), strony 34-48.
Spotowski, A. (1975). O redukcji ocen przy zbiegu przestępstw. PiP 1975 rok, (7), strony 77 i 81.
Spotowski, A. (1976). Pomijalny (pozorny) zbieg przepisów ustawy i przestępstw. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
Szymczak, M. (red.). (1999 ). Słownik Języka Polskiego. A-K. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Szymczak, M. (red.). (1999). Słownik Języka Polskiego. R-Z. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Wąsowski, K. (2001). Pranie brudnych pieniędzy. "Materiały i Studia" NBP. Warszawa, (121), strony 8-10.
Wilk, L. (2002). Problem wartości majątkowych pochodzących ze źródeł nielegalnych lub nieujawnionych. Radca Prawny, (2), strona 70.
Wojciechowski, J. (1994). Ustawa o ochronie obrotu gospodarczego z komentarzem. Warszawa: Wydawnictwo Librata.
Wolter, W. (1964). Glosa do wyroku SN z dnia 23 października 1963 roku, IV K 949/62. PiP 1964, (4), strony 423-428.
Wolter, W. (1963). Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1962 roku, IV K 315/61. PiP 1963, (7), strony 165-169.
Wolter, W. (1964). Glosa do wyroku SN z dnia 29 czerwca 1963 roku, I K 141/63. PiP 1964, (4), strony 712-715.
Wolter, W. (1973). Nauka o przestępstwie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Wolter, W. (1961). Reguły wyłączania wielości ocen w prawie karnym. Warszawa: Instytut Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk PWN.
Wójcik, J. W. (2002). Pranie pieniędzy. Kryminologiczna i kryminalistyczna ocena transakcji podejrzanych. Warszawa: Wydawnictwo Twiger Biuro Inicjatyw Szkoleniowych.
Wójcik, J. (2004) . Przeciwdziałanie praniu pieniędzy. Kantor Wydawniczy Zakamycze.
Wróbel, T. (2012). Zakres tzw. źródłowych czynów zabronionych – przestępstwo prania brudnych pieniędzy w kontekście regulacji międzynarodowych. Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych, (4), strona 104 i nast.
Wróbel, W. W: Zoll, A. (red.). (2016). Kodeks karny. Część szczególna. (t. III). Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Wróbel, W. W: Zoll, A. (2008). Komentarz do Kodeksu karnego. Część szczególna. t. III. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska.
Zawłocki, R. W: Wąsek, A. (red.). (2006). Kodeks karny. Część szczególna. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck.
Zawłocki, R. W: Królikowski, M., Zawłocki, R. (red.). (2013). Kodeks karny. Część szczególna. (t. II). Warszawa:. Wydawnictwo C. H. Beck.
Zoll, A. (2016). Kodeks karny. Część szczególna. (t. III). Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Zoll, A. (1982). Okoliczności wyłączające bezprawność czynu. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

 

Dr Katarzyna Błeszyńska
Uniwersytet Warszawski/University of Warsaw
PBN ID: 1740886

Cel informacyjny w prasie jako podstawa dozwolonego użytku utworów w społeczeństwie informacyjnym
DOI 10.33226/0137-5490.2019.1.4
Cel informacyjny, jako przesłanka dozwolonego użytku utworów w prasie powinien być rozumiany z uwzględnieniem funkcji, jakie pełni prasa w społeczeństwie informacyjnym. Artykuł dokonuje wykładni znaczeniowej podmiotu uprawnionego do skorzystania z ograniczenia, z uwzględnieniem zakresu pojęcia informacyjności. Konstytutywną funkcją prasy jest jej informacyjność, a pozostałe funkcje, takie jak np. rozrywkowa, kontrolna czy edukacyjna stanowią jej cechy konsekutywne, jednak informacyjność przekazu występuje w obrębie wszelkich funkcji realizowanych przez prasę.
Słowa kluczowe: informacja publicznadozwolony użytek utworów, prasa, ograniczenie praw autorskich, funkcje prasy, społeczeństwo informacyjne.

Information purpose in the press as the basis for fair use of works in the information society
The information purpose, as a premise for the fair use of works in the press, should be understood taking into account the functions of the press in the information society. The article interprets the meaning of an entity authorized to benefit from the restriction of copyright, taking into account the scope of the right to information. The constitutive function of the press is its informativeness, and the other functions, such as entertainment, control or education, are its consecutive features, but the informativeness of the message occurs within all the functions carried out by the press.
Key words: the information purpose, fair use of works, press, restriction of copyright, functions of the press, informatic society.

Bibliografia
Bard, A., Soderqvist, J., tłum. Piotr Cypryański, (2006). Nietokracja. Nowa elita władzy i życie po kapitalizmie. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Barta, J., Markiewicz, R., (2007, 9 października) Rejestracja e-dzienników i czasopism. Rzeczpospolita.
Barta, J., Markiewicz, R. (1999). Postęp techniczny w mediach. W: J. Barta, R. Markiewicz (red.), Prawo autorskie a postęp techniczny (189), Kraków: Universitas.
Balcarczyk, J. (2008) Prasa internetowa (cz.1) – przybliżenie pojęcia, podstawa prawna. Monitor Prawniczy, (16); dod. spec. "Prawo Mediów Elektronicznych" nr 8.
Czarny-Drożdżejko, E. (2005). Dziennikarskie dochodzenie prawdy a przestępstwo zniesławienia w środkach masowego przekazywania. Kraków: Zakamycze.
Dołęga, J. M. (1994). Problematyka informacji w ujęciu systemowym. Studia Philosophiae Christianae ATK, 30(2).
Goban-Klas, T. (2001). Komunikowanie masowe (65), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jaworski, L. (2016). Wolność wyrażania poglądów a wolność środków społecznego przekazu w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej (34-46). W: J. Sobczak, K. Chałubińska-Jentkiewicz (red.), Prawo prasowe między wymogami prawa, nakazami etyki a oczekiwaniami rynku. Toruń: Adam Marszałek.
Jabłoński, M., Wygoda, K. (2002). Dostęp do informacji i jego granice. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
L. Koba, L. (2016). Zarządzanie mediami a społeczna odpowiedzialność. W: J. Sobczak, K. Chałubińska-Jentkiewicz (red.), Prawo prasowe między wymogami prawa, nakazami etyki a oczekiwaniami rynku (457-478). Toruń: Adam Marszałek.
Kovatch, B., Rosentsil, T. (2007) The elements of journalism. What newspeople should know and the public should expect.(s.12) New York, Three Rivers Press.
Młynarska-Sobaczewska, A. (2011). Wolność informacji we współczesnej prasie – zakres i zagrożenia. W: J. Sobczak (red.), Czy istnieje IV władza? Wolność prasy w teorii i praktyce (58). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Mucha, M. (2002). Obowiązki administracji publicznej w sferze dostępu do informacji (58). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Ożóg, M. (2007), Reklama prasowa. W: E. Traple (red.), Prawo reklamy i promocji (428). Warszawa: Lexis Nexis.
Sobczak, J. (2000). Prawo prasowe. Podręcznik akademicki. Warszawa: Muza.
Sobczak, J. (2008). Prawo prasowe. Komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer.
Skrzypczak, J. (red.). (1999). Popularna encyklopedia mass mediów. Poznań: Kurpisz.
Szulczewski, M. (1964). Prasa a społeczeństwo. Warszawa: Książka i Wiedza.
Skrzypczak, J. (2014). Problemy z definiowaniem pojęcia prasa w erze cyfrowej (305) W: T. Kononiuk (red.), Dziennikarz, utwór, prasa. Księga jubileuszowa z okazji pięćdziesięciolecia pracy naukowej profesora B. Michalskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR.
Winczorek, P. (2008). Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: K.E. Liber.
Wojtasik, M. (2001). Naruszanie dóbr osobistych w Internecie. Radca Prawny, (6).
Zaremba, M. (2007). Prawo prasowe. Ujęcie praktyczne. Warszawa: Difin.
Zaremba, M. (2014). Prawo prasowe a internet – stande lege latai de lege ferenda (153-159). W.D. Bychawska-Siniarska, D. Głowacka (red.), Wirtualne media – realne problemy. Warszawa: Helsińska Fundacja Praw Człowieka.
Żyżyński, J. (2016). Informacja – towar czy dobro publiczne. W: T. Kononiuk, K. Kakareko (red.), Zawód dziennikarza wobec współczesnych wyzwań (247), Warszawa: Aspra JR F.H.U.

 

Z praktyki gospodarczej

 

dr Tomasz Szczurowski
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego/Cardinal Wyszyński University in Warsaw
e-mail: t.szczurowski@uksw.edu.pl

Zastosowanie art. 210 Kodeksu spółek handlowych przy zmianie umowy spółki komandytowej
DOI  10.33226/0137-5490.2019.1.5
Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza zastosowania art. 210 Ksh do zmiany umowy spółki komandytowej, której wspólnikami są spółka z o.o. oraz jej członek zarządu. Podstawą rozważań jest zapadła 7 września 2018 r. uchwała Sądu Najwyższego rozstrzygająca powyższe zagadnienie prawne. Autor aprobuje stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy, wskazując iż uwzględnia ono brzmienie art. 9 Ksh, jak również charakter czynności prawnej polegającej na zmianie umowy spółki komandytowej. 
Słowa kluczowe: spółka komandytowa, zmiana umowy. 

Using art. 210 of Commercial companies code in amendments the provisions of the articles of association of limited partnerships
The article deals with the problem of amendments to the provisions of the articles of association of limited partnerships. It headlines the situation when the general partner is a company and the limited partner is the company’s member of the management board. The author presents the judgement of The Supreme Court,  dated 7.9.2018r. The Supreme Court recognised that the company must be represented by the supervisory board or an attorney in fact, appointed under a resolution of the general meeting (art. 210 of The Commercial Company Code). The author supports the view of The Supreme Court and develops its arguments. 
Key words: limited partnerships, amendments to the provisions of the articles of association. 

Bibliografia
Herbet, A. (2004). Spółka komandytowa według kodeksu spółek handlowych. Komentarz. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Horosz, P. (2018). Spółka komandytowa typu einheitsgesellschaft – wybrane zagadnienia. W: J. Frąckowiak (red.), Kodeks spółek handlowych po 15 latach obowiązywania. Warszawa: Wolters Kluwer Polska sp. z o.o.
Kidyba, A. (2006). Atypowe spółki handlowe. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze.
Kidyba, A. (2014). Uchwały w spółkach osobowych i ich zaskarżenie. Przegląd Prawa Handlowego, (9).
Kopaczyńska-Pieczniak, K. (2013). Pozycja prawna wspólnika spółki jawnej. Warszawa: Wolters Kluwer Polska S.A.
Kopaczyńska-Piecznika, K. (2014). Problem stosowania art. 210 § 1 ksh odpowiednio lub per analogiam do wspólników uprawnionych do reprezentowania handlowych spółek osobowych. Przegląd Prawa Handlowego, (11).
Nowacki, A. (2018). Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Tom I). Komentarz: Art. 151-226 Ksh. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
Podświadek, M.R. (2001). Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako komplementariusz w spółce komandytowej. Przegląd Prawa Handlowego, (10).
Rodzynkiewicz, M. (2009). Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Warszawa. LexisNexis Polska sp. z o.o.
Sołtysiński, S., Moskwa, P. (2016). W: A. Szajkowski (red.), System prawa prywatnego (Tom 16). Prawo spółek osobowych. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
Tarska, M. (2016). W: A. Szajkowski (red.), System prawa prywatnego (Tom 16). Prawo spółek osobowych. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.

Inpost Paczkomaty 14 zł
Kurier Inpost 14 zł
Kurier FedEX 14 zł
Odbiór osobisty 0 zł
Darmowa dostawa od 250 zł
Darmowa dostawa w Klubie Książki od 200 zł