W komentowanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny zajął się niezwykle ważnym w praktyce zagadnieniem, dotyczącym zaliczenia na poczet zaległości płatnika wpłaty dokonanej tytułem wykonania obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej określonego w wyroku sądu karnego. Wpłaty dokonanej przez osobę, której przypisano przestępstwo skarbowe, niebędącej jednakże tym płatnikiem. Jest to zagadnienie również o doniosłym znaczeniu teoretycznym, gdyż obowiązujące przepisy ordynacji podatkowej nie przewidują wygaśnięcia zobowiązania płatnika wskutek dokonania wpłaty tego rodzaju w kwocie przekraczającej 1000 zł. Naczelny Sąd Administracyjny zaakceptował dokonanie zaliczenia, przy czym zasugerował, że sąd karny, przypisując przestępstwo skarbowe i nakładając obowiązek uiszczenia należności publicznoprawnej uszczuplonej tym czynem zabronionym, powinien wyraźnie określić, w jakim zakresie wpłata ma pokrywać należność główną (pobrany podatek), a w jakiej odsetki za zwłokę. O ile w glosie podzielono stanowisko dotyczące możliwości dokonania takiego zaliczenia, o tyle stanowczo zakwestionowano pogląd o konieczności wyraźnego wskazywania w orzeczeniu sądu karnego składników należności publicznoprawnej, którą ma obowiązek uiścić oskarżony.