W artykule omówiono ustalenia sądów unijnych w sprawie dotyczącej niemieckiego gazociągu OPAL, które odnoszą się do unijnej zasady solidarności. Zajęto się także implikacjami tych ustaleń. Autor przekonuje, że stanowisko sądów we wskazanej sprawie wykracza swoją doniosłością poza kwestię solidarności energetycznej, o której mowa w art. 194 ust. 1 pkt 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, i w gruncie rzeczy konkretyzuje zasadę lojalnej i szczerej współpracy z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Zwraca uwagę na szeroko zakreślony przez sądy obowiązek uwzględniania w działalności regulacyjnej interesów i polityk wszystkich zainteresowanych podmiotów integracji unijnej, który prowadzi do wzmocnienia integracji unijnej, wzmacnia pozycję samej Komisji Europejskiej i może stanowić problem z punktu widzenia sądowej kontroli decyzji regulacyjnych.