Admissibility of the providing of the healthcare services in form of the telemedicine and their financing from the public funds

The aim of the article is to define the concept of telemedicine and determine the admissibility of remote providing of the healthcare services in the light of the regulations concerning the practice of the medical professions and the conducting of the medical activity. The analysis will also cover the issue of admissibility of financing of the healthcare services fulfilled in the form of telemedicine from the public funds, either in an EU cross-border context.

Bergmann, K.O. (2016). Telemedizin und das neue E-Health-Gesetz - Überlegungen aus arzthaftungsrechtlicher Perspektive. Medizinrecht, (34), 497-502, https://doi.org/10.1007/s00350-016-4321-2

Bulitz, R. (2018). Telemedizin in Deutschland. Der Einsatz von Informations- und Kommunikationstechnologien in der medizinischen Versorgung. München: Studylab.

Chojecka, M. i Nowak, A. (2016). Telemedycyna na tle polskich regulacji prawnych – szansa czy zagrożenie? internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny, (8), 74-81.

Dierks, C. (1999). Rechtliche und praktische Probleme der Integration von Telemedizin in das Gesundheistwesen in Deutschland. Berlin.

Dierks, C. (2002). Telemedizin aus juristischer Sicht. W: N. Klusen, A. Meusch (red.), Gesundheitstelematik (227-234). Baden-Baden: Nomos.

Dierks, C. (2016). Der Rechtsrahmen der Fernbehandlung in Deutschland und seine Weiterentwicklung. Medizinrecht, (34), 405-410, https://doi.org/10.1007/s00350-016-4295-0

Dochow, C. (2017). Grundlagen und normativer Rahmen der Telematik im Gesundheitswesen. Baden-Baden: Nomos, https://doi.org/10.5771/9783845285313

Giętkowski, R. (2013). Odpowiedzialność dyscyplinarna w prawie polskim. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

Glanowski, G. (2015). Telemedycyna w świetle ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Monitor Prawniczy, (18), 978-981.

Gruner, A. (2017). Quo vadis, Fernbehandlungsverbot? Gesundheitsrecht, (5), 288-294, https://doi.org/10.9785/gesr-2017-0504

Häckl, D. (2010). Neue Technologien im Gesundheitswesen. Rahmenbedingungen und Akteure. Wiesbaden: Gabler, https://doi.org/10.1007/978-3-8349-6094-8

Hahn, E. (2018). Telemedizin und Fernbehandlungsverbot - eine Bestandsaufnahme zur aktuellen Entwicklung. Medizinrecht, (36), 384-391, https://doi.org/10.1007/s00350-018-4932-x

Hahn, E. (2019). Telemedizin - das Recht der Fernbehandlung. Wiesbaden: Springer, https://doi.org/10.1007/978-3-658-26737-7

Kaczan, D. (2017). Telemedycyna w prawie polskim i kilka uwag na tle prawa unijnego. Zeszyty Prawnicze, (17.1), 93-105.

Kalb, P. (2018). Rechtliche Aspekte der Telemedizin. Gesundheitsrecht, (8), 481-488, https://doi.org/10.9785/gesr-2018-170803

Karl, B. (2016). Rechtsfragen grenzüberschreitender telematischer Diagnostik und Therapie. Medizinrecht, (34), 675-681, https://doi.org/10.1007/s00350-016-4376-0

Knieps, F. (2018). Sozialstaat reloaded - Der Wandel von Sozial- und Gesundheitsrecht im Lichte internationaler Entwicklungen. Zeitschrift für ausländisches und internationales Arbeits- und Sozialrecht, (2), 172-183.

Komisja Europejska (2015). Sprawozdanie Komisji dotyczące funkcjonowania dyrektywy 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej. COM(2015) 421. Bruksela.

Komisja Wspólnot Europejskich. (2008). Komunikat Komisji do Parlamentu europejskiego, Rady, Europejskiego komitetu ekonomiczno-społecznego oraz Komitetu regionów w sprawie korzyści telemedycyny dla pacjentów, systemów opieki zdrowotnej i społeczeństwa. Bruksela.

Korytowska, A. (2009). Problem zgodności Kodeksu etyki lekarskiej z Konstytucją RP. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, (1), 53-69.

Lach, D. E. (2010). Nowe przepisy dotyczące koordynacji systemów opieki zdrowotnej w UE. W: Z. Niedbała (red.), Księga pamiątkowa w piątą rocznicę śmierci Profesora Andrzeja Kijowskiego (117-130). Warszawa: Wolters Kluwer.

Lach, D. E. (2015). Kilka uwag o wdrożeniu dyrektywy w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej. Praca i Zabezpieczenie Społeczne, (4), 2-9.

Locher, W. G. (2017). Fernbehandlung Gestern und Heute. Von der Briefkastenmedizin zur Telemedizin. BayerischesÄrzteblatt, (10), 514-515.

Mittelstadt, B. (2017). Die Sprechstunde fällt aus. Die Verdrängung der werteorientierten Medizin durch Algorithmen. W: P. Otto, i E. Gräf, 3TH1CS: Die Ethik der digitalen Zeit. Berlin: iRights Media.

Nowak, A. (2018). Telemedycyna transgraniczna: problematyka prawa właściwego dla przypadków odpowiedzialności cywilnej podmiotów medycznych na gruncie prawodawstwa unijnego. Prawo Mediów Elektronicznych,(1), 36-45.

Spickhoff, A. (2018). Rechtsfragen der grenzüberschreitenden Fernbehandlung. Medizinrecht, (36), 535-543, https://doi.org/10.1007/s00350-018-5006-9

Stankiewicz, R. (2016). Krajowe systemy ochrony zdrowia a Unia Europejska. Przykład Polski. Warszawa: Wolters Kluwer.

Świtała, K. (2018). Pacjent jako beneficjent ograniczeń jawności elektronicznej dokumentacji medycznej. Warszawa: C.H. Beck.

World Health Organisation. (1998). WHO. A health telematics policy in support of WHO’s Health-For-All strategy for global health development: report of the WHO group consultation on health telematics, 11–16 December, Geneva, 1997. Geneva.

Wyrembak, J. (2003). Kodeks etyki lekarskiej a system prawa. Państwo i Prawo, (10), 30-44.

Zielińska, E. (2001). Odpowiedzialność zawodowa lekarza i jej stosunek do odpowiedzialności karnej. Warszawa: Liber.