Wzrost znaczenia logistyki w procesach gospodarczych w ciągu ostatnich lat istotnie wpłynął na postrzeganie szeroko definiowanego systemu transportowego i jego sprawności jako elementu systemu logistycznego, z wykorzystaniem którego realizowane są procesy w łańcuchach dostaw czy też rozbudowywane są sieci logistyczne. Syntetyczną miarą efektywności logistycznej gospodarek stał się LPI — indeks wydajności logistycznej stworzony przez Bank Światowy. Ma on na celu między innymi wskazanie, jak branża TSL (transport–spedycja– –logistyka) wpływa na gospodarkę poszczególnych regionów, w tym jak silnie jest związana z rozwojem handlu i dywersyfikacją eksportu, i jak na rozwój regionalny wpływają umiędzynarodowione procesy logistyczne. Biorąc pod uwagę metodykę jego tworzenia oraz badaną grupę docelową, a także jego cykliczność i niezmienność danych wejściowych oraz możliwość porównań, należy wskazać, iż jest on odzwierciedleniem sytuacji i tendencji w sektorze TSL na świecie. Celem artykułu jest wskazanie możliwości wykorzystania potencjału logistycznego Polski (ocenianego na podstawie LPI), warunkowanego między innymi położeniem geograficznym, jako istotnego czynnika rozbudowy oraz lokalizowania inwestycji z zakresu infrastruktury logistycznej (liniowej i punktowej). Jednocześnie, analizując dane zawarte we wskaźniku, wskazano, w jaki sposób na przestrzeni lat zmieniała się pozycja Polski w kontekście rozwoju rynku TSL. Badania oparto na wartościach wskaźnika publikowanych w latach 2007–2018. W ramach rozważań dokonano interpretacji poszczególnych elementów wskaźnika, wykorzystując analizę komparatywną oraz wskazując rekomendacje i wnioski dotyczące znaczenia zmian wartości i pozycji w rankingu LPI dla Polski.