W artykule autor szuka przyczyn nikłego wkładu polskich naukowców do teorii logistyki czy ekonomiki transportu, upatrując je w silnym rozproszeniu badań naukowych i braku współpracy pomiędzy polskimi ośrodkami akademickimi. Autor wskazuje na istotność samoorganizowania się, zaangażowania w pracę naukową i podejmowania wspólnych inicjatyw przez studentów i młodych pracowników nauki, ponieważ te młode kadry wkrótce będą decydować o przyszłości polskiej logistyki.