Uchwała Sądu Najwyższego z 16 lutego 2023 r. (III UZP 6/22) nie rozwiązuje problemu związanego z zasadami wypełniania informacji ZUS IWA. W ocenie Sądu wskaźnik częstości zatrudnionych w warunkach zagrożenia, stosowany przy obliczaniu stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe powinien być określany z uwzględnieniem wyposażenia pracowników w środki ochrony indywidualnej, eliminujące w całości zagrożenie wynikające z przekroczenia dopuszczalnych norm. Wykładnia Sądu Najwyższego nie rozstrzyga jednak jak obiektywnie stwierdzić, że zagrożenie zostało wyeliminowane. Wskazuje jedynie, że rozstrzygnięcie w tym obszarze powinno zostać poparte ekspertyzą laboratorium lub opinią Państwowej Inspekcji Pracy. Inspektorzy pracy nie posiadają jednak możliwości prawnych oraz narzędzi umożliwiających wydanie takiej opinii. Równocześnie stają przed problemem jak interpretować przepisy prawa w trakcie kontroli prowadzonych w danym obszarze. Wykładnia Sądu Najwyższego stoi bowiem w sprzeczności z dotychczasową pragmatyką stosowania przepisów oraz interpretacją przedstawianą przez Ministerstwo oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W tych okolicznościach jedynym rozwiązaniem wydaje się wprowadzenie zmian legislacyjnych w celu jednoznacznego ustalenia sposobu ustalania liczby osób pracujących w warunkach zagrożenia.