W postępowaniach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, zgodnie z art. 86 kodeksu postępowania cywilnego (k.p.c.), strony mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocnika. W sprawach tych przepisy przewidują jednak szereg odrębności. W szczególności w art. 465 k.p.c. rozszerzono zakres osób mogących być pełnomocnikami w tym postępowaniu odrębnym. Jeżeli natomiast zastępstwo Skarbu Państwa albo innej osoby prawnej wykonuje Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej, co do zasady wyłącza to możliwość ustanowienia pełnomocnika procesowego. Czynności zastępstwa wykonują wówczas radcowie i referendarze Prokuratorii Generalnej, a także jej prezes i wiceprezesi. Ich umocowanie ma charakter ustawowy, a dokumentem upoważniającym do wykonywania czynności zastępstwa jest legitymacja służbowa.

Kwestia zdolności sądowej jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej nie jest uregulowana jednolicie. W sprawach stricte cywilnych nie mają one zdolności prawnej, a w konsekwencji nie przysługuje im zdolność sądowa. W postępowaniu cywilnym nie występują zatem samodzielnie, a jedynie jako reprezentanci Skarbu Państwa. Natomiast w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych jednostkom organizacyjnym Krajowej Administracji Skarbowej przysługuje szczególna zdolność sądowa na podstawie art. 460 § 1 k.p.c. Celem artykułu jest rozstrzygnięcie, w jakim zakresie jednostki organizacyjne Krajowej Administracji Skarbowej korzystają ze szczególnej zdolności sądowej. Zależy od tego m.in. odpowiedź na pytanie, kto w obecnym stanie prawnym powinien być stroną pozwaną w sprawach z powództwa funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej, w szczególności w postępowaniach sądowych o zasądzenie równoważników pieniężnych za brak służbowego lokalu mieszkalnego.