Pracodawcy są zobowiązani do wspierania swoich pracowników w procesie zarządzania ich zasobami. W artykule badano korelacje pomiędzy zasobami osobistymi pracowników socjalnych a ich poziomem motywacji osiągnięć. Analiza potencjału psychospołecznego pracowników socjalnych wpisuje się w nurt badań nad pozytywnymi aspektami funkcjonowania zawodowego służb społecznych. W badaniach zastosowano Kwestionariusz Samooceny Zasobów Hobfolla oraz Kwestionariusz do mierzenia motywacji osiągnięć M. Widerszal-Bazyl. Przeanalizowano wyniki 103-osobowej grupy pracowników socjalnych o średniej wieku 38 lat. Za pomocą analizy czynnikowej wyodrębniono pięć czynników w ramach szeroko ro zumianych zasobów osobistych, które zgodnie z użytą techniką badań, analizowano w aspekcie stopnia ich pozyskania, ważności dla osoby badanej oraz po czucia utraty. W przypadku motywacji osiągnięć analizowano wynik ogólny oraz jej wymiary, zgodnie z ujęciem Widerszal-Bazyl. Analiza statystyczna pozwoliła na sformułowanie głównych wniosków z badań. Istnieje związek pomiędzy poziomem motywacji osiągnięć i jej wybranymi wymiarami a stopniem ważności, pozyskania oraz utraty części zasobów osobistych. Biorąc zaś pod uwagę ogólny wynik w zakresie motywacji osiągnięć okazało się, że jej nasilenie maleje wraz ze wzrostem pozyskanych zasobów materialnych. Ujawniły się także korelacje pomiędzy wszystkimi analizowanymi wymiarami zasobów osobistych a nasileniem aspiracji badanej grupy pracowników. Wyniki badań mogą sprzyjać zmianie w rozumieniu potencjału psychospołecznego pracowników socjalnych, a także okazać się pomocne dla superwizorów pracy socjalnej i osób organizujących ich wsparcie i kształcenie zawodowe.