Celem artykułu jest ocena, czy projekt nowelizacji ustawy o związkach zawodowych z 2024 r., przyznający związkom zawodowym prawo do informacji o systemach SI i algorytmach stosowanych przez pracodawców, zapewnia realny nadzór nad tymi technologiami. Autor dowodzi, że samo prawo do informacji jest niewystarczające bez mechanizmów konsultacji, współdecydowania i nadzoru. Omawia regulacje unijne i rozwiązania w Hiszpanii, Niemczech, Włoszech i Norwegii, proponując rozszerzenie projektowanego przepisu o obowiązek konsultacji, ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa oraz możliwość korzystania z niezależnych ekspertów. W konkluzji podkreśla konieczność włączenia pracowników i związków zawodowych w procesy cyfrowej transformacji.

Artykuł dotyczy „nowego nacjonalizmu” (neo-nationalism) i jego wpływu na politykę społeczną i prawo pracy w Polsce. Autor wyjaśnia pojęcie nowego nacjonalizmu i jego związek z prawem socjalnym i polityką społeczną, tłumaczy, jakie elementy programów społecznych realizowanych od 2016 r. są zbieżne z założeniami nowego nacjonalizmu, wskazuje na przyczyny popularności haseł ruchu nowego nacjonalizmu, opisuje trzy główne reformy społeczne wprowadzone pod jego szyldem oraz obszary dotyczące nierówności pozostawione poza zainteresowaniem władzy. Według autora wprowadzone po 2015 roku reformy (w szczególności polityki rodzinnej i zatrudnienia) służą głównie budowaniu legitymizacji władzy. Z tego powodu ich celem nie jest systemowe rozwiązywanie najważniejszych wyzwań polskiej polityki społecznej i rynku pracy. Podejmowane przez rząd reformy społeczne mają być przede wszystkim efektowne, a nie efektywne. Uwaga rządzących skupia się głównie na szybkich i politycznie opłacalnych programach dla tych grup społecznych, które mają lub mogą mieć wpływ na wynik wyborczy.