Administracyjnoprawne zatwierdzenie wzorca umownego a dopuszczalność kontroli abuzywności jego treści — uwagi na tle wyroku Sądu Najwyższego z 9.08.2018 r. (V CSK 413/17)

W glosie poruszono problematykę wpływu zatwierdzenia regulaminu gry hazardowej przez właściwy organ administracji publicznej na możliwość kontroli abuzywności treści tego regulaminu. Rozważania rozpoczęto od kwestii kluczowej dla podjętego zagadnienia, a zatem przedstawiono definicję wzorca umownego oraz jego kwalifikacji prawnej. Na tej podstawie uznano regulamin gry hazardowej za szczególny typ wzorca umownego, który nadaje aktualności — pomijanemu obecnie — podziałowi na wzorce normatywne oraz nienormatywne, w tym na wzorce kwalifikowane i niekwalifikowane. Ponadto w prowadzonych rozważaniach posłużono się porównaniem regulacji o grach hazardowych z rozwiązaniami przyjętymi w prawie energetycznym i prawie telekomunikacyjnym w zakresie kontroli wstępnej treści stosowanych na tych rynkach wzorców umownych dla wykazania niedoskonałego stanu normatywnego przy grach hazardowych. Ostatecznie prowadzone analizy pozwoliły wykluczyć uznanie przepisów o grach hazardowych za lex specialis względem regulacji art. 384–385 4 k.c.

Babiarz, S., Aromiński, K. (2018). Komentarz do art. 60. W: S. Babiarz (red.), Ustawa o grach hazardowych. Komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer.

Bednarek, M. (2005). Wzorce umów w prawie polskim. Warszawa: C.H. Beck.

Bednarek, M. (2013). Wzorce umów. W: E. Łętowska (red.) System Prawa Prywatnego (t. 5). Prawo zobowiązań — część ogólna. Warszawa: C.H. Beck.

Bublatzky, F., Alpers, G. W., Pitting, A. (2017). From avoidance to approach: The influence of threat-of-shock on reward-based decision making. Behaviour Research and Therapy, (96), 47–56.

Janiak, A. (2011). Gra i zakład. W: J. Panowicz-Lipska (red.), System Prawa Prywatnego, t. 8. Prawo zobowiązań — część szczegółowa. Warszawa: C.H. Beck.

Leśniak, M. (2017). Normatywne wzorce umów spółek handlowych w prawie polskim. Warszawa: C.H. Beck.

Lewandowicz, M. (2017). Wybrane aspekty nowelizacji ustawy o grach hazardowych w świetle prawa unijnego. Europejski Przegląd Sądowy, (8), 14–21.

Łętowska, E. (1975). Wzorce umowne. Ogólne warunki, wzory, regulaminy. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Łętowska, E. (2001). Ochrona niektórych praw konsumentów. Komentarz. Warszawa: C.H. Beck.

Łętowska, E. (2002). Prawo umów konsumenckich. Warszawa: C.H. Beck.

Mikłaszewicz, P. (2008). Obowiązki informacyjne w umowach z udziałem konsumentów na tle prawa Unii Europejskiej. Warszawa: Wolters Kluwer.

Mikłaszewicz, P. (2018). Komentarz do art. 385. W: K. Osajda (red.), Kodeks cywilny. Komentarz (t. 3A). Zobowiązania. Część ogólna. Warszawa: C.H. Beck.

Olejniczak, A. (2010). W: A. Kidyba (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, t. 3. Zobowiązania część ogólna. Warszawa: Wolters Kluwer.

Popiołek, W. (2018a). Komentarz do art. 384. W: K. Pietrzykowski (red.), Kodeks cywilny. t. 1. Komentarz. Art. 1–44910. Warszawa: C.H. Beck.

Popiołek, W. (2018b). Komentarz do art. 385. W: K. Pietrzykowski (red.), Kodeks cywilny. t. 1. Komentarz. Art. 1–44910. Warszawa: C.H. Beck.

Pyrzyńska, A. (2019a). Komentarz do art. 384. W: M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny. t. 2. Komentarz. Art. 353–626. Warszawa: C.H. Beck.

Pyrzyńska, A. (2019b). Komentarz do art. 385. W: M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny (t. 2). Komentarz. Art. 353–626. Warszawa: C.H. Beck.

Radwański, Z. (1977). Teoria umów. Warszawa: PWN.

Rejdak, M. (2005). Definicja terminu „wzorzec umowy konsumenckiej”. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, (3), 113–127.

Słotwiński, Sz. (2017). Status prawny energii elektrycznej jako wyznacznik stosunków umownych. Warszawa: C.H. Beck.