Interpretacja indywidualna Komisji Nadzoru Finansowego jako prawna forma działania administracji publicznej — charakterystyka instytucji
Celem niniejszego artykułu jest próba ustalenia istoty, funkcji i charakteru prawnego instytucji interpretacji indywidualnej Komisji Nadzoru Finansowego jako prawnej formy działania administracji. Uprawnienie do wydawania przez KNF indywidualnych interpretacji wprowadzone zostało w art. 11b ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym1, dodanym na mocy ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw2, która weszła w życie 20.06.2018 r.
Bibliografia
Bibliografia/References
Błachucki, M. (2014). Urzędowe wyjaśnienia przepisów prawa wydawane przez organy administracji publicznej. W: M. Błachucki, T. Górzyńska
(red.), Źródła prawa administracyjnego a ochrona wolności i praw obywateli, 121–152. Warszawa: Naczelny Sąd Administracyjny. https://doi.org/10.12775/eip. 2010.026
Bojanowski, E., Kaszubowski, K. (2009). Urzędowe akty wykładni w sferze prawa powszechnego a formy działania administracji publicznej (wybrane problemy). W: J. Boć, A. Chajbowicz (red.), Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego. Wrocław: Kolonia Limited. https://doi.org/10.19195/0137-1134.111.3
Dudar, G., (2010). Skarga sądowoadministracyjna na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydawaną w indywidualnej sprawie, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego, (2).
Kisielewicz, A. (2011). Postępowanie sądowoadministracyjne. Studia Prawa Prywatnego, (1), 319–358.
Kmieciak, Z. (2008). Urzędowe interpretacje prawa podatkowego (nowe wyzwania). W: T. Bąkowski, K. Grajewski, J. Warylewski (red.), Orzecznictwo
w systemie prawa. II Konferencja Naukowa Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego oraz Wolters Kluwer Polska. Gdańsk, 17–18.09.2007, 123. Warszawa: Oficyna. https://doi.org/10.15804/ppk. 2014.03.16
Kmiecik, Z. (2003). Sądowa kontrola aktów kończących postępowanie w sprawach wydawania zaświadczeń. W: J. Stelmasiak, J. Niczyporuk,
S. Fundowicz (red.), Polski model sądownictwa administracyjnego. Lublin: Oficyna Wydawnicza VERBA.
Kmiecik, Z. (2004). Charakter prawny zaświadczenia a możliwość ustalania i weryfikacji jego treści. Państwo i Prawo, (10), 58–68.
Lang, J., Służewski, J., Wierzbowski, M., Wiktorowska A. (1995). Polskie prawo administracyjne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Stahl, M. (2013). Szczególne prawne formy działania administracji. W: R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel (red.), Prawne formy działania administracji. System Prawa Administracyjnego, 5, 315–402. Warszawa: C.H. Beck. https://doi.org/10.19195/0137-1134.115.8
Starościak, J. (1978). Prawne formy i metody działania administracji. W: J. Łętowski, T. Rabska (red.), System Prawa Administracyjnego, 3. Wrocław: Ossolineum.
Ślifirczyk, M. (2006). Urzędowe interpretacje prawa podatkowego w sprawach indywidualnych. Kwartalnik Prawa Publicznego, 6(1), 63–104.
Wiktorowska, A. (2007). Kierunki zmian w teorii prawnych form działania administracji. W: J. Zimmermann (red.), Koncepcja systemu prawa administracyjnego. Zjazd Katedr Prawa Administracyjnego i Postępowania Administracyjnego. Zakopane 24–27.09.2006 r. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. https://doi.org/10.21784/zc. 2018.003.
Wojno, B. (2018). Komentarz do art. 11b ustawy z 21.07.2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym. W: L. Sobolewski, P. Wajda, M. Wierzbowski (red.), Prawo rynku kapitałowego. Komentarz. Warszawa: C.H. Beck.
Ziemski, K. M. (2005). Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania administracji. Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM.
Ziemski, K. M. (2013). Podstawowe kryteria podziału form prawnych działania administracji przyjmowane w polskiej nauce prawa administracyjnego. Próba usystematyzowania. W: R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel (red.), Prawne formy działania administracji. System Prawa Administracyjnego, 5, 42–58). Warszawa: C.H. Beck. https://doi.org/10.19195/0137-1134.108.5
Żurawik, A. (2019). Komentarz do art. 34. W: G. Kozieł (red.), Prawo przedsiębiorców. Przepisy wprowadzające do Konstytucji Biznesu. Komentarz. Warszawa: C.H. Beck, Legalis.