Artykuł poświęcony jest dwóm zagadnieniom. Po pierwsze, omówione jest pojęcie wolności gospodarczej oraz konstytucyjne zasady ograniczania jej przez ustawodawcę. Po drugie, teoria zostaje skonfrontowana z praktyką ustawodawczą w Polsce — zostają poddane analizie trzy przypadki głębokiej ingerencji państwa w wolność gospodarczą: zakaz sprzedaży żywności słodko-słonej w sklepikach szkolnych, przywilej farmaceutyczny (tylko farmaceuci mogą zakładać nowe apteki), nałożenie na kierowców Ubera i tym podobnych platform obowiązku posiadania licencji taksówkarskiej.

Przedmiotem rozważań w niniejszym artykule jest analiza orzecznictwa sądów administracyjnych pod kątem przestrzegania dyrektyw interpretacyjnych wynikających z art. 22 Konstytucji RP: zasady ścisłej i literalnej wykładni ograniczeń wolności gospodarczej oraz zasady in dubio pro libertate. W ramach analizy badane są orzeczenia dotyczące czterech zagadnień: sposobu liczenia maksymalnego czasu kontroli organu administracji u przedsiębiorcy, właściwej stawki VAT dla żywności typu fast-food serwowanej na wynos, dopuszczalności traktowania paczkomatu jako obiektu budowlanego oraz konstytucyjności restrykcji przeciwepidemicznych. Celem artykułu jest przedstawienie standardu konstytucyjnego w zakresie wolności gospodarczej i ustalenie, jakie znaczenie odgrywa on w praktyce orzeczniczej.