Celem badawczym artykułu jest zbadanie zakresu dostępu Najwyższej Izby Kontroli do informacji objętych tajemnicą bankową. W literaturze przedmiotu dominuje pogląd o szerokim dostępie NIK do wyżej wskazanych informacji. W niniejszym artykule zostanie przedstawiony pogląd odmienny. Przeprowadzona analiza dogmatyczna przepisów prowadzi bowiem do wniosku, że bank jest zobowiązany udzielić Prezesowi NIK informacji objętych tajemnicą bankową, w sytuacji gdy żądanie Prezesa NIK o udzielenie informacji objętych tajemnicą bankową jest związane z postępowaniem kontrolnym dotyczącym określonego podmiotu. Przekazanie informacji może nastąpić wyłącznie w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia tej kontroli. Do udzielenia informacji objętych tajemnicą bankową w takim zakresie jest zobowiązany każdy bank. Natomiast bank działający w formie spółki akcyjnej, którego akcjonariuszem jest Skarb Państwa, w tym akcjonariuszem mniejszościowym, wyłącznie z powodu zaangażowania Skarbu Państwa w jego kapitał zakładowy, nie może w pełnym zakresie podlegać kontroli NIK, z którą wiązałoby się udzielenie Prezesowi NIK informacji objętych tajemnicą bankową dotyczącą wszystkich jego klientów. Również bank, którego akcjonariuszem (mniejszościowym) jest Skarb Państwa, będzie zobowiązany do udzielenia na żądanie Prezesa NIK informacji objętych tajemnicą bankową wyłącznie w zakresie, w jakim podlega kontroli NIK, czyli w zakresie, w jakim wykorzystuje majątek lub środki państwowe lub komunalne. Omawiany problem naukowy ma także znaczenie praktyczne.

Wraz z wejściem w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z 12.12.2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniającego dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.Urz. UE L 347 z 28.12.2017, s. 35–80), dalej „rozporządzenie 2017/2402”, na nowo został ukształtowany stan prawny dotyczący sekurytyzacji. Działalność uczestników tego procesu została objęta nadzorem, który jest sprawowany przez Komisję Nadzoru Finansowego. Tym samym podmiotami nadzorowanymi stały się również podmioty niepochodzące z tradycyjnych segmentów rynku finansowego: bankowego, kapitałowego oraz ubezpieczeniowego. Istotnym, w szczególności dla rynku polskiego, nowym obowiązkiem jest sprawozdawczość, której zasady zastały określone w rozporządzeniu. Niniejsza analiza dotyczy tego obowiązku oraz sposobu jego nadzorowania, w tym sankcjonowania jego niedochowania.