W publikacji przedstawiono wykonaną analizę stalochłonności dla polskiej gospodarki w latach 2004–2018 przy użyciu wybranych wskaźników oceny. Stalochłonność stanowi jeden z istotnych mierników oceny rozwoju gospodarki. Stal jest podstawowym materiałem konstrukcyjny o bardzo szerokim zakresie właściwości użytkowych, z możliwością pełnego recyklingu. Funkcjonowanie sektora stalowego było określane tradycyjnie w wielu krajach jako strategiczne dla gospodarki, a jego dobra kondycja ma wyraźny kontekst polityczny i społeczny. Stalochłonność jest miarą przetworzenia i zużycia stali przez poszczególne sektory przemysłu w gospodarce. W ustaleniu stalochłonności stosowane są wskaźniki oceny na poziomie całej gospodarki lub poszczególnych sektorów przemysłu. Wybór wskaźników uwarunkowany jest zatem zakresem przestrzennym analizy: ujęcie makroekonomiczne lub mezoekonomiczne. W niniejszej pracy przedstawiono poziom stalochłonności gospodarki polskiej w ujęciu krajowym i sektorowym. Wykonana analiza pokazuje poziom zróżnicowania przebiegu analizowanego trendu stalochłonności w zależności od zastosowanego miernika oceny i zakresu przestrzennego analizy. W publikacji zastosowano również odniesienie wyznaczonej stalochłonności do poziomu uzyskiwanego w Unii Europejskiej i na świecie. Wykonana analiza poszerza wiedzę na temat zużycia stali w gospodarce i przemyśle.