O szczególnym znaczeniu służby cywilnej dla funkcjonowania państwa przesądza konstytucja. Dokładniej rzecz biorąc, ustrojodawca określił cele i zadania korpusu służby cywilnej wychodząc ze słusznego założenia, że o jakości funkcjonowania każdej organizacji (w tym państwa) w olbrzymiej mierze decydują jej kadry. Bez wątpienia jednym z elementów wpływających na ich jakość są szeroko pojęte warunki zatrudnienia, które z jednej strony mogą decydować o atrakcyjności podjęcia danej pracy, a z drugiej umożliwiać przyjmowanie i utrzymywanie w pracy najlepszych osób. Artykuł skupia się na jednym z elementów kształtowania warunków zatrudnienia w służbie cywilnej, tj. na zatrudnieniu terminowym, a celem jest analiza czy obecne przepisy ustawowe skutecznie realizują założenia konstytucji.

Na rynku pracy zachodzą obecnie daleko idące zmiany w zakresie jego struktury. Coraz silniejsze są trendy odchodzenia od zatrudnienia pracowniczego na rzecz innych podstaw prawnych wykonywania pracy. Dane statystyczne pokazują przede wszystkim wzrost liczby umów cywilnoprawnych oraz tzw. samozatrudnienia. Jest to stan zdecydowanie odmienny od tego, który funkcjonował w okresie, gdy było kodyfikowane polskie prawo pracy. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy konstrukcje, które swoimi korzeniami często sięgają lat 70. ubiegłego wieku, nadal spełniają swoje założenia aksjologiczne. Autor pokazuje na przykładzie analizy konstrukcji stażu pracy, a zwłaszcza jak pojęcie to jest zazwyczaj rozumiane na gruncie przepisów i jak staż wpływa na sytuację pracowników, że ustawodawca powinien bardziej zdecydowanie reagować na aktualną rzeczywistość społeczno-gospodarczą lub ewentualnie podejmować skuteczne kroki w celu kształtowania jej w sposób pożądany.

Jedną z płaszczyzn, które uległy zmianom w wyniku nowelizacji ustawy związkowej z początkiem bieżącego roku, jest kwestia obowiązku pracodawcy przekazywania określonych informacji stronie związkowej. Ze względu na fakt, że obowiązek ten jest elementem realizacji konstytucyjnej zasady dialogu partnerów społecznych, należy go oceniać jako mający istotne znaczenie aksjologiczne, a jednocześnie nie sposób nie zauważyć jego olbrzymiego znaczenia praktycznego dla umożliwienia prawidłowego realizowania zadań przedstawicielstwa związkowego działającego u pracodawcy. W artykule zostały przedstawione uwagi dotyczące całokształtu konstrukcji tego obowiązku, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia art. 28 ustawy związkowej, oraz wnioski i propozycje de lege ferenda.