Niniejsza publikacja ma na celu wskazanie potrzeby przeprowadzenia zmian konstrukcyjnych i merytorycznych obowiązującej już sześć lat ustawy – Prawo przedsiębiorców. Dotyczy to w pierwszej kolejności rezygnacji z uregulowania w ramach tej ustawy zagadnienia kontroli przedsiębiorców i stanowienia prawa na potrzeby przedsiębiorców. Obydwa te zagadnienia tylko w niewielkim fragmencie należy wiązać z prawami przedsiębiorców, a dotyczą one głównie realizacji funkcji i zadań organów państwa. Wydaje się nadto właściwe dokonanie stosownych korekt statusu prawnego przedsiębiorcy i objęcie tym statusem rolników prowadzących gospodarstwa rolne (rodzinne), a także rozważenie zmian dotyczących cech prawnych działalności gospodarczej. Zarówno pojęcie przedsiębiorcy, jak i działalności gospodarczej powinny zostać odpowiednio zsynchronizowane z analogicznymi pojęciami usytuowanymi w treści innych ustaw.

Celem opracowania jest wykazanie charakteru prawnego wsparcia dla ekonomii społecznej, w tym ustalenie podmiotów wspierających i beneficjentów wsparcia oraz środków pomocowych. Wsparcie dla ekonomii społecznej ma charakter funkcjonalny (przedmiotowy) i łączy się z ogólnym wytyczeniem szeregu działań skierowanych do wszelkich podmiotów ekonomii społecznej, w tym przedsiębiorstw społecznych. Wsparcie ekonomii społecznej wypływa z określonych przesłanek o charakterze prawnym, do których należy zaliczyć w pierwszej kolejności konstytucyjną zasadę społecznej gospodarki rynkowej i wynikające z niej lub łączące się z tą zasadą klauzule interesu publicznego i sprawiedliwości społecznej. Wsparcie ekonomii społecznej jest zadaniem administracji publicznej oraz samorządu wojewódzkiego. Realizowane jest przy wykorzystaniu instrumentów finansowych, ale także organizacyjnych oraz programów wsparcia. Przepisy określające wsparcie ekonomii społecznej są wysoce niedoskonałe, niespójne, chaotyczne i wymagają usystematyzowania. Przeprowadzone badania mają charakter analizy formalno-dogmatycznej.

Warunki nadzwyczajne, w jakich przyszło funkcjonować przedsiębiorcom po ogłoszeniu w Polsce stanu epidemii to ogarniający całą gospodarkę głęboki kryzys. Zaistniała sytuacja wymusza na prawodawcy odpowiednie ukształtowanie prawa „stanu epidemii” i prawa „kryzysu gospodarczego”. W Polsce prawo takie zostało ustanowione, nadana mu została określona treść, w ramach której wskazane zostały przede wszystkim różnorodne środki wsparcia przedsiębiorców, ale także kompetencje organów i instytucji wyznaczonych do podejmowania działań na rzecz przedsiębiorców. Wypada ustalić, czy działania ustawodawcy były adekwatne do zaistniałej sytuacji, a w szczególności, czy stworzone zostały odpowiednie podstawy prawne dla funkcjonowania przedsiębiorców w warunkach epidemii. Wydaje się oczywiste, że wsparcie przedsiębiorców powinno być ujmowane jako obowiązek państwa, czyli w rzeczywistości powinny być rozumiane jako obowiązki wielu podmiotów występujących w imieniu państwa. Istotne staje się ustalenie wykazu tych podmiotów oraz określenie ich roli w procesie wsparcia przedsiębiorców z punktu widzenia zakładanych efektów podejmowanych przez nie czynności. Nie bez znaczenia pozostają przy tym również przesłanki oddziaływania państwa na gospodarkę w warunkach epidemii i kryzysu.