W orzecznictwie wielu państw analizowany jest problem uznania, czy dopuszczalne jest podejmowanie przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał zakazujących najmu krótkoterminowego lokali. Powszechnie przyjmuje się, że podejmowanie takich uchwał jest niedopuszczalne. Taki też pogląd prezentowany jest w jednolitej i przedstawionej w artykule linii orzecznictwa sądów polskich. W ostatnich latach można jednak zaobserwować pojawienie się orzecznictwa uznającego, że wspólnoty mieszkaniowe mogą podejmować uchwały zakazujące wykorzystania lokali położonych w budynku do najmu krótkoterminowego. Takie linie orzecznicze wykształciły się we Francji i Portugalii. Orzeczenia te i argumenty prezentowane w uzasadnieniach rozstrzygnięć zostały zaprezentowane w artykule. Ich analiza dowodzi, że trwa proces poszukiwania argumentów przemawiających za uznaniem dopuszczalności ingerowania przez wspólnoty mieszkaniowe w prawo własności poszczególnych właścicieli lokali poprzez zakaz dowolnego korzystania z przedmiotu własności, w imię ochrony innych wartości. Proces ten następuje z wykorzystaniem zróżnicowanej argumentacji, ogniskującej się jednak wokół tożsamych dylematów. Dylematy te dotyczą dwóch głównych kwestii. Po pierwsze, próby ustalenia priorytetu: ochrony prawa własności, prawa do nietykalności mieszkania (miru domowego) i prawa swobody działalności gospodarczej, gdzie w szczególności rozważany jest problem, czy najem krótkoterminowy jest działalnością gospodarczą. Po drugie, ustalenia priorytetu ochrony majątkowego interesu indywidualnego wobec ochrony zbioru niemajątkowych interesów kolektywu.

Inspiracją do badań przedstawionych w artykule stały się pojawiające się w ostatnim czasie postulaty nowelizacji ustawy o własności lokali w kontekście wyposażenia wspólnot mieszkaniowych w prawo do podejmowania uchwał w przedmiocie zakazu wynajmu krótkoterminowego lokali. Postulaty te argumentowano m.in. brakiem jednoznacznej regulacji dotyczącej dopuszczalności podejmowania takich uchwał, jak też brakiem odpowiednich środków ochrony praw właścicieli lokali przed naruszeniami generowanymi zjawiskiem najmu krótkoterminowego lokali. Celem artykułu stało się zatem ustosunkowanie się do zasadności podnoszonych argumentów. W pierwszej części artykułu przedmiotem analiz uczyniono problem dopuszczalności podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał zakazujących wynajmu krótkoterminowego lokali oraz uchwał o zwiększeniu obciążenia właścicieli lokali wynajmowanych krótkoterminowo na gruncie obowiązujących przepisów. W drugiej części artykułu badaniem objęto problematykę przysługujących właścicielom lokali środków ochrony ich praw w sytuacji, w której w budynku sąsiednie lokale wynajmowane są w reżimie najmu krótkoterminowego. Omówione zostały środki ochrony praw przysługujące właścicielom lokali, uregulowane zarówno w kodeksie cywilnym, jak i ustawie o własności lokali. Dokonano też ich oceny w kontekście możliwości ich wykorzystania w sytuacji naruszeń generowanych najmem krótkoterminowym lokali.

Inspiracją do badań przedstawionych w pracy stały się pojawiające się w ostatnim czasie postulaty nowelizacji ustawy o własności lokali w kontekście wyposażenia wspólnot mieszkaniowych w prawo do podejmowania uchwał w przedmiocie zakazu wynajmu krótkoterminowego lokali. Postulaty te argumentowano m.in. brakiem jednoznacznej regulacji dotyczącej dopuszczalności podejmowania takich uchwał, jak też brakiem odpowiednich środków ochrony praw właścicieli lokali przed naruszeniami generowanymi zjawiskiem najmu krótkoterminowego lokali. Celem artykułu jest zatem ustosunkowanie się do zasadności podnoszonych argumentów. W pierwszej kolejności przedmiotem analiz stał się problem dopuszczalności podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał zakazujących wynajmu krótkoterminowego lokali na gruncie obowiązujących przepisów. Dodatkowo przedstawiono również problem dopuszczalności podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał o zwiększeniu obciążenia właścicieli lokali, które wynajmowane są krótkoterminowo w sytuacji, gdy wpływa to na zwiększenie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej właścicieli lokali. W drugiej części artykułu badaniem objęto problematykę środków ochrony praw przysługujących właścicielom lokali na gruncie obowiązujących przepisów.