Organy antymonopolowe napotykają wyzwanie dostosowania tradycyjnych ram prawnych do dynamicznie zmieniających się realiów rynków cyfrowych. W obliczu unikalnych właściwości tych rynków elastyczna interpretacja tradycyjnych zasad może okazać się kluczowa, umożliwiając adekwatne zastosowanie art. 102 TFUE w sposób, który odzwierciedla intencje tego przepisu. Niniejszy artykuł bada, czy platformy internetowe – postrzegane jako cyfrowa infrastruktura (aplikacja, strona internetowa), umożliwiająca przedsiębiorcom docieranie do klientów – mogą w pewnych okolicznościach być traktowane jako tzw. urządzenie kluczowe (infrastruktura krytyczna). Analizie poddane zostaną zachowania polegające na odmowie dostępu do tej infrastruktury, które muszą spełniać rygorystyczne kryterium niezbędności.

Rozporządzenie P2B ustanawia zasady uczciwego i przejrzystego traktowania użytkowników biznesowych, korzystających z platform internetowych (usług pośrednictwa internetowego). Wskazany akt prawny dotyczy wielu kwestii o charakterze antymonopolowym oraz stanowi pierwszy krok w kierunku stworzenia regulacji ex ante platform internetowych. Autor artykułu zabiera głos w dyskusji na temat potrzeby powstania i ewentualnego kształtu regulacji platform internetowych. Celem przedstawionych rozważań jest: (i) wskazanie interakcji między Rozporządzeniem P2B a prawem antymonopolowym, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia prawa antymonopolowego dla przyszłej regulacji ex ante dużych platform internetowych, (ii) określenie pożądanego standardu interwencji, w tym skutecznego mechanizmu egzekwowania przepisów Rozporządzenia P2B, po rozpoznaniu szkodliwych praktyk operatorów platform internetowych (tj. przedsiębiorców oferujących usługi pośrednictwa internetowego w ramach platformy). Wskazane zostaną argumenty za zasadnością publicznoprawnej interwencji w działalność operatorów platform internetowych w przypadku: znacznej przewagi sily rynkowej operatora platformy internetowej nad użytkownikami biznesowymi oraz szkody interesu publicznego.