Przedmiotem niniejszej glosy jest częściowo krytyczna ocena wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25.01.2023 r., II OSK 139/20. W glosowanym orzeczeniu NSA przyjął, że nakaz rozbiórki nie może być kierowany do inwestora, jeżeli ten nie wykonałby decyzji. W takiej sytuacji obowiązkiem tym należy obciążyć właściciela nieruchomości. Powyższe wymaga bardziej pogłębionego komentarza (z uwzględnieniem okoliczności faktycznych sprawy) i osadzenia tych rozważań w już istniejącym orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przedmiotem glosy jest krytyczna ocena uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30.06.2022 r. (I OPS 1/22). W glosowanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że sama umowa cesji wierzytelności, której przedmiotem jest wierzytelność odszkodowawcza za odjęcie prawa własności nieruchomości w wyniku zdarzenia lub aktu ze sfery prawa publicznego, nie kreuje po stronie nabywcy wskazanej wierzytelności w sprawie o ustalenie odszkodowania, o którym mowa w art. 128 ust. 1 u.g.n., przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., zaś źródłem interesu prawnego, o którym mowa w wyżej wymienionej normie, jest norma prawa powszechnie obowiązującego, a nie skutki czynności prawnej dokonanej przez podmiot prawa cywilnego. Konsekwencją tego jest w istocie niedopuszczalność — w rozumieniu składu orzekającego — nabycia wierzytelności odszkodowawczej, przysługującej na podstawie art. 128 ust. 1 u.g.n., w drodze sukcesji syngularnej. W ocenie autorów tezy te wymagają pogłębionej, krytycznej refleksji.

Przedmiotem glosy jest krytyczna ocena uchwały Sądu Najwyższego z 9.07.2019 r. (I NSZP 1/19). W glosowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy przyjął, iż przewidziana przez ustawodawcę w art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. sankcja ma charakter administracyjny i jej celem jest przede wszystkim prewencja. Sąd Najwyższy wskazał również, że prawidłowa w jego ocenie wykładnia wyżej wskazanej normy prawnej prowadzi do wniosku, że nałożenie na koncesjonariusza kary pieniężnej za nieprzestrzeganie obowiązku wynikającego z koncesji jest dopuszczalne także wtedy, gdy obowiązek ten nie tylko wynika (bezpośrednio) z treści samej decyzji administracyjnej, ale również w sytuacji, gdy można go zrekonstruować z przepisów powszechnie obowiązującego prawa dotyczących działalności koncesjonowanej. W ocenie Autorów tezy te wymagają pogłębionej, krytycznej refleksji — zarówno jeśli chodzi o błędne i zbyt powierzchowne utożsamianie funkcji (celu) wskazanych sankcji z prewencją administracyjną, jak i o wątpliwą wykładnię pojęcia „obowiązku wynikającego z koncesji”.