W wyroku w sprawie C-490/20 z 14.12.2021 r. V.M.A. vs. Stolichna, „Pancharevo” Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że państwa członkowskie UE są zobowiązane do uznania – dla celów unijnego prawa o swobodnym przepływie – więzów rodzinnych nawiązanych w innym państwie członkowskim UE między dzieckiem i jego rodzicami tej samej płci. Wyrok w sprawie V.M.A. można uznać za pierwszy krok w kierunku pełnego uznania rodzin par osób tej samej płci w Europie. Jednak z powodu braku doprecyzowania przez Trybunał szeregu kluczowych pojęć w przedmiotowym obszarze, takich jak zakres zasady uznawania czy zakres praw z art. 21 TFUE, wyrok nie rozwiązuje wielu istotnych problemów, a zatem jego praktyczne zastosowanie może rodzić trudności.

Trybunał Sprawiedliwości w sprawie Veselibas ministrija podjął próbę oceny, w jakim zakresie państwa członkowskie przy wdrażaniu przepisów prawa UE z obszaru transgranicznej opieki zdrowotnej są zobowiązane uwzględniać nie tylko przepisy prawa UE dotyczące realizacji rynku wewnętrznego, ale także osobisty wybór pacjenta wynikający z przekonań religijnych, który bazuje na art. 21 ust. 1 Karty Praw Podstawowych. Niestety z argumentacji przyjętej przez Trybunał w wyroku wynika, że realizacja interesu ogólnego (ochrony zdrowia publicznego) przeważa nad interesem jednostki (prawo do bycia niedyskryminowanym ze względu na religię lub światopogląd). Trybunał nie zauważa wartości unijnych ani celów innych niż cel ekonomiczny Unii Europejskiej. Celem analizy jest zwrócenie uwagi na aspekt aksjologiczny w realizacji prawa podstawowego, jakim jest prawo do bycia niedyskryminowanym ze względu na religię z art. 21 ust. 1 Karty Praw Podstawowych, w obszarze prawa pacjenta w transgranicznej opiece zdrowotnej.