Intensyfikacja eksploracji kosmosu wiąże się z wykorzystaniem ziemskich zasobów naturalnych, co w kontekście wyczerpywania się ich złóż oraz kryzysu klimatycznego może spotkać się ze sprzeciwem społecznym. Rozwiązaniem gwarantującym zrównoważenie celów społecznych, ekonomicznych i środowiskowych misji kosmicznych jest konfigurowanie międzyplanetarnych łańcuchów dostaw, które pozwalają m.in. na wykorzystanie zasobów naturalnych z obiektów kosmicznych (Księżyc, Mars, planetoidy). Celem niniejszego artykułu jest prezentacja dotychczasowego dorobku teoretycznego w zakresie konfigurowania międzyplanetarnych łańcuchów dostaw oraz wskazanie znaczenia rozwoju tych łańcuchów dla osiągnięcia zrównoważonej eksploracji kosmosu. Autorka stawia tezę, że rozwój międzyplanetarnych łańcuchów dostaw może przyczynić się do zrównoważonej eksploracji kosmosu, a tym samym zwiększyć poziom społecznej akceptacji projektów kosmicznych.

Koncepcje zarządzania postulujące zmniejszenie negatywnego oddziaływania gospodarki na środowisko naturalne, takie jak społeczna odpowiedzialność biznesu czy zrównoważony rozwój, nie są już jedynie ideami kreującymi wizerunek organizacji, w coraz bardziej widoczny sposób wpływają bowiem na poziom jej konkurencyjności, atrakcyjności dla odbiorcy i wartości dla interesariuszy. Podmioty gospodarcze, które dostrzegają ten trend, szukają nowych, rozwiązań zarządczych, które pomogą skutecznie wdrożyć zasady zielonego ładu, a jednocześnie budować wartość organizacji. Jednym z takich rozwiązań jest omawiana w niniejszym artykule ekologistyka. Celem artykułu jest prezentacja wyników badań pilotażowych dotyczących poziomu zaawansowania ekologistyki w przedsiębiorstwach Euroregionu Nysa z wykorzystaniem autorskiego modelu dojrzałości ekologistycznej przedsiębiorstwa. Badanie pilotażowe miało na celu przygotowanie hipotez badawczych na potrzeby dalszych badań, jak również zweryfikowanie poprawności modelu teoretycznego i narzędzia badawczego pod względem merytorycznym i formalnym.

Autorka wskazuje na istotę i znaczenie ekologistyki w przedsiębiorstwach i łańcuchach dostaw w kontekście nasilającego się kryzysu środowiskowego. Wychodząc z założenia, że oddolne inicjatywy pojedynczych przedsiębiorstw mające swoje źródło w realizacji społecznej odpowiedzialności biznesu, jak również w dążeniu do poprawy konkurencyjności są w stanie realnie i szybciej niż projekty systemowe wpłynąć na eliminowanie największych zagrożeń dla środowiska naturalnego, autorka prezentuje rozwiązania z zakresu ekologistyki, które można aplikować w każdym przedsiębiorstwie bez względu na jego status. Celem rozważań podjętych w referacie jest prezentacja autorskiego modelu zaawansowania ekologistyki oraz sposobów oceny działań w tym zakresie w przedsiębiorstwie i łańcuchu dostaw.