Projekty ekspedycyjne są złożonymi przedsięwzięciami, wymagającymi zarówno zaawansowanego technologicznie, jak i tradycyjnego wyposażenia, obejmującymi zróżnicowane kompetencje członków zespołu, skomplikowane procesy organizacyjne, w tym logistyczne, oraz konieczność funkcjonowania w zróżnicowanych uwarunkowaniach kulturowych. Przebieg projektu ekspedycyjnego jest w dużym stopniu uwarunkowany trudno przewidywalnymi lub nieprzewidywalnymi zdarzeniami, a zatem bezpieczeństwo uczestników, jak również powodzenie samej wyprawy bywają zagrożone. Stąd na podstawie doświadczeń praktycznych oraz analizy opracowań naukowych autorzy podjęli się zadania rozpoznania obszarów kształtowania rezyliencji w projektach ekspedycyjnych. Jest to cel główny rozważań.

Pojawiające się wyzwania dla dowolnej dziedziny działalności ludzkiej wywołują konieczność sprostania im poprzez dostosowanie lub wdrożenie stosownych zmian. Logistyka współcześnie poddawana jest wyzwaniom, które często są wiązane z pojawieniem się koronawirusa. Czy to jedyna przesłanka powodująca zmiany w logistyce? Przedmiotem rozważań w artykule jest problematyka związana z identyfikacją czynników, które mogą stanowić istotne wyzwania dla logistyki we współczesnym świecie. Ponieważ takie dyskusje toczone są w wielu środowiskach teoretyków oraz praktyków logistyki, autor postanowił podjąć próbę odpowiedzi na pytanie, gdzie należy poszukiwać źródeł zmian logistyki oraz w jakich obszarach będzie następowała emanacja tych zmian w realnym środowisku logistyki. Jest to głównym celem artykułu.

W artykule przeprowadzono wywód uzasadniający stabilizującą rolę logistyki w osiąganiu dobrostanu w okresie zaskakujących i niespodziewanych zmian. Zaprezentowane argumenty bazują na zmieniających się w czasie związkach logistyki z dobrostanem, jak również na reaktywności logistyki na zmiany w otoczeniu.

Większość światowej populacji zamieszkuje współcześnie miasta. Funkcjonowanie współczesnych miast związane jest z dosyć dobrze znanymi problemami, takimi jak zanieczyszczenie środowiska, bezpieczeństwo czy kongestia. Wymienione problemy muszą być przez miasta pokonywane, w przeciwnym razie grozi im upadek wskutek opuszczania miast przez ich ludność. Jedną z możliwych dróg pokonywania takich problemów jest stosowanie logistyki miejskiej. Współcześnie istnieje również koncepcja miast ekologicznych, wymyślona przez Richarda Register z USA. Miasto ekologiczne jest skupiskiem (osiedlem) ludzkim, które umożliwia jego mieszkańcom dobrą jakość życia przy minimalnym zużyciu zasobów naturalnych. Ma ono specjalne zasady tworzenia swojej infrastruktury. Budynki muszą mieć zdolność do maksymalnego wykorzystywania energii słonecznej, wiatru czy opadów atmosferycznych by wspomóc zaspakajanie potrzeb ich mieszkańców w zakresie energii i wody. Dobra produkowane w takim mieście winny być tak zaprojektowane, by je powtórnie zagospodarowywać, przetwarzać i odzyskiwać. Procesy wytwórcze powinny w jak największym stopniu wykorzystywać odpady produkcyjne, oraz minimalizować przemieszczanie dóbr. Procesy wytwórcze powinny bazować na intensywnym wykorzystaniu siły roboczej niż na wytwórstwie materiało- i energochłonnym - by minimalizować stopień bezrobocia oraz konieczne przewozy materiałowe i zużycie zasobów środowiska. Istnieje również konieczność zaprzęgnięcia logistyki do realizacji celów miasta ekologicznego. Temu został poświęcony niniejszy artykuł.

Gospodarka współdzielenia, współtworzenie, czwarta rewolucja przemysłowa — to hasła opisujące współczesne środowisko  życia  ludzi.  W tych  pojęciach  ukryty  jest  potencjał w zaspokajaniu potrzeb konsumentów. Logistyka staje wobec wyzwania sprostania wymogom stawianym przez te nowe  uwarunkowania.  W artykule  autorzy  zastanawiają  się nad miejscem logistyki w nowej rzeczywistości oraz nad jej ewentualną zmiennością.