wobec spodziewanych działań organów administracji publicznej. Jedną z kluczowych instytucji zapewniających przedsiębiorcom możliwość niezakłóconego prowadzenia działalności jest instytucja sukcesji – uniwersalnej oraz singularnej i związanego z nią następstwa prawnego w sferze administracyjnoprawnej. O ile jednak zasady sukcesji są jasne i wynikają wprost z przepisów prawa, o tyle działania organów Wód Polskich w odniesieniu do instytucji następstwa prawnego – jak wynika z doświadczeń autorów jako pełnomocników w postępowaniach prowadzonych przez wymienione organy – są niejednokrotnie niezgodne z przepisami. W artykule zostanie poruszony temat związany z węzłowymi problemami pojawiającymi się w praktyce działania organów właściwych w sprawach pozwoleń wodnoprawnych, w tym w zakresie związanym z potwierdzaniem przejścia praw i obowiązków wynikających z pozwolenia wodnoprawnego oraz jego przenoszeniem. Wskazana zostanie niedopuszczalna w ocenie autorów praktyka wynikająca z działania organów. Opisane zostaną również modelowe działania, które powinny stosować organy w sprawach dotyczących następstwa prawnego przy pozwoleniach wodnoprawnych.

Rozważania podjęte w artykule dotyczą problematyki regulacji zawodu psychoterapeuty. Zagadnienie to przeanalizowane zostało przede wszystkim w celu ustalenia statusu prawnego wskazanego zawodu de lege lata. Poczynione ustalenia potwierdziły brak istnienia regulacji w tym zakresie. Skutkiem tego była próba oceny, czy zawód ten może potencjalnie spełniać determinanty wolnego zawodu, jak również czym ten zawód różni się od zawodów lekarza psychiatry oraz psychologa. Autor analizuje również zagadnienie wolności wyboru i wykonywania zawodu, a także prawnych możliwości ograniczenia tej wolności – oceniając przedstawione w treści rozporządzenie. W artykule opisano również badanie empiryczne, z którego wynika, że zdecydowana większość osób wykonujących zawód psychoterapeuty i biorących udział w badaniu udzieliło pozytywnej odpowiedzi na pytanie, czy polscy psychoterapeuci potrzebują prawnej regulacji tego zawodu. W rezultacie przeprowadzonej analizy opowiedziano się za potrzebą instytucjonalizacji zawodu psychoterapeuty oraz sformułowano wnioski de lege ferenda co do potencjalnego kierunku działań ustawodawcy oraz obszarów, które należałoby uwzględnić opracowując ustawę regulującą funkcjonowanie tego zawodu.