Autor omawia doniosłą zarówno z teoretycznego jak i praktycznego punktu widzenia kwestię, czy w sprawie o roszczenia pracownika z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy dochodzone od pracodawcy na podstawie art. 415 kodeksu cywilnego (w związku z art. 300 k.p.), a nie na podstawie kodeksu pracy, właściwy jest skład sądu określony w art. 47 § 1 k.p.c. (tj. skład jednego sędziego), czy też w art. 47 § 2 pkt 1 lit.a k.p.c. (tj. skład ławniczy). W judykaturze Sądu Najwyższego, a także sądów powszechnych występuje pewna rozbieżność zapatrywań w tej kwestii. Jak się wydaje, przeważa raczej stanowisko, zgodnie z którym sprawa o takie roszczenia podlega rozpoznaniu przez sąd w składzie jednego sędziego.

Autor podejmuje próbę odpowiedzi na następujące pytania: czy do wychowawców placówek oświatowych pracujących w systemie nieferyjnym (od poniedziałku do niedzieli w wymiarze 40 godzin tygodniowo), dla których organem prowadzącym jest jednostka samorządu terytorialnego, ma zastosowanie przepis art. 130 § 2 k.p. oraz czy w przypadku udzielenia takiemu wychowawcy dnia wolnego za pracę w święto na podstawie art. 42c ust. 4 Karty Nauczyciela stosuje się również przepis art. 130 § 3 k.p.?