Okazjonalna praca zdalna — problemy z liczeniem okresu okazjonalnej pracy zdalnej pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze i w trakcie roku kalendarzowego na tle projektu nowelizacji kodeksu pracy

W rządowym projekcie ustawy z 7 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy i innych ustaw, dotyczącym m.in. wprowadzenia do kodeksu pracy instytucji pracy zdalnej, przewidziano możliwość świadczenia pracy zdalnej okazjonalnie (okazjonalna praca zdalna). Taka forma wykonywania pracy ma być dopuszczalna przez 24 dni w roku kalendarzowym. Proponowana regulacja nie odnosi się expressis verbis do sytuacji pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz rozpoczynającego pracę w trakcie trwania roku kalendarzowego. W konsekwencji powstaje pytanie, czy zakres tego uprawnienia ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu. Dodatkowo, skoro jest to uprawnienie o charakterze rocznym związane z pracownikiem, to czy w przypadku zakończenia stosunku pracy w trakcie trwania roku kalendarzowego informacja o liczbie przepracowanych dni w tej formie powinna znaleźć odzwierciedlenie w świadectwie pracy. Zdaniem autorki, przeprowadzona w artykule analiza pozwala na stwierdzenie, że zasada proporcjonalności powinna znaleźć zastosowanie w obu wskazanych przypadkach, a pracodawca powinien wskazać w świadectwie pracy liczbę dni przepracowanych w formie okazjonalnej pracy zdalnej.

Bibliografia/References
Barnard, C. (2012). EU Employment Law. Oxford University Press.
Bigaj, A. (2015). Prawo do urlopu wypoczynkowego. Wolters Kluwer.
Bomba, K. (2014). The principle of non-discrimination against part-time workers in the light of the Council Directive 97/81/EC concerning the Framework Agreement on part-time work. Journal of Modern Science, 20(1).
Eurofound (2020). The Right to Disconnect in the 27 EU Member States. https://www.eurofound.europa.eu/sites/default/files/wpef20019.pdf (dostęp: 8.08.2022 r.)
Florek, L. (2017). Kodeks pracy. Komentarz. Wolters Kluwer.
Gładoch, M. (2020). Praca zdalna w praktyce. Zagadnienia prawne. Pedagogium Wyższa Szkoła Nauk Społecznych.
Jaroszerwska-Ignatowska, I. (2018). Zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy. Wolters Kluwer.
Kosut, A. (2020). W K. W. Baran (Red.), Kodeks pracy. Komentarz. Wolters Kluwer.
Mitrus, L. (2020a). Praca zdalna de lege lata i de lege ferenda — zmiana miejsca wykonywania pracy czy nowa koncepcja stosunku pracy? Część 1. Praca i Zabezpieczenie Społeczne, (10). https://doi.org/10.33226/0032-6186.2020.10.1
Mitrus, L. (2020b). Praca zdalna de lege lata i de lege ferenda — zmiana miejsca wykonywania pracy czy nowa koncepcja stosunku pracy? Część 2. Praca i Zabezpieczenie Społeczne, (11). https://doi.org/10.33226/0032-6186.2020.11.1
Pisarczyk, Ł. (2017). W L. Florek (Red.), Kodeks pracy. Komentarz. Wolters Kluwer.
Kiss, G. (2014). 97/81/EC: Part Time Work. W M. Schlachter (Red.), EU Labour Law. A commentary. Wolters Kluwer Law & Business.
Rycak, M. (2021). W K. Walczak (Red.), Kodeks pracy. Komentarz. C.H.Beck.
Świątkowski, A. (2015). Prawo pracy Unii Europejskiej. C.H.Beck.
Świątkowski, A. (2018). Kodeks pracy. Komentarz. C.H.Beck.
Tomaszewska, M. (2020) W K. W. Baran (Red.), Kodeks pracy. Komentarz. Wolters Kluwer.
Wratny, J. (2015). Z problematyki prawnej zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, Studia Iuridica Lublinensia, XXIV(3).