Program dobrowolnych odejść jako rozwiązanie alternatywne dla zwolnień grupowych
Artykuł odnosi się do instytucji programów dobrowolnych odejść, czyli rozwiązania zyskującego coraz większe znaczenie jako metody redukcji zatrudnienia. Przedstawia proponowaną definicję i charakter prawny tej instytucji, w tym w szczególności skutki prawne wynikające z uwzględnienia bądź też pominięcia czynnika społecznego (związki zawodowe) w przygotowaniu i wdrożeniu PDO jako rozwiązania alternatywnego dla zwolnień grupowych. Artykuł opiera się o orzecznictwo Sądu Najwyższego, dotykającego problematyki PDO, jak również o wybór piśmiennictwa odnoszącego się do opisywanego zagadnienia.
Bibliografia
Latos-Miłkowska, M. (2016). Programy dobrowolnych odejść. Monitor Prawa Pracy (2).
Nałęcz, M. (2021). Komentarz do art. 9 k.p. W: K. Walczak, Kodeks pracy. Komentarz, wyd. 32. C.H.Beck.
Sobczyk, A. (Red.). (2020). Kodeks pracy. Komentarz. C.H.Beck.
Szypniewski, M. (2021). Program dobrowolnych odejść a pojęcie „zwolnienia grupowego”, Monitor Prawa Pracy (1).
Świątkowski, A.M. (2018). Kodeks pracy. Komentarz. C.H.Beck.
Tutaj, M. (2022). Programy dobrowolnych odejść a zwolnienia grupowe. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 22 października 2019 r., I PK 141/18. Orzecznictwo Sądów Polskich (2).
Walczak, K. (2004). Pakiety Socjalne a programy dobrowolnych odejść, Monitor Prawa Pracy (11).
Walczak, K. (2009). Program dobrowolnych odejść - nienazwana instytucja prawa pracy i problemy z jej interpretacją, W: A. Patulski, K. Walczak (Red.). Jedność w różnorodności. Studia z zakresu prawa pracy, zabezpieczenia społecznego i polityki społecznej. Księga pamiątkowa dedykowana prof. W. Muszalskiemu, C.H.Beck.