Celem artykułu, zgodnie z tytułem, jest próba odpowiedzi na pytanie, czy inwestor indywidualny na rynku kapitałowym jest konsumentem. Odpowiadając na pytanie, autor stawia tezę, że w przypadku spełnienia przez inwestora indywidualnego warunków przyznających mu status konsumenta w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego powinien on, co do zasady, być uznawany za konsumenta. Z tym natomiast wiąże się stosowanie wobec niego przepisów o ochronie konsumenta. Na poparcie tej tezy przedstawiono argumenty odwołujące się do orzecznictwa polskiego Sądu Najwyższego, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, językowej oraz funkcjonalnej wykładni przepisów regulujących status konsumenta, a także polityk Unii Europejskiej w zakresie ochrony konsumenta. Krytyce zostały poddane orzeczenie SN oraz sądów powszechnych, które odmawiają przyznania inwestorowi indywidualnemu statusu konsumenta, powołując się na kryteria pozbawione podstawy normatywnej. Podstawową metodą wykorzystaną w artykule jest metoda dogmatycznoprawna. Pomocniczo wykorzystano analizę danych empirycznych.