Handel energią ze źródeł odnawialnych w UE wymyka się traktatowym regułom rynku wewnętrznego. W wykładni prawa energetycznego UE dokonywanej w świetle zasad rynku wewnętrznego widać zbieżne i rozbieżne tendencje. Komentowany w tej pracy spór pomiędzy spółką Alands Vindkraft AB, prowadzącą farmę wiatrową na wyspach Alandzkich w Finlandii, a szwedzkim urzędem energetycznym ilustruje nierozwiązywalny jak dotąd konflikt pomiędzy traktatową swobodą przepływu towarów, mającą umocowanie w prawie pierwotnym, a wolnością państw członkowskich do kształtowania własnej polityki energetycznej. Ta autonomia państw jest gwarantowana dyrektywą 2009/28/WE, która jako źródło prawa pochodnego powinna co do zasady być zgodna z traktatowymi swobodami rynku wewnętrznego.