Artykuł dotyka problematyki prawa do zaskarżania uchwał zgromadzenia wspólników spółki z o.o., w sytuacji gdy udziały są przedmiotem wspólności (art. 184 k.s.h.). Autor po przedstawieniu poglądów na temat analizowanej materii prezentowanych w orzecznictwie i doktrynie broni tezy, że to jedynie wspólny przedstawiciel jest uprawniony do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały lub o stwierdzenie jej nieważności, a wyjątki od tej reguły można dopuścić jedynie w dwóch przypadkach. Z pierwszym z nich mamy do czynienia w sytuacji, gdy zaskarżenie uchwały można kwalifikować jako czynność zachowawczą w rozumieniu art. 209 k.c., a z drugim — gdy uchwała jest obarczona takimi wadami, które uzasadniają uznanie jej za nieistniającą.