W wielu krajach europejskich w ciągu ostatnich lat przeprowadzano szereg reform odnoszących się do świadczeń związanych z niezdolnością do pracy. W ramach tych reform dużą wagę przykładano do aktywizacji ubezpieczonych i do wykorzystania zachowanej przez nich zdolności do pracy. W problematykę aktywizowania ubezpieczonych wpisują się też częściowe zwolnienia lekarskie/stopniowane zwolnienia lekarskie/zwolnienia lekarskie w niepełnym wymiarze. Celem artykułu było dokonanie przeglądu istniejących rozwiązań prawnych w innych krajach europejskich i porównanie tego z polską regulacją. W Polsce wykonywanie pracy zarobkowej w czasie pobierania zasiłku chorobowego powoduje utratę prawa do tego świadczenia (ale także do świadczenia rehabilitacyjnego czy wynagrodzenia chorobowego wypłacanego przez pracodawcę). Jest to konstrukcja wręcz przeciwna do przedstawianego powyżej kierunku aktywizowania ubezpieczonych i wykorzystywania zachowanej przez nich zdolności do pracy. Ponadto przywołana regulacja od dawna wywołuje szereg wątpliwości. Wprowadzenie konstrukcji częściowych zwolnień lekarskich byłoby istotnym przełomem dla polskiej nauki ubezpieczenia społecznego, miałoby to także znaczenie na gruncie prawa pracy. Za przyjęciem takiego kierunku przemawia szereg istotnych racji.